Η Αριστερά

Πρόταση για συνάντηση, κοινή δράση και συντονισμό μέσα στο κίνημα ενόψει του ασφαλιστικού απηύθυνε η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με επιστολή που απέστειλε σε μια σειρά από δυνάμεις της αριστεράς ζητώντας συνάντηση. 

 

Στην επιστολή αφού τονίζεται ότι «κεφάλαιο, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, τα κόμματά τους, οι εργοδοτικές ενώσεις, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, συνασπίζονται στην κατεύθυνση της επιβολής της αντιδραστικής μεταρρύθμισης», η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι:

«Κάτω από προϋποθέσεις, το εργατικό και λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη να μπλοκάρει αυτήν την επίθεση (όπως το έχει καταφέρει και στο παρελθόν) και να την ανατρέψει: Με στήριξη των αγώνων που ξεσπούν και ξεπερνούν τον «εθιμοτυπικό» χαρακτήρα και τη γραφειοκρατία. Με άμεση πολύμορφη κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, ξεκινώντας από απεργίες με στόχο να μην τολμήσει η κυβέρνηση να το καταθέσει. Με αγώνα και απεργίες διαρκείας ακόμα κι αν το φέρει ή το περάσει στη Βουλή, για να αναγκαστεί να το αποσύρει υποχωρώντας στον πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό».

 

Σε απάντηση της η ΚΕ του ΚΚΕ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως δημοσιεύθηκε στο Ριζοσπάστη, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η πορεία ανασύνταξης του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών κι η αναμέτρηση με την ταξική αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις "κορυφών", πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του».

 

Σε άλλο σημείο αναφέρεται: «Μέσα στο κίνημα, στις οργανώσεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των οργανώσεων φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών, υπάρχει και μπορεί να υπάρξει συζήτηση, διαπάλη για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα και του συντονισμού, τα αιτήματα, τις μορφές πάλης κ.λπ….Εκεί μπορούν να συναντηθούν εργάτες κι υπάλληλοι του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλων κομμάτων».

 

Η τοποθέτηση ότι «θα συναντηθούμε στο κίνημα» εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι ευπρόσδεκτη καθώς απαντάει  στην ουσία της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενόψει μάλιστα της νέας επίθεσης του ασφαλιστικού. Το ζήτημα, βέβαια είναι αυτή η τοποθέτηση να είναι ειλικρινής και να έχει αντίκρισμα στην πράξη.

 

Για παράδειγμα, στο πρόσφατο πρώτη μεγάλο συλλαλητήριο που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ για το ασφαλιστικό το Σάββατο16 Γενάρη στην Αθήνα, το ΚΚΕ ψήφισε υπέρ μαζί με τις άλλες δυνάμεις και στη σύσκεψη Ομοσπονδιών και Σωματείων της ΑΔΕΔΥ που καλέστηκε για να την οργανώσει, οι συνδικαλιστές του διαβεβαίωσαν ότι το ΠΑΜΕ θα είναι παρών. Τελικά στην Ομόνοια ήρθαν λίγα μέλη του ΚΚΕ μόνο να μοιράσουν κάλεσμα για άλλη συγκέντρωση. 

 

Το δεύτερο αφορά το ζήτημα της κλιμάκωσης του αγώνα και τους συμβιβασμούς των ηγεσιών. Πρόσφατα στην ΠΝΟ, οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ αρνήθηκαν μέχρι τέλους, σε απανωτές ψηφοφορίες λόγω ισοψηφίας, να υποστηρίξουν την πρόταση που μπήκε από την ΠΕΝΕΝ, το σωματείο των ναυτεργατών, για 48ωρη απεργία, μετά 4ημερη απεργία και μετά κλιμάκωση, αντιπροτείνοντας μια 48ωρη. 

 

Το τρίτο ζήτημα βέβαια είναι η επιλεκτική αντιμετώπιση της ηγεσίας του ΚΚΕ όσον αφορά τις συναντήσεις με αντιπροσωπείες κομμάτων. Μπορεί η ηγεσία του ΚΚΕ να μην θεωρεί απαραίτητες συναντήσεις με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά ο Δ. Κουτσούμπας δεν είχε κανένα πρόβλημα να ανταποκριθεί στις προσκλήσεις «κορυφής» του Τσίπρα για συνάντηση στις 15 Γενάρη και του Μητσοτάκη για συνάντηση στις 22 Γενάρη.

 

Η μόνη δικαιολογία την οποία θα μπορούσε να επικαλεστεί η ηγεσία του ΚΚΕ γι’ αυτήν την επιλεκτική αντιμετώπιση είναι ο «θεσμικός χαρακτήρας» των προσκλήσεων του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που η ηγεσία του ΚΚΕ δείχνει το σεβασμό της στους θεσμούς.