«Η σημερινή της κεφαλαιοποίηση είναι μόνο 2,5 δις, ο τομέας της στρατηγικός και τα κέρδη της άγγιξαν το 1 δις ευρώ. Πόσο πιο κάτω να πάει, πόσο πιο φτηνά να αγόραζε κάποιος ένα ποσοστό και το μάνατζμεντ;» δηλώνουν οι «αγοραίοι τεχνοκράτες». Η «ισχυρή ΔΕΗ» του χρηματιστηρίου βγαίνει στο σφυρί! Και το ΔΝΤ που τιμολόγησε το 33% της επιχείρησης σε 1 δις ευρώ αναρωτιέται: «Ένα Δημόσιο που βουλιάζει στα ελλείμματα έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει αυτό το φιλέτο»;

Η κυβέρνηση έσπευσε άμεσα να ανταποκριθεί στις διαταγές των κατοχικών δυνάμεων της αγοράς κι ανακοίνωσε μαζί με τα υπόλοιπα αντιλαϊκά μέτρα, «νέο πρόγραμμα απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας». Στις 4.5.2010, οι κυβερνητικοί δοσίλογοι υπερέβαλαν εαυτούς στο ξεπούλημα: 34% της ΔΕΗ «σε τιμή έκπληξη», μόνο 500 εκ. ευρώ !!

Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις που λεηλάτησαν και ρήμαξαν τη χώρα με την πολιτική των απελευθερώσεων-ιδιωτικοποιήσεων ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν και τα τελευταία κομμάτια της δημόσιας περιουσίας που απομένουν. Μια περιουσία που έχτισε ο ελληνικός λαός με τον ιδρώτα και το υστέρημά του. Κι όμως η υπερχρέωση της χώρας οφείλεται σε αυτήν την πολιτική που αποτέλεσε εδώ και 15 χρόνια μόνιμη πηγή οικονομικής αιμορραγίας και παραγωγικής υποβάθμισης.

Το παράδειγμα ακριβώς της ΔΕΗ, της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης της χώρας, που έγινε μετοχική Α.Ε. στις 12.12.2001, μιλάει από μόνο του.

ΟΙ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

1,8 δις ευρώ εισέπραξε το δημόσιο από την πώληση του 49% των μετοχών της ΔΕΗ σε ιδιώτες. Η διατήρηση του 51% απέφερε στο κράτος 0,55 δις ευρώ από μερίσματα των κερδών της. Δηλ. εισέπραξε συνολικά το «τρομακτικό ποσό» των 2,3 δις ευρώ! Την ίδια περίοδο τα καθαρά κέρδη (μετά από φόρους, τόκους και αποσβέσεις) της ΔΕΗ Α.Ε. ήταν 2,4 δις ευρώ!! Για να το πούμε απλά, την περίοδο 2001-2009, το κράτος θα εισέπραττε περισσότερα αν δεν την πουλούσε...

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΣΕ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ Η «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»

Ας δούμε τώρα τι εισέπραξαν οι πάσης φύσης ιδιώτες από την «απελευθερωμένη» πίτα της ελληνικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

1. 0,52 δις ευρώ εισέπραξαν οι μέτοχοι της ΔΕΗ Α.Ε. ως μέρισμα από τα κέρδη. Περισσότερα απ´ όσα ζητά σήμερα η κυβέρνηση για να πουλήσει το 34% της επιχείρησης.

2. 1,68 δις ευρώ εισέπραξαν οι κάθε είδους «εξωτερικοί συνεργάτες» (εργολάβοι, σύμβουλοι, μάνατζερς, κ.α.) Λιγότερο προϋπολογίζεται να κοστίσει ο λιγνιτικός σταθμός Πτολεμαΐδα V, που θα απασχολεί 500 εργαζόμενους ή... όσο χρειάζεται για να μισθοδοτηθούν επί 40 χρόνια με 14 μισθούς 1500 εργαζόμενοι!

3. 782 εκ. ευρώ εισέπραξαν τα ξένα μονοπώλια που μας πούλησαν στα διεθνή χρηματιστήρια ρύπων αέρα κοπανιστό ή αλλιώς: «δικαιώματα εκπομπής CO2». 2,4 φορές περισσότερα από αυτά που θα εισπράξουν το ελληνικό δημόσιο και οι μέτοχοι από την περικοπή των μισθών και των δώρων των 23.000 εργαζομένων στη ΔΕΗ (περίπου 330 εκ. ευρώ). 

4. 3,77 δις ευρώ εισέπραξαν τα ξένα μονοπώλια που μας πρόσφεραν εισαγωγές από την «απελευθερωμένη ενιαία εσωτερική αγορά της Ε.Ε.». Με αυτά τα χρήματα κατασκευάζονταν οι Μονάδες Αλιβερίου (220 εκ. ευρώ - 417 MW), Μεγαλόπολη V (500 εκ. ευρώ - 811 MW) και Πτολεμαΐδα V (1,32 δις ευρώ - 660 MW). Θα είχαμε πλήρη επάρκεια και θα περίσσευαν και 1,73 δις ευρώ για να ελαφρύνει το χρέος της χώρας. 

5. 1,82 δις ευρώ εισέπραξαν οι τρεις «ιδιωτικές» μονάδες1, που μας προσέφεραν «ανταγωνιστικές» τιμές «απελευθερωμένης» ηλεκτρικής ενέργειας. Άλλα 1,17 δις ευρώ κατέβαλε η ΔΕΗ στον Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ)2 για δικαιώματα χρήσης των δικτύων μεταφοράς που η ίδια έχει κατασκευάσει και ανήκουν στην κυριότητά της!!! Δεν έχουμε πια με τι να συγκρίνουμε... Από εδώ και μετά, ας πάνε όλα στο δημόσιο χρέος της χώρας!

6. 660 εκ. ευρώ τουλάχιστον κόστισε «η επέκταση της ΔΕΗ Α.Ε. σε νέες δραστηριότητες με ισχυρούς συμμάχους» (Τηλεπικοινωνίες TELLAS3 με την Edison, ΑΠΕ με Ρόκα, EdF, ΤΕΡΝΑ, κλπ, στα Βαλκάνια με την Αμερικάνικη Contour Global, με τη Χαλυβουργική, κ.α.) Δεν απέφεραν ούτε ένα ευρώ κέρδος για το δημόσιο κι ένας θεός, ή μάλλον κάμποσοι μάνατζερς ξέρουν ακριβώς πόσες ζημιές επέφεραν όλες αυτές και σε ποιες τσέπες πήγαν. Πάνω απ´ όλα η διαφάνεια της αγοράς!

7. Αν προσθέσουμε και το κόστος από την αποικιοκρατική σύμβαση του 1962 της ΠΕΣΙΝΕ και της διαδόχου της ΑτΕ του Ομίλου Μυτιληναίου, τα ποσά ανεβαίνουν σε δυσθεώρητα ύψη!! Το κόστος του προνομιακού τιμολογίου της ΑτΕ υπολογιζόταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 σε 3 δις ευρώ. Η ΔΕΗ Α.Ε. διεκδικεί, από την «απελευθέρωση» της αγοράς το 2001 και μετά, περίπου 614 εκ. ευρώ. Ούτε η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, ούτε η «ανεξάρτητη» Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), ούτε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ούτε η Κομισιόν, κ.ο.κ. θεωρούν ότι το χαριστικό τιμολόγιο στην ΑτΕ αντιβαίνει τον «υγιή ανταγωνισμό» στην αγορά. Άλλωστε είναι γνωστό, τον «ανταγωνισμό» παρεμποδίζουν οι δημόσιες επιχειρήσεις με την ύπαρξή τους και μόνο. Η λεηλασία του δημόσιου κορβανά και των φυσικών πόρων της χώρας από το ιδιωτικό κεφάλαιο συνιστούσε πάντα «υγιή ανάπτυξη κι επιχειρηματικότητα»...

8. Ανυπολόγιστο παραμένει το κόστος της υποκατάστασης του φθηνού, εγχώριου ενεργειακού καυσίμου, του Λιγνίτη από την ανορθολογική, αντιοικονομική και αντιπεριβαλλοντική καύση του φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή. Ένα σπάνιο, εισαγόμενο και ακριβό καύσιμο πετιέται κατά το ήμισυ4 προκειμένου να αποκομίσουν γρήγορες αποσβέσεις και κέρδη τα μονοπώλια του φυσικού αερίου (GazProm-Κοπελούζος) και οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί με «περιβαλλοντικές ευαισθησίες»... 

10,4 δις ευρώ δημόσιου χρήματος λεηλατήθηκαν από τις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου, και αφήνουμε απ´ έξω τις «παλιές αμαρτίες» της ΠΕΣΙΝΕ. 10,4 δις ευρώ μόνο κατά την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ τη δεκαετία 2000-2009. Δηλ. πάνω από το 4,5% του ΑΕΠ ή όσο το 62% του σημερινού δημοσίου ελλείμματος των 17,1 δις ευρώ! Η πολιτική των απελευθερώσεων δεν έφερε ιδιωτικά κεφάλαια κι επενδύσεις. Ποτέ δεν στόχευε σ´ αυτό. Ήταν το όχημα για μια τεράστια μεταφορά δημοσίων πόρων προς το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, που στο τέλος του «απελευθερωμένου» δρόμου των ιδιωτικοποιήσεων βρίσκεται περισσότερο κρατικοδίαιτο και παρασιτικό από ποτέ. 

Αν αυτά τα χρήματα κατευθύνονταν στην ανάπτυξη του ηλεκτρενεργειακού τομέα της χώρας μέσα από εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, προγράμματα δημοσίων επενδύσεων κι αξιοποίησης των εγχώριων πηγών ενέργειας, σίγουρα η εικόνα του δημόσιου ελλείμματος και του χρέους θα ήταν διαφορετική από τη σημερινή. Η χώρα θα αντιμετώπιζε πολύ λιγότερα προβλήματα ενεργειακής επάρκειας και εξάρτησης από εισαγωγές. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακος, χιλιάδες θέσεις εργασίας, στεφάνη δραστηριοτήτων κι επιχειρήσεων με συνολική επίδραση στην αναζωογόνηση της εθνικής οικονομίας.

Ακριβώς αυτές τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας έπνιξε η πολιτική των απελευθερώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων. Ε.Ε., ΔΝΤ, ΣΕΒ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όλοι αυτοί που δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση, μας προτείνουν σαν λύση ακόμα περισσότερες απελευθερώσεις και ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα μεγαλύτερη ασφυξία! Η σημερινή αξία των παγίων της ΔΕΗ, δηλ. η εμπράγματή της αξία ανέρχεται σε πάνω από 13,2 δις ευρώ. Με τη σχεδιαζόμενη πώληση του 34%, το ιδιωτικό κεφάλαιο θα έχει αγοράσει με 2,3-2,8 δις ευρώ μια κερδοφόρα περιουσία αξίας 10,6 δις ευρώ, δηλ. το 83% της ΔΕΗ. Πράγματι, πόσο πιο φτηνά να ξεπούλαγε κάποιος την περιουσία ενός ολόκληρου λαού; Πόσο πιο βαθιά να υποθήκευε κάποιος τις αναπτυξιακές δυνατότητες του ηλεκτρενεργειακού τομέα και της χώρας ολόκληρης;

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και στον κλάδο της Η.Ε., όλος ο ελληνικός λαός δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχτούν τη θηλιά που τους σφίγγει το λαιμό. Σήμερα η μόνη λύση απέναντι στη χρεοκοπία και την υποθήκευση της χώρας, είναι η άρνηση και η παύση πληρωμών του απεχθούς χρέους που δημιούργησε η πολιτική της παράδοσης των πάντων στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Είναι η αποδέσμευση των τεράστιων αυτών πόρων από τις αρπάγες των δανειστών και η διοχέτευσή τους στη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, λύση και στον ηλεκτρενεργειακό τομέα αποτελεί μόνο η Επανεθνικοποίηση του συνόλου της ηλεκτρικής ενέργειας σε μία 100% δημόσια επιχείρηση με αποκλειστικότητα σε Παραγωγή, Μεταφορά, Διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Μια ΔΕΗ αμιγώς κρατική που θα λειτουργεί με στόχο την ευημερία του λαού και την ανάπτυξη του τόπου. Μόνο μια τέτοια ΔΕΗ μπορεί εγγυηθεί φθηνό ρεύμα για το λαό, στρατηγική στήριξη της εθνικής παραγωγής, αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας με σεβασμό στο περιβάλλον, θέσεις εργασίας με δικαιώματα σε χιλιάδες εργαζόμενους.

10.5.2010

Φλώρα Παπαδέδε, Πολιτικός Επιστήμονας - Οικονομολόγος ΜSc Αν. Γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ

1. Αν από αυτό το ποσό αφαιρεθεί το κόστος καυσίμου, το κέρδος μένει καθαρό. Κόστος επένδυσης δεν υπάρχει αφού και για τους τρεις «ιδιώτες ανταγωνιστές» την επένδυση ανέλαβε στην ουσία το ελληνικό δημόσιο: α) η Μονάδα του Ομίλου Μυτιληναίου αδειοδοτήθηκε ως Σταθμός Συμπαραγωγής, εντάχθηκε στον αναπτυξιακό νόμο κι έλαβε αδρή κρατική επιδότηση. Όταν έκρινε ότι τη συμφέρει καλύτερα, αντί να ηλεκτροδοτεί το δικό της ηλεκτροβόρο εργοστάσιο (ΑτΕ, πρώην ΠΕΣΙΝΕ), να το πουλά απ´ ευθείας στην κατανάλωση μέσω ΔΕΣΜΗΕ και ΔΕΗ, η ΡΑΕ τροποποίησε αμέσως την άδεια της Μονάδας. Ξέχασε όμως να ζητήσει πίσω την επιδότηση... β) η Ενεργειακή Θεσσαλονίκης, η Μονάδα της Elpedison, κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τα τότε κρατικά ΕΛΠΕ, μετά παραδόθηκε μαζί τους στο Λάτση και εν συνεχεία στην Edison. Αλλά ποιος τα θυμάται τώρα αυτά... γ) η Μονάδα της Ήρων Θερμοηλεκτρική, που πλέον ανήκει κατά 51% στη Γαλλική GdF-Suez χρηματοδοτήθηκε στην ουσία από την ίδια τη ΔΕΗ: από το 2003, η επιχείρηση του κου Μπόμπολα νοίκιαζε τους αεριοστροβίλους της στη ΔΕΗ έναντι 445 ευρώ/MWh!!! Η ΔΕΗ τότε πουλούσε 71,27 ευρώ/MWh. Η ενοικίασή της αιτιολογήθηκε ως απαραίτητη για την ευστάθεια του συστήματος και ήταν η αποτυχία της να ανταποκριθεί σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη που οδήγησε στο μπλακ άουτ τον Ιούλη του 2004...

2. Ο ΔΕΣΜΗΕ (που ανήκει κατά 51% στο κράτος και 49% στη ΔΕΗ), βάσει του άρθρου 40, του Ν. 2773/99 χρησιμοποιεί αυτά τα χρήματα για να καταβάλει στις ιδιωτικές μονάδες Συμπαραγωγής και ΑΠΕ την κρατική επιδότηση των τιμολογίων τους.

3. Η περίπτωση της TELLAS: το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου του ΟΤΕ, στοίχισε στην κρατική ΔΕΗ πάνω από 250 εκ. ευρώ. Το 2007, η TELLAS πουλήθηκε στη Wind για 165 εκ. ευρώ. 

4. Τα ποσοστά απόδοσης των πιο σύγχρονων μονάδων φυσικού αερίου είναι 55%. Αντίθετα η πρωτογενής καύση του αξιοποιεί το καύσιμο κατά 95%.

5. Η πραγματική αξία των παγίων της ΔΕΗ είναι πολύ πάνω από 13,4 δις ευρώ. Στα τέλη της δεκαετίας του ´90 τα πάγιά της είχαν αποτιμηθεί σε 9 τρις δρχ. (26,4 δις ευρώ). Το 2001, μπροστά στην τότε μετοχοποίηση «επανεκτιμήθηκαν» σε 3 τρις δρχ. (8,6 δις ευρώ) για να διευκολυνθεί το ξεπούλημά της στις αγορές. Άλλωστε, μόνο οι ασφαλιστικές εισφορές των χιλιάδων εργαζομένων της επιχείρησης, που από το 1966 χρησιμοποιούνταν για χρηματοδότηση επενδύσεων και είναι ενσωματωμένες στις πάγιες εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, ανέρχονται σύμφωνα με τις αναλογιστικές μελέτες του 1999 και 2007 σε τουλάχιστον 11,9 δις ευρώ.