Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
13/1 στο Εφετείο, 17/1 στα Πετράλωνα

10/1, Συνέντευξη Τύπου της ΚΕΕΡΦΑ για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Αντιφασιστική συγκέντρωση την Παρασκευή 13/1, 8:30πμ στη Δίκη της Χ.Α στο Εφετείο και μεγάλο συλλαλητήριο την Τρίτη 17/1, στις 6μμ στην Πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα καλούν οι ΚΕΕΡΦΑ, η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος «Η Ενότητα», ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας – Πειραιά και η Καμπάνια «Δεν είναι Αθώοι - Οι ναζί στη φυλακή»

Συνέντευξη Τύπου οργάνωσε η ΚΕΕΡΦΑ την Τρίτη 10/1, για τη συμπλήρωση 10 χρόνων από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, η οποία έκλεισε με γραπτό κάλεσμα της Μάγδας Φύσσα στις κινητοποιήσεις.

Στη συνέντευξη συμμετείχαν ο Δημήτρης Ζώτος κι ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόροι της οικογένειας  του Σαχζάτ Λουκμάν, ο Τζαβέντ Ασλάμ πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος «Η Ενότητα», ο Παναγιώτης Δημητράς, μέλος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι που βρίσκεται το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο των αρχών για την αλληλέγγυα δράση του προς τους πρόσφυγες, η Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου από το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, ο Ηλίας Μούρης πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ Αθήνας και η Δήμητρα Βελέντζα, μέλος του Δ.Σ Συλλόγου Φοιτητών Φυσικού. Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Ψαρράς, ο Χρήστος Τζουρντός μέλος του ΣΦΕΑ ’67-74, ο Λεωνίδας Κοντουδάκης μάρτυρας της δολοφονίας Λαμπράκη κι ο βουλευτής του ΜέΡΑ25 Κρίτων Αρσένης.

Η συνέντευξη ξεκίνησε με τον Πέτρο Κωνσταντίνου, συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ, να διαβάζει τα μηνύματα που έστειλαν οι γονείς του Σαχζάτ Λουκμάν, Χαντίμ Χουσεΐν και Σουκράν Μπίμπι καθώς και ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος Πολιτικής Αγωγής στη Δίκη της Χ.Α, και δικηγόρος της οικογένειας Λουκμάν (βλ. σελ. 10-11).

Δολοφονία

Ο Δημήτρης Ζώτος περιέγραψε τη δολοφονία του Λουκμάν τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη 2013 και τις προσπάθειες συγκάλυψης που ξεκίνησαν αμέσως. «Στις 3 το βράδυ ένας μετανάστης βρίσκεται μαχαιρωμένος στην οδό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα. Δύο από τους γείτονες, εκπαιδευτικοί και οι δύο, βρίσκουν το θάρρος να καταγγείλουν τους δολοφόνους. Ήταν σαφές όμως ότι οι χρυσαυγίτες Στεργιόπουλος και Λιακόπουλος από την πρώτη στιγμή είχαν όλη τη δυνατή βοήθεια από τους θεσμούς τους κράτους. Οι ίδιοι δήλωσαν με το που συνελήφθησαν ότι “είμαι ένας από εσάς”». Θύμισε το πολιτικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί από κυβέρνηση και φασίστες τους μήνες πριν τη δολοφονία και συνέχισε περιγράφοντας τη μεγάλη μάχη «που ξεκίνησε σε δύο επίπεδα. Στο δικαστικό και στο επίπεδο του δρόμου» με το συλλαλητήριο «19 Γενάρη Αθήνα Πόλη Αντιφασιστική» και το αντιφασιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στις γειτονιές.

«Θα ήθελα να καλέσω κι εγώ σε μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση της Τρίτης στα Πετράλωνα και στη δίκη την Παρασκευή στο Εφετείο και σε κάθε δικάσιμο» ξεκίνησε ο Κώστας Παπαδάκης. «Η δίκη των δολοφόνων του Λουκμάν ξεκίνησε τους πρώτους μήνες του 2014, όταν ακόμα δεν ήταν βέβαιο ότι θα παραπεμφθεί η Χ.Α με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Είχαμε μάλιστα την πισώπλατη μαχαιριά της εισήγησης του Ντογιάκου να μην προφυλακιστούν οι δολοφόνοι του Λουκμάν. Παρόλα αυτά πείστηκε η εισαγγελέας ότι ήταν έγκλημα με ρατσιστικό κίνητρο και στην πρωτόδικη καταδίκη με ισόβια». Σχολίασε ωστόσο ότι σε δεύτερο βαθμό τα ισόβια έσπασαν ενώ η ποινή για την ένταξη σε εγκληματική οργάνωση ήταν χαμηλή, μόλις 6 χρόνια. Πρόσθεσε ότι χρειάζεται πρωτοβουλία για την αποζημίωση των θυμάτων της Χρυσής Αυγής, με μέρος των χρημάτων της παρακρατημένης κρατικής χρηματοδότησης της εγκληματικής οργάνωσης.

Καταγγελίες

O Tζαβέντ Ασλάμ υπογράμμισε ότι τους μήνες πριν τη δολοφονία του Λουκμάν είχαν σημειωθεί τουλάχιστον 700 ρατσιστικές επιθέσεις και είχαν γίνει κι άλλες ρατσιστικές δολοφονίες μεταναστών, αλλά η ίδια η αστυνομία έβαζε εμπόδια στο να γίνουν καταγγελίες και μηνύσεις. «Πρέπει να συνεχίσουμε, με διαδηλώσεις στο δρόμο και με επιμονή στα δικαστήρια για να νικήσουμε. Να μείνουν οι φασίστες στη φυλακή, οι μετανάστες να πάρουν χαρτιά, να σταματήσουν οι σκούπες της αστυνομίας».

Ο Παναγιώτης Δημητράς έθεσε τη σημασία της καταδίκης των δολοφόνων του Λουκμάν με ρατσιστικό κίνητρο, παρά την αρχική εκτίμηση περί δολοφονίας «για ασήμαντη αφορμή». Σχολίασε ότι ένα κράτος δικαίου θα έπρεπε αυτεπάγγελτα να διώκει το ρατσιστικό έγκλημα, χωρίς να χρειάζεται όλη αυτή η προσπάθεια από τους αντιρατσιστές δικηγόρους.

Αξιοσημείωτα ήταν τα στοιχεία που παρουσίασε η Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου σχετικά με το πλήθος των περιστατικών ρατσιστικής βίας πριν τη δολοφονία του Λουκμάν – που ελάχιστα καταγράφηκαν από τις αρχές – καθώς και για τη μείωσή τους μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τον αντιφασιστικό ξεσηκωμό που ακολούθησε. Πρόσθεσε όμως ότι παρατηρείται έκτοτε αύξηση της αστυνομικής βίας με ρατσιστικό κίνητρο, ενώ είναι συστηματική η αποθάρρυνση των θυμάτων στο να καταγγείλουν τα περιστατικά στις αρχές.

Μετά τον Ηλία Μούρη από την Ε’ ΕΛΜΕ (μπορείτε να διαβάσετε το χαιρετισμό του στις σελίδες 10-11), πήρε τον λόγο η Δήμητρα Βελέντζα για να σημειώσει μεταξύ άλλων ότι «για τη νέα γενιά, οι δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα είναι σε μεγάλο βαθμό η αφετηρία για να βρισκόμαστε μέχρι σήμερα στο δρόμο».