Κάτω από αυτό το τίτλο έγινε την Τετάρτη 12 Ιουλίου δικοινοτική εκδήλωση στο Σπίτι της Συνεργασίας στη νεκρή ζώνη, ένα χώρο που καθιερώθηκε σαν χώρος συνάντησης και εκδηλώσεων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων  τα τελευταία χρόνια.

Την εκδήλωση κάλεσαν 109 οργανώσεις, κόμματα, συνδικάτα και κινήματα και από τις δύο κοινότητες. Ανάμεσα τους τα κόμματα της Αριστεράς ΑΚΕΛ και Τουρκικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και οι εργατικές ομοσπονδίες ΠΕΟ και DEV-IS. Πάνω από διακόσια άτομα μαζεύτηκαν μπροστά στο Σπίτι της Συνεργασίας για να τιμήσουν τα αθώα θύματα 60 χρόνων διακοινοτικής βίας και πολέμου και να διατρανώσουν την αποφασιστικότητα τους να παλέψουν ενάντια στον εθνικισμό και να σταθούν εμπόδιο στην  επανάληψης της βίας στην κοινή μας πατρίδα.

Στην εκδήλωση τιμήθηκαν άτομα που βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν ακόμα να παλεύουν για την εξεύρεση πληροφοριών για χώρους ταφής αγνοουμένων, άτομα  που παρά το δικό τους πόνο, για τους δικούς τους που έχασαν, αγωνίζονται για τη διερεύνηση της τύχης όλων των αγνοουμένων και ενημερώνουν την κοινωνία για τα προβλήματα αυτά και τις τραγικές συνέπειες του πολέμου, συμβάλλοντας έτσι στην καλλιέργεια της συμφιλίωσης και της ειρήνης. Τιμήθηκαν 6 άτομα, 3 Ελληνοκύπριοι και 3 Τουρκοκύπριοι: ο Δρ Ντερβίς Οζέρ, ο Μιχάλης Γιάγκου, ο Μουσταφά Γκιουρσέλ, ο Αντρέας Κώστας Γούναρης, η Λεϊλά Κιράλπ και ο Κυριάκος Ανδρέου. 

Παράλληλα αποφασίστηκε ότι τιμώντας τη μνήμη όσων χάθηκαν άδικα όλα αυτά τα χρόνια απ’ όλες τις κοινότητες της Κύπρου θα πρέπει πλέον να δημιουργηθεί  ένα κοινό μνημείο που θα θυμίζει τις πραγματικότητες της βίας του παρελθόντος και τον κοινό πόνο καθώς και την αναγκαιότητα να αγωνιστούμε για την οικοδόμηση μιας κοινής επανενωμένης και ειρηνικής πατρίδας. 

Για τον σκοπό αυτό ανακοινώθηκε η δημιουργία Ομάδας Εργασίας αποτελούμενη από καταξιωμένους καλλιτέχνες και από τις δύο κοινότητες  που θα οργανώσουν τη διαδικασία προκήρυξης διαγωνισμού και επιλογής μνημείου. Παράλληλα ανακοινώθηκε η δημιουργία ταμείου εισφορών για την οικοδόμηση του μνημείου. Η Εργατική Δημοκρατία που πρώτη έβαλε αυτή την πρόταση, πριν από πολλά χρόνια, νιώθει δικαιωμένη που σήμερα βλέπει αυτό της τον στόχο να υλοποιείται. 

Πραγματικά οι φετινές εκδηλώσεις ήταν όχι μόνο μια σημαντική απάντηση στον εθνικισμό και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια που οργανώνονται κάθε χρόνο στην επέτειο του πολέμου του ‘74, αλλά και ένα μεγάλο προχώρημα στην πάλη για συμφιλίωση και επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και για ειρήνη στην Κύπρο.

Ντίνος Αγιομαμίτης, Εργατική Δημοκρατία