Η 14η Ιούλη είναι η εθνική αργία στη Γαλλία για τον "εορτασμό" της γαλλικής επανάστασης του 1789. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, πραγματοποιήθηκε μια εναλλακτική παρέλαση αντί της επίσημης στρατιωτικής παρέλασης. Ένας διαδηλωτής κρατούσε ένα πλακάτ που υπενθύμιζε ότι η Γαλλική Επανάσταση ξεκίνησε με μια εξέγερση.
Τον περασμένο Απρίλιο, ο Εμμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε ότι στις 14 Ιούλη θα πραγματοποιηθεί επίσημη ομιλία με απολογισμό των "100 ημερών κατευνασμού" που είχε εξαγγείλει για να βάλει τέλος στις απεργίες και τις διαδηλώσεις των πρώτων 4 μηνών του έτους.
Ο απολογισμός ήταν πολύ σύντομος: ο Εμμανουέλ Μακρόν προτίμησε να ακυρώσει την ομιλία του και να την αναβάλει! Είναι δύσκολο να μιλάμε για κατευνασμό σε ένα κλίμα όπου οι επίσημες εκδηλώσεις μνήμης απαιτούσαν την κινητοποίηση 130.000 αστυνομικών και χωροφυλάκων σε όλη τη χώρα για να διασφαλιστεί η τάξη!
Ενώ η ομιλία αυτή θα έπρεπε επίσης να είναι μια ευκαιρία για τον Εμμανουέλ Μακρόν να ανακοινώσει την επανεκκίνηση ενός ρατσιστικού και αντιμεταναστευτικού νομοσχεδίου που είχε αναβληθεί για μήνες λόγω της πολιτικής κρίσης που δημιούργησε το κίνημα διαμαρτυρίας, δεν υπάρχει ακόμη τίποτα οριστικό σε αυτό το μέτωπο.
Προς το παρόν, οι ταραχές στα προάστια έχουν τελειώσει. Αλλά η χώρα απέχει πολύ από το να έχει "κατευναστεί". Η καταστολή ήταν μαζική. Σχεδόν 4.000 συλλήψεις νέων, και η δικαιοσύνη αποδεικνύει το ρόλο της στην κρατικά υποστηριζόμενη βία με εξαιρετικά σκληρές ποινές. Στη Μασσαλία, η αδελφή ενός διανομέα που σκοτώθηκε από την αστυνομία κατά τη διάρκεια των ταραχών καταδικάστηκε σε 6 μήνες φυλάκιση επειδή έκλεψε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια από ένα λεηλατημένο κατάστημα.
Να θυμηθούμε ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της κυβέρνησης, ταραχές σημειώθηκαν σε 553 πόλεις της χώρας τις 6 νύχτες που ακολούθησαν τη δολοφονία του νεαρού Nahel από την αστυνομία στις 27 Ιούνη. Περισσότερα από 1.000 δημόσια κτίρια δέχτηκαν επιθέσεις, από τα οποία 250 αστυνομικά τμήματα.
Οι διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας στις 8 Ιούλη και στις 15 Ιούλη, που υποστηρίχθηκαν από τα αριστερά κόμματα και τα συνδικάτα, απαγορεύτηκαν από τις αρχές. Παρά την απαγόρευση, 2.000 άτομα διαδήλωσαν στο κέντρο του Παρισιού στις 8 Ιούλη, υπερφαλαγγίζοντας την αστυνομία, και περισσότερα από 2.000 άτομα στη Μασσαλία.
Στις 14 Ιούλη, χίλιοι διαδηλωτές συμμετείχαν σε πορεία στο Παρίσι που οργανώθηκε από τις συλλογικότητες των sans-papiers και την Marches des Solidarites κατά του ρατσισμού και υπέρ των ανοιχτών συνόρων.
Συνδικάτα και Αριστερά
Το κάλεσμα για την υποστήριξη αυτών των διαδηλώσεων από τα συνδικάτα και τα αριστερά κόμματα αποτελεί σημαντικό βήμα προς τα εμπρός. Πριν από 20 χρόνια, οι γειτονιές είχαν ξεσηκωθεί μετά το θάνατο δύο νέων ανθρώπων. Η Αριστερά είχε καταδικάσει τότε αυτή την εξέγερση. Αλλά η υποστήριξη από μόνη της δεν αρκεί. Δεν υπήρξε πραγματική κινητοποίηση. Αυτό ήταν που επέτρεψε στην κυβέρνηση να απαγορεύσει ουσιαστικά τις διαδηλώσεις. Η διαδήλωση της 15ης Ιούλη αντικαταστάθηκε από μια δημόσια συγκέντρωση.
Είναι γνωστό ότι η επίθεση στις συντάξεις αποσκοπούσε επίσης στη διάλυση κάθε κινήματος αντίστασης, ιδιαίτερα των συνδικάτων.
Το εύρος της εξέγερσης, του κινήματος κατά της επίθεσης στις συντάξεις μέχρι τις ταραχές, ήταν ένα σημάδι της αποτυχίας αυτού του σχεδίου. Και τα συνδικάτα ειδικότερα βγήκαν ισχυρότερα απ’αυτό.
Αλλά η έλλειψη συγκεκριμένης απάντησης από τα συνδικάτα στην απαγόρευση των διαδηλώσεων θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το κίνημα, καθώς τα αποδυναμώνει.
Αυτό δείχνει το βαθμό στον οποίο το ζήτημα της αλληλεγγύης προς τους εξεγερμένους νέους αποτελεί συνολικό πολιτικό ζήτημα. Δυστυχώς, το κάλεσμα της αριστεράς και των συνδικάτων δεν ήταν ένα κάλεσμα αλληλεγγύης. Ήταν ενάντια στην "κλιμάκωση της βίας". Η σημερινή καταστολή και η απαγόρευση των διαδηλώσεων δείχνει την επείγουσα ανάγκη οικοδόμησης αυτής της αλληλεγγύης τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.
Επί του παρόντος προετοιμάζονται πρωτοβουλίες για τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη. Ο αγώνας για τη σύνδεση των κοινωνικών και αντιρατσιστικών αιτημάτων, των απεργιών και της αλληλεγγύη με τους νέους στις γειτονιές θα είναι κρίσιμα ζητήματα.
Χωρίς δικαιοσύνη, δεν υπάρχει ειρήνη!
Ντενί Γκοντάρ