Εργατικό κίνημα

Το Συνέδριο της ΔΟΕ που έγινε στις 22-24 Ιούνη αποφάσισε να προχωρήσει σε 24ωρη απεργία την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη και στη συνέχεια να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις με εισήγηση για κλιμάκωση του αγώνα με τριήμερες ή πενταήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες. 

 

Αν και είναι η πρώτη απόφαση για κάποιο συγκεκριμένο απεργιακό βήμα που βγαίνει από το Συνέδριο της ΔΟΕ τα τελευταία 10 χρόνια, είναι πολύ λίγη και αναντίστοιχη τόσο ως προς το μέγεθος της επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη κατά του κόσμου της εκπαίδευσης, όσο και των αναγκών και της διάθεσης της βάσης του κλάδου. 

 

Οι Γενικές Συνελεύσεις που έγιναν πριν το Συνέδριο ήταν μαζικότατες και μαχητικές. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να αναβληθεί για το Σεπτέμβρη η όποια απόφαση για κλιμάκωση του αγώνα. 

 

Επίσης, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου μεγάλη ομάδα συναδέλφων αναπληρωτών που εξέφρασε και οργάνωσε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς τους αγώνες των αναπληρωτών, έκανε παράσταση διαμαρτυρίας και τοποθετήθηκε στη διαδικασία, διεκδικώντας τα σχολεία να είναι «κλειστά» το Σεπτέμβριο με απεργιακούς αγώνες. 

 

Αυτά τα μηνύματα δεν διαβάστηκαν από την μεγάλη πλειοψηφία της εκπαιδευτικής αριστεράς και δυστυχώς ούτε από το πιο ριζοσπαστικό τμήμα της, τις Παρεμβάσεις. Η λογική της μετάθεσης στο Σεπτέμβρη των αγώνων και της κλιμάκωσής τους σε επόμενο γύρο Γενικών Συνελεύσεων έχει αποδειχτεί ότι είναι άλλοθι στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, μεταθέτοντας τις ευθύνες της στη βάση. 

 

Υπήρχαν αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις, όπως σε αυτή του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, που υποστήριζαν 48ωρες, τριήμερες ή πενθήμερες απεργίες, αποφασισμένες από το ίδιο το Συνέδριο. Την πρόταση αυτή υποστηρίξαμε και μέσα στο Συνέδριο. 

 

Παρόλα αυτά μπροστά μας έχουμε τη μάχη της υλοποίησης της απόφασης που πάρθηκε τελικά. Θα χρειαστούν απεργιακές επιτροπές και οργάνωση για να είναι μαζικές οι Γενικές Συνελεύσεις, έτσι ώστε να παρθεί η απόφαση για κλιμάκωση και να μην αφήσουμε άλλη ευκαιρία να πάει χαμένη.