Η Αριστερά

 “Με την επιστολή μας αυτή σας γνωστοποιούμε ότι δεν επιθυμούμε πλέον να είμαστε μέλη της δημοτικής παράταξης «ΣΤΑΣΗ ΒΥΡΩΝΑ»… 

… και σας δηλώνουμε την ανεξαρτητοποίησή μας από αυτό το σχήμα”.

 

Τέσσερις δημοτικοί σύμβουλοι της δημοτικής παράταξης «ΣΤΑΣΗ ΒΥΡΩΝΑ» δημοσιοποίησαν με επιστολή προς το ΔΣ την προηγούμενη βδομάδα την ανεξαρτητοποίησή τους. Η επιλογή αυτή προφανώς είναι συνέχεια της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράστηκε κυρίως μετά το δημοψήφισμα, με την αποχώρηση της ΛΑΕ και άλλων μελών.   

 

Οι υπογράφοντες της επιστολής τονίζουν την ταύτιση της δημοτικής αρχής με την μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης και το πώς η πολιτική του «εφικτού» και της διαχείρισης οδηγεί σε πλήρη υποχώρηση και συμβιβασμό χαλκεύοντας και ακυρώνοντας το πρόγραμμα ενός Δήμου της Αριστεράς. Επίσης, περιγράφουν την προσπάθειά τους μέσα στους τελευταίους 18 μήνες να αντιταχθούν στις λανθασμένες επιλογές της δημοτικής αρχής εκφράζοντας τις διαφωνίες τους, κάνοντας κριτική και καταψηφίζοντας προτάσεις της παράταξής τους. Αυτή η εικόνα είναι σίγουρο ότι δεν αποτελεί αποκλειστικότητα του δήμου Βύρωνα και είναι μια γενικότερη πολιτική διαδικασία που έχει διάρκεια και η οποία καθορίζεται από δύο βασικούς παράγοντες. 

 

Ο πρώτος παράγοντας είναι η συνειδητοποίηση των ορίων που θέτει ιστορικά και βασανιστικά εις βάρος της εργατικής τάξης ο ρεαλισμός του ρεφορμισμού. Ο δεύτερος παράγοντας, που είναι και ο σημαντικότερος και χωρίς τον οποίο δεν θα μπορούσε να υπάρχει ο πρώτος, αφόρα τα προχωρήματα στις ιδέες και στη δράση ενάντια στα μνημόνια και την φτώχεια που έχει κάνει το εργατικό κίνημα ένα ολόκληρο προηγούμενο διάστημα. Αφορά ένα εργατικό κίνημα το οποίο δεν περίμενε τις πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις του Δήμου της Αριστεράς ή της κυβέρνησης της Αριστεράς για να υλοποιηθούν τα αιτήματα του αλλά απάντησε οργανωμένα και από τα κάτω. 

 

Αντίστοιχα και στον δήμο Βύρωνα η μάχη των πεντάμηνων, η δράση του σωματείου, η παρουσία και δράση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην αντιπολίτευση και στη γειτονιά, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, η μάχη που δόθηκε ενωτικά ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων καθορίζουν τις εξελίξεις. Καθόρισαν τις επιλογές των ανεξάρτητων πλέον δημοτικών συμβούλων που όπως αναφέρουν στην επιστολή τους δεν μπορούσαν να μην πάρουν υπόψη την φωνή και τους αγώνες των εργαζομένων και των δημοτών. 

 

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και κατανοώντας τον τρόπο που ο κόσμος, οργανωμένος και μη, μπορεί να σπάει σταδιακά τις αυταπάτες του και να παίρνει αποστάσεις από τον ρεαλισμό του ρεφορμισμού, το πολυτιμότερο για την επαναστατική αριστερά είναι να συνδεθεί στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα συνδικάτα με αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν την μάχη ενάντια στα μνημόνια και χωρίς σεχταρισμό να τους κερδίσει στην μάχη για την οργάνωση ενός κινήματος που θα αναβάλει για πάντα τα σχέδια των από πάνω και θα προτείνει λύσεις ρεαλιστικές και αντικαπιταλιστικές.