Από τη μεριά της η Κίνα επιφυλλάσσεται να κηρύξει παρόμοιες ζώνες και σε άλλα σημεία γύρω από τα σύνορά της. Η συγκεκριμένη ζώνη κηρύχθηκε στην επίμαχη περιοχή της Ανατολικής Σινικής Θάλασσας, όπου βρίσκονται τα νησιά Σενκάκου (όπως τα λένε οι Ιάπωνες) ή Ντιαογιού (όπως τα λένε οι Κινέζοι). Πρόκειται για μικρά νησιά που βρίσκονται πρακτικά κάτω από τον έλεγχο της Ιαπωνίας, όμως η Κίνα όπως και η Ταϊβάν θεωρούν ότι η ιαπωνική κατοχή είναι παράνομη, διεκδικώντας τα η κάθε χώρα για λογαριασμό της. Στην ίδια ζώνη βρίσκεται και μια βραχονησίδα την οποία διεκδικεί η Νότια Κορέα.
Στάτους-κβο
Η Ιαπωνία εκφράζεται πιο επιθετικά λέγοντας ότι δεν θα επιτρέψει στην Κίνα να αλλάξει το στάτους-κβο της περιοχής. Η πραγματικότητα είναι ότι το στάτους-κβο στην περιοχή ήδη αλλάζει, και δεν είναι η “κινέζικη στρατιωτική επιθετικότητα” ο παράγοντας της αλλαγής. Από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και τις βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, οι ΗΠΑ έγιναν η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή.
Όμως, η οικονομική άνοδος της Κίνας, αναπόφευκτα αλλάζει τα πράγματα. Το Πεκίνο διεκδικεί να έχει τον έλεγχο τους δρόμους του εμπορίου που τροφοδοτούν τη μεγάλη παραγωγική μηχανή του με τις χώρες από όπου εισάγει τις πρώτες ύλες και τις αγορές στις οποίες κατευθύνονται τα προϊόντα του. Περικυκλωμένη από αμερικάνικες βάσεις, η Κίνα αυξάνει με άλματα τις στρατιωτικές της δαπάνες κάθε χρόνο.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση να παρουσιάζονται ως “αδικημένες” από τις κινήσεις του Πεκίνου. Από τη μεριά τους χτίζουν έναν κλοιό γύρω από την αναδυόμενη υπερδύναμη εδώ και χρόνια. Ο Ομπάμα έχει δεσμευθεί στην πολιτική της “στροφής προς τον Ειρηνικό”, που σημαίνει ότι ίσως το 60% των αμερικάνικων στρατιωτικών δυνατοτήτων θα αφοσιωθεί σε αυτή την περιοχή. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να ξεφύγει από το αδιέξοδο της Μέσης Ανατολής. Οι κυβερνήσεις των ασιατικών κρατών ενθαρρύνονται από τις ΗΠΑ να ανοίγουν εδαφικές κόντρες με την Κίνα. Εκτός από την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, αντιπαραθέσεις έχουν ξεσπάσει με τις Φιλιππίνες, την Ταϊβάν, το Βιετνάμ, τη Μαλαισία και το Μπρουνέι.
Η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ είναι μεγαλύτερη από όλων των υπόλοιπων κρατών μαζί. Ελπίζουν ότι χρησιμοποιώντας αυτό τους το ατού θα μπορέσουν να περιορίσουν την επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού. Προς το παρόν, αυτό που καταφέρνουν είναι να κάνουν τον πλανήτη πιο επικίνδυνο για όλους και την πολεμική σύγκρουση να φεύγει από τη σφαίρα της φαντασίας.