Τα νέα που καταφθάνουν μιλάνε για δεκάδες δολοφονημένους και εκατοντάδες τραυματισμένους από τις σφαίρες του στρατού. Οι διαδηλωτές είναι αποφασισμένοι να μείνουν στους δρόμους, ενώ την Τρίτη το πρωί γινόντουσαν προσπάθειες από τις «μετριοπαθείς» πλευρές της κυβέρνησης και των διαδηλωτών για νέα έναρξη συνομιλιών.
Ο Τζιλ Τζι Ουγκπακόρν, ένας επαναστάτης που είναι πολιτικός πρόσφυγας στην Βρετανία μετά από την καταδίκη του για αδίκημα «προσβολής της αυτού μεγαλειότητος», σχολιάζει στο μπλογκ του τις ειδήσεις για την σφαγή:
«Ανεπιβεβαίωτες πηγές λένε ότι οι στρατιώτες του Αμπχισίτ έχουν δολοφονήσει τουλάχιστον πενήντα ανθρώπους μέχρι τώρα. Εκατοντάδες είναι οι τραυματίες. Οι κυβερνητικοί ισχυρίζονται ότι στη περιοχή που είχαν συγκεντρωθεί οι διαδηλωτές βρίσκονται 500 ´τρομοκράτες´. Οι μοναδικοί τρομοκράτες είναι η κυβέρνηση, ο στρατός και το Παλάτι.
Οι τύραννοι λένε ότι τα Κόκκινα Πουκάμισα είναι αποφασισμένοι να ανατρέψουν τη μοναρχία, οπότε η δολοφονία τους είναι δικαιολογημένη. Ετσι, λοιπόν, η ύπαρξη της μοναρχίας δικαιολογεί τη δολοφονία οποιουδήποτε παλεύει για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Θύματα
Διάφοροι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, συνεχίζουν να ψεύδονται υποστηρίζοντας ότι τα στρατεύματα ανοίγουν πυρ μόνο σε αυτοάμυνα. Αυτόπτες μάρτυρες, όμως, μιλάνε για το στρατό που πυροβολεί αδιακρίτως άοπλους πολίτες -στα θύματα συγκαταλέγονται ένα αγοράκι δέκα χρονών, ένας τραυματιοφορέας και δημοσιογράφοι ξένων πρακτορείων.
Αυτοαποκαλούμενες ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα καλούν και τις δυο πλευρές να σταματήσουν τη βία. Όμως, θανατηφόρα βία σε βάρος άοπλων δημοκρατικών διαδηλωτών χρησιμοποιεί μόνο η μια πλευρά. Ακόμα κι οι Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα απαιτούν από τις δυο πλευρές να εγγυηθούν την ασφάλεια των δημοσιογράφων. Πώς μπορούν τα Κόκκινα Πουκάμισα να εγγυηθούν τα ασφάλεια οποιουδήποτε, όταν οι ίδιοι δολοφονούνται εν ψυχρώ;
Πολλά υποτίθεται ρεπορτάζ, αναφέρουν ότι ο στρατός ανοίγει πυρ σε αυτούς που κάνουν βίαιες ταραχές. Ο μόνος που κάνει κάτι τέτοιο είναι ο στρατός. Άλλα μιλάνε για διαμαρτυρία που έγινε βίαιη. Δεν είναι οι διαδηλωτές που έγιναν βίαιοι.
Αοπλοι δημοκρατικοί διαδηλωτές δολοφονούνται συστηματικά για να μείνει στην εξουσία η κυβέρνηση του Αμπχισίτ την οποία υποστηρίζουν οι στρατιωτικοί. Ο βασιλιάς, όπως συνήθως είναι σιωπηλός. Το μόνο που κάνει, εκτός από το να μετράει τον αμύθητο πλούτο του, είναι να νομιμοποιεί κάθε αιματοβαμμένη πράξη του στρατού. Κι όμως υπάρχουν αναλυτές που ισχυρίζονται ότι έχει κρατήσει τη χώρα ενωμένη. Η αλήθεια είναι ότι ο βασιλιάς έχει υποστηρίξει κάθε χτύπημα στη δημοκρατία. Είναι αδύναμος και χωρίς αρχές. Γι´ αυτό ακριβώς τον λόγο, εκατομμύρια Κόκκινα Πουκάμισα γίνονται αντιμοναρχικοί.
Ο ΟΗΕ πρόσφατα έκλεξε την Ταϋλάνδη στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τι κακόγουστο αστείο! Όμως, τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς από ένα οργανισμό στον οποίο κυριαρχούν οι πολεμοκάπηλοι».
Από τα μέσα Μάρτη εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, πολλοί είχαν έρθει από αγροτικές περιοχές της χώρας, συνέρευσαν στην πρωτεύουσα για να απαιτήσουν την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών. Τα κόκκινα πουκάμισα που φορούσαν έδωσαν και το όνομα στο κίνημά τους. Σε αυτό συμμετέχουν μια σειρά πολιτικά ρεύματα και οργανώσεις. Ο κορμός του κινήματος είναι οι υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού Ταξίν που το 2006 τον ανέτρεψε με ένα πραξικόπημα ο στρατός. Η σημερινή κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αμπιχισίτ (το κόμμα του λέγεται «Δημοκρατικό») δεν έχει εκλεγεί από κανέναν.
Ο Ταξίν είναι πολυεκατομμυριούχος και υποστηρικτής της μοναρχίας. Όμως, κάλυψε το κενό που είχε αφήσει η αριστερά και συσπείρωσε γύρω από το κόμμα του εκατομμύρια αγρότες και φτωχούς των πόλεων. Οι πλούσιοι και οι καπιταλιστές της Ταϋλάνδης ποτέ τους δεν χώνεψαν ότι οι «ξυπόλητοι» σήκωναν κεφάλι. Και γι´ αυτό ανέτρεψαν τον Ταξίν.
Το κίνημα των «Κόκκινων Πουκάμισων» έχει δώσει μια ηρωική μάχη τους τελευταίους μήνες. Η καταστολή είναι βάρβαρη, αλλά η νίκη μπορεί να έρθει αν το κίνημα κερδίσει την ενεργητική υποστήριξη της οργανωμένης εργατικής τάξης στην Ταϋλάνδη.