Η βροντώδης κατάρρευση της Χ.Α. είναι το θετικότερο αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών. Λιγότεροι από τις μισές ψήφους των ευρωεκλογών 2014, 100.000 ψήφους και 2% κάτω από τις ψήφους του Σεπτέμβρη 2015, που ήταν η χαμηλότερη έως τότε εκλογική της επίδοση. Στα μισά η εκλογική δύναμη των συνδυασμών Κασιδιάρη και Παναγιώταρου, πτωτικά τα αποτελέσματα και στα υπόλοιπα αυτοδιοικητικά τους ψηφοδέλτια.
Για όσους τη ζούμε από κοντά δεν είναι έκπληξη: Η ναζιστική οργάνωση δεν έχει να απαντήσει τίποτα ουσιαστικό στην κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης και η γύμνια της στη δίκη την έχει αναγκάσει να αποσύρει τη συντριπτική πλειοψηφία των μαρτύρων υπεράσπισης. Ενώ οι συγκρούσεις ανάμεσα στους κατηγορούμενους που διαφοροποιούνται και την ηγεσία εκδηλώνεται καθημερινά και με πολλούς τρόπους. Οι οργανωτικοί δεσμοί ανάμεσα στην ηγεσία και τους ψηφοφόρους έχουν αποκοπεί, δεκάδες στελέχη έχουν αποχωρήσει, ανάμεσα στους οποίους οι τρεις ως τώρα ευρωβουλευτές της και πολλοί βουλευτές και αυτοδιοικητικοί σύμβουλοι, γραφεία της έχουν κλείσει και η πολιτική της απομόνωση είναι πλήρης. Το ίδιο και η αδυναμία της να αξιοποιήσει πολιτικά το Μακεδονικό, το εθνικιστικό ρεύμα στην Ευρώπη και την αποτυχία της «πρώτης φοράς».
Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων φαίνεται μέσα από όλα αυτά να συνειδητοποιούν ότι ψήφιζαν ναζιστές δολοφόνους και όχι αντισυστημικούς επαναστάτες τα προηγούμενα χρόνια. Και θα ήταν πολύ περισσότεροι αν η δίκη δεν είχε καθυστερήσει τόσο εξαιτίας των παραλείψεων της κυβέρνησης στις οποίες έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί, ώστε να έχει υπάρξει καταδικαστική απόφαση. Η καθυστέρηση είναι η αιτία που η Χ.Α. θα πάει και στις εσπευσμένες βουλευτικές εκλογές με το «τεκμήριο αθωότητας». Θα δώσει μάχη βέβαια αυτή τη φορά για να μπει στη Βουλή και να εκλέξει τους έμπιστους που ο αρχηγός διόρισε στις εκλόγιμες περιφέρειες για να αποφύγει το φιάσκο νέων αποχωρήσεων. Αλλά η επανασυρρίκνωση και η επαναπεριθωριοποίησή της είναι μη αναστρέψιμες. Άχρηστη πια για το πολιτικό σύστημα και ανίκανη να διαδραματίσει έναν ευρύτερο ρόλο, η ΧΑ περιορίζεται ξανά στο ναζιστικό της πυρήνα.
Το αποτύπωμα της νίκης του αντιφασιστικού κινήματος είναι και εδώ ευδιάκριτο. Έξι χρόνια πριν, η ΧΑ έμοιαζε παντοδύναμη. Αλλά οι κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, οι χιλιάδες εκδηλώσεις έφεραν την ανατροπή της, την παραπομπή και τη συνειδητοποίηση του εγκληματικού ναζιστικού της χαρακτήρα. Τότε η ΧΑ προστατευόταν από την αστυνομία και δρούσε με την ανοχή των κυβερνητικών πολιτικών δυνάμεων. Προχθές σε όλα τα πάνελ εκπρόσωποι των ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ κ.α. συναγωνίζονταν σε «αντιφασισμό». Το ότι αναγκάζονται να μιλούν έτσι είναι μία ακόμα επιτυχία. Αλλά όχι δική τους.
Συνεχίζουμε μέσα και έξω από τη δίκη μέχρι το τέλος.
Κώστας Παπαδάκης
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής αποτελεί πλήγμα στην προσπάθεια της οργάνωσης να ενισχύσει την πολιτική/κοινοβουλευτική της βιτρίνα και να κανονικοποιηθεί εκ νέου ως «νόμιμο πολιτικό κόμμα», σε μια συγκυρία που επίκεινται οι απολογίες των ηγετικών στελεχών, κατηγορούμενων για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Οι συγκρίσεις με το 2014 είναι καταλυτικές: από το 9,4% και την τρίτη θέση (ευρωεκλογές 2014) στο 4,8% και την πέμπτη πλέον θέση, με την πτώση να μετριέται σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους. Παρόμοια είναι η εικόνα και όσον αφορά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, με την εκκωφαντική αποτυχία Κασιδιάρη έστω και να πλησιάσει τον δεύτερο γύρο στο Δήμο της Αθήνας.
Η ανάδυση της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου δεν συγκρίνεται με το πολιτικό και οργανωτικό σχέδιο ενός νεοναζιστικού κόμματος όπως η Χρυσή Αυγή, την οικοδόμηση δηλαδή ομάδων κρούσης που επιτίθενται φυσικά σε αλλοδαπούς και αντιφρονούντες, σχέδιο που κατέληξε στην οργανωμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013. Δεν ήταν η άνοδος του Βελόπουλου αυτή που καθόρισε τις φετινές ευρωεκλογές. Το 2014 υπήρχε το ΛΑΟΣ και είχε πάρει 2.5%. Η πραγματική διαφορά ανάμεσα στο 2014 και το 2019 είναι όλα αυτά που έχουν μεσολαβήσει. Μπορεί ο Βελόπουλος να έχει όλων των ειδών τις προθέσεις και δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Ένας ακροδεξιός χώρος λειτουργεί ως θερμοκήπιο για συμμορίες σαν τη Χρυσή Αυγή. Το αντιφασιστικό κίνημα επισήμαινε αυτόν τον κίνδυνο στο ΛΑΟΣ όταν αυτός εμφανίστηκε. Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά.
Αποτυχία
Η αποτυχία της Χρυσής Αυγής δεν θα είχε καταστεί εφικτή χωρίς την αδιάκοπη δράση του αντιφασιστικού κινήματος και της κινητοποίησης των δημοκρατικών πολιτών, που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απομόνωσή της.
Σήμερα, ένας ακόμη στόχος για το αντιφασιστικό κίνημα είναι να μην αφήσει το Λαγό να πάει στο ευρωκοινοβούλιο. Στα πλαίσια του κακουργήματος για το οποίο κατηγορείται (διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης), έχει περιοριστικό όρο εξόδου από τη χώρα. Μετά το 18μηνο είχε παραβιάσει τον περιοριστικό όρο κατ’ οίκον περιορισμού που είχε τότε και είχε φυλακιστεί ξανά.
Τώρα, για να παραστεί στη συγκρότηση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου που είναι στις 2 Ιουλίου, θα πρέπει να ζητήσει άρση του περιοριστικού όρου εξόδου από τη χώρα, το πιθανότερο από το Συμβούλιο Εφετών. Αναλόγως την απόφαση, θα μπορέσει ή όχι να μεταβεί στις Βρυξέλλες. Πρέπει να αξιώσουμε ότι δεν θα του δοθεί αυτή η δυνατότητα. Εν όψει των απολογιών η θέση του είναι στο εδώλιο κι όχι να υποδύεται τον ευρωβουλευτή.
Πριν τις βουλευτικές εκλογές το δικαστήριο θα προλάβει να κάνει συνεδριάσεις ξεκινώντας από τις 18/6 και η διαδικασία των απολογιών θα ξεκινήσει. Επομένως ο Άγγος, που είναι πρώτος στη λίστα των κατηγορούμενων, θα κληθεί να απολογηθεί. Είναι ο χρυσαυγίτης που εντόπισε τον Παύλο Φύσσα μέσα στην καφετέρια «Κοράλλι» και με τα μηνύματά του ενεργοποίησε το μηχανισμό κινητοποίησης του τάγματος εφόδου από τον Πατέλη και τον Λαγό. Από την πρώτη κιόλας απολογία, το δικαστήριο θα βρεθεί κατευθείαν στη βραδιά της δολοφονίας Φύσσα. Θα βρεθεί στην ουσία, το κέντρο της υπόθεσης.
Η ναζιστική συμμορία είναι πλέον στριμωγμένη. Η ήττα της δεν την κάνει λιγότερο επικίνδυνη, κάθε άλλο. Στις επικείμενες εκλογές, η απομόνωσή της πρέπει να βαθύνει, με στόχο να μην εκλεγεί ξανά στη Βουλή. Έτσι, είναι δυνατόν να συμβεί αυτό που ισχυριζόμασταν εξαρχής: η δικαστική απόφαση – που αναμένεται στο τέλος της χρονιάς – να αποτελέσει επισφράγιση της ήττας που θα έχει υποστεί το ναζιστικό μόρφωμα έξω από τη δικαστική αίθουσα, στην ίδια την κοινωνία.
Η δύναμη της Χρυσής Αυγής μειώθηκε κατά 50% σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2014, όχι σε μια περιοχή, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα. Είναι ένα σημαντικό μήνυμα από αυτές τις εκλογές, ειδικά αν πάρει κανείς υπόψη του ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη τα ακροδεξιά κόμματα πήγαν καλύτερα από ότι το 2014, είχαν μια άνοδο, αλλού μικρότερη, αλλού μεγαλύτερη, αλλά γενικά ως τάση κατέγραψαν άνοδο.
Αυτό είναι το ελληνικό «παράδοξο». Πώς γίνεται στην Ελλάδα να πέφτει ο τυπικός εκπρόσωπος της άκρας δεξιάς, μια ναζιστική οργάνωση, η πιο ακροδεξιά οργάνωση; Κι αυτό το ελληνικό «παράδοξο» έχει εξήγηση και λέγεται αντιφασιστικό κίνημα. Μαζικό, ενωτικό, μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα, που κατάφερε δύο πράγματα. Το ένα, να καθίσει την εγκληματική οργάνωση στο εδώλιο του κατηγορουμένου, να τη σύρει στη δίκη. Το δεύτερο, με τον ίδιο τρόπο, με όλο τον κόσμο, με όλα τα συνδικάτα -των δημοσιογράφων βλέπε ΠΟΣΠΕΡΤ, των νοσοκομειακών, των γιατρών κλπ- να φράξει το δρόμο της Χρυσής Αυγής σε όλο το δημόσιο χώρο, να μην την αφήσει να κάνει καμία συγκέντρωση πουθενά. Και όταν προσπάθησε τώρα προεκλογικά ο Κασιδιάρης, βρήκε ξανά μπροστά του το αντιφασιστικό κίνημα.
Αυτό είναι η δύναμη που επέβαλε τη μείωση της δύναμης της Χρυσής Αυγής. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και γιατί οργανωτικά η Χρυσή Αυγή είναι ανύπαρκτη, γιατί σε αυτές τις εκλογές δεν είδαμε ούτε ένα τρικάκι της. Εκτός από τον Πειραιά που προσπάθησαν να κάνουν έναν τσαμπουκά, δεν είχαμε τα φαινόμενα των προηγούμενων εκλογών.
Το αντιφασιστικό κίνημα δεν κατάφερε να την βάλει «μόνο» στο εδώλιο και οι χρυσαυγίτες να βλέπουν πια τις πόρτες των κελιών, αλλά την οδήγησε και στην πολιτική απομόνωση. Ο κόσμος όταν έβλεπε το ψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής συνειρμικά στο μυαλό του έρχονταν οι λέξεις «εγκληματική οργάνωση». Και αυτό ήταν άλλη μια μεγάλη επιτυχία του αντιφασιστικού κινήματος, ότι της αφαίρεσε το προσωπείο του νόμιμου πολιτικού κόμματος.
Αυτός είναι ο δρόμος για να συνεχίσουμε, μέχρι την πλήρη διάλυσή της και την δικαστική της καταδίκη, στους δρόμους και το δικαστήριο. Πρώτο κρίσιμο βήμα, τώρα που αρχίζουν οι απολογίες πριν τις βουλευτικές εκλογές, είναι η μαζική παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος στο δικαστήριο.