Η υπόθεση του ξυλοδαρμού της Σ. Πολυζωγοπούλου από τον σύζυγό της γνωστό ποινικολόγο Α. Λύτρα συμπυκνώνει όλα όσα καταγγέλει το κίνημα που παλεύει τον σεξισμό και τη σεξιστική βία. Πλούσιος και διάσημος, με σχέσεις με το κυβερνών κόμμα (και το ΠΑΣΟΚ) κουβαλάει όλο το αίσθημα της ατιμωρησίας που του προσδίδει η κοινωνική του θέση και οι διασυνδέσεις του, έχει την άνεση να επιτεθεί στη σύζυγό του, να τη δείρει άγρια, να πάει μαζί της στο νοσοκομείο, να πει ότι “έπεσε από τις σκάλες”. Όπως καταγγέλει ο δικηγόρος της Πολυζωγοπούλου, ο Λύτρας της έριξε 30 γροθιές στο πρόσωπο, με την ίδια να παθαίνει ακόμα και κατάγματα στα δάκτυλα στην προσπάθειά της να προστατευτεί. 

«Μόλις έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο άρχισε να με βρίζει και μου έριξε την πρώτη μπουνιά» σημειώνει η Πολυζωγοπούλου. «Άρχισε να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σε μικρή απόσταση σε ένα απόμερο μέρος δεξιά του δρόμου που είχε χώρο σταμάτησε το αυτοκίνητο και με χτύπησε στο πρόσωπο έχοντας τα χέρια του σε γροθιά. Σημειωτέον ότι όλη αυτή την ώρα μου είχε πάρει το κινητό. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Ούρλιαζα βοήθεια και τον παρακαλούσα να σταματήσει, ενώ το πρόσωπό μου ήταν γεμάτο αίματα και τα κατάπινα και ένιωθα ότι πνίγομαι», συνέχισε στην κατάθεσή της. «Κάποια στιγμή ένιωθα ότι χάνω τις αισθήσεις μου. Προφανώς, με είδε σε αυτή την κατάσταση και σταμάτησε. Τον παρακαλούσα να με πάει σε κάποιο νοσοκομείο και να μου δώσει το κινητό μου προκειμένου να ειδοποιήσω την αδερφή μου ή κάποιον δικό μου. Ο ίδιος δεν ανταποκρινόταν σε τίποτα από όλα αυτά παρότι του έλεγα ότι θα πεθάνω γιατί αιμορραγούσα πάρα πολύ! Ακόμα και τα ρούχα μου είχαν γεμίσει αίματα. Με οδήγησε στο σπίτι. Εγώ όταν μπήκα μέσα με όσες δυνάμεις είχα, γιατί ζαλιζόμουν πολύ και ήμουν πολύ χτυπημένη, του είπα ότι πάω να πλυθώ. Όταν ανέβηκα στο δωμάτιο προκειμένου να πάρω το κουμπί πανικού που είναι συνδεδεμένο με τον συναγερμό και χτυπάει κατευθείαν στην αστυνομία με πρόλαβε και το πήρε αυτός και συνέχιζε να κρατάει το κινητό μου. Ζαλιζόμουν πολύ και αιμορραγούσα πολύ από τη μύτη. Μου είπε να πλυθώ και να αλλάξω ρούχα και εγώ τον παρακαλούσα να με πάει σε ένα νοσοκομείο. Εγώ του είπα ότι αν με πάει στο νοσοκομείο δεν θα πω ότι με χτύπησε αλλά ότι έπεσα μόνη μου. Πράγματι, μου είπε να κάνω ένα μπάνιο και να αλλάξω ρούχα και με πήγε στην Ευρωκλινική».

Η εμπειρία του ιατρικού προσωπικού σε παρόμοια περιστατικά έφερε την καταγγελία για ξυλοδαρμό, τη μεταφορά θύτη και θύματος στο γραφείο Ενδοοικογενειακής Βίας του ΑΤ Ομονοίας και το σχηματισμό δικογραφίας σε βάρος του Λύτρα με την κακουργηματική κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης σε βάρος της συζύγου του. Ο Λύτρας ομολόγησε την πράξη στον ανακριτή και… αφέθηκε ελεύθερος με μια συγγνώμη! 

Τα πλυντήρια στα ΜΜΕ είχαν ήδη πάρει μπροστά. Ωστόσο αυτό που για τον περισσότερο κόσμο φαινόταν σαν άλλη μια εξοργιστική διακριτική μεταχείριση -και ενδεχομένως και για την πρόεδρο και εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κλάπα και Αδειλίνη που διέταξαν κατεπείγουσα πειθαρχική έρευνα για την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Λύτρας, για τον ίδιο ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση του αισθήματος ατιμωρησίας. Γεγονός που τον οδήγησε στην παραβίαση των περιοριστικών όρων μόλις την επόμενη ημέρα με αποτέλεσμα τελικά να συλληφθεί και να οδηγηθεί στη φυλακή.

Η κυβέρνηση μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης Φλωρίδη έσπευσε να εξαγγείλει νέες νομικές ρυθμίσεις που περιλαμβάνουν μέτρα όπως την προφυλάκιση χωρίς αναστολή ή μετατροπή, την προσωρινή κράτηση έως κι 6 μηνών ακόμα και για πλημμελήματα, τις δίκες χωρίς κρίση δικαστικού συμβουλίου. Μέτρα που δεν αντιμετωπίζουν το σεξισμό και τη βία του, αντίθετα συνεχίζοντας σε μια κατεύθυνση συνολικότερης αυστηροποίησης του ποινικού κώδικα, χτυπούν συνολικά τα δικαιώματα του απλού κόσμου απέναντι στο νόμο, χειροτερεύοντας τη θέση αυτών που δεν έχουν τις δυνατότητες μεγαλοπαραγόντων σαν του Λύτρα. 

Εργαλειοποίηση

Όπως καταγγέλλουν οι δικηγόροι της παράταξης του ΔΣΑ Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή, με τα μέτρα Φλωρίδη η κυβέρνηση «εργαλειοποιεί το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας για την εκρίζωση θεμελιωδών θεσμών και αρχών που διέπουν τον φιλελεύθερο πυρήνα του ημεδαπού και ευρωπαϊκού ποινικού δικαίου».

 Σύμφωνα με την Εναλλακτική Παρέμβαση: «Μια κυβέρνηση που αρνείται πεισματικά να λάβει ουσιαστικά μέτρα για τη στήριξη και προστασία των θυμάτων έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, υποβιβάζει όλο και περισσότερο την Γενική Γραμματεία Ισότητας (κάποτε των φύλων) και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (αυτό σε απόλυτο κώμα), δεν αναμορφώνει το πλαίσιο καταγγελιών ώστε να υπάρχει σοβαρή αντιμετώπιση των περιστατικών, διατηρεί μια εντελώς ανεπαρκή υποδομή δομών φιλοξενίας και ανύπαρκτη οικονομική και κοινωνική στήριξη των θυμάτων, δεν μπορεί να πείσει ότι “νομοθετεί για τα θύματα” όπως παρουσιάζει ο εισηγητής Υπουργός. Αντιθέτως, στα προτεινόμενα μέτρα διακρίνει κανείς την συνήθη κυβερνητική γραμμή: Μηδέν από ουσιαστικό έργο και υπερχειλής ποινική αντιμεταρρύθμιση». 

Όπως καταγγέλει η ΕΠ-ΔΑ: «Με την θέσπιση ενός καθεστώτος εξαίρεσης δικαιωμάτων και με την ανατροπή θεσμών όπως η αναστολή,  για πεδία του ποινικού δικαίου και συγκεκριμένες κατηγορίες αδικημάτων, που μπορούν να επεκταθούν ανεξέλεγκτα ανά πάσα στιγμή, τίθενται υπό διακινδύνευση βασικά δικαιώματα των πολιτών… Μια τέτοια κατεύθυνση είναι όχι μόνο ασυμβίβαστη με τα θεμέλια ενός δημοκρατικού νομικού πολιτισμού, αλλά και εντελώς αναποτελεσματική για το σκοπό της αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας που επικαλείται η κυβέρνηση. Έχει αποδειχθεί ότι η ποινική αυστηροποίηση, η διαρκής αύξηση των ποινών και περισσότερη φυλάκιση δεν λειτουργούν αποτρεπτικά για τέτοια εγκλήματα μεγάλης κοινωνικής απαξίας - αλλά σε αρμονία με την κραταιά κουλτούρα της πατριαρχίας - , παρά μόνο αποσκοπούν σε μικροπολιτικούς σχεδιασμούς και στην προώθηση αφηγημάτων περί “νόμου και τάξης”… 

Οι βασικοί λόγοι που αποθαρρύνουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας να καταγγείλουν είναι δύο: οικονομικοί και ο νόμος της κυβέρνησης περί "συνεπιμέλειας", όταν το θύμα έχει παιδί με τον κακοποιητή. Τι απαντά η κυβέρνηση στην ανησυχία της συζύγου/συντρόφου ότι θα βρεθεί σε απορία και δεν θα λαμβάνει διατροφή; Περισσότερη φυλακή. Τι απαντά στον τρόμο της μητέρας μπροστά στη δαμόκλειο σπάθη της συνεπιμέλειας και της προωθούμενης ψευτοθεωρίας της "γονεϊκής αποξένωσης"; Υψηλότερες ποινές χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα όπως αυτό της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας ως μέσο για να επιβάλλει άλλες, άσχετες, ατζέντες» συνεχίζει μεταξύ άλλων.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορούν να κρυφτούν. Όσο και να φωνάζουν για τους νόμους που έφεραν που αυστηροποιούν τις ποινές η ουσία είναι ότι ούτε οι γυναικοκτονίες μειώθηκαν, ούτε τα περιστατικά βίας εξαφανίστηκαν. Ο κύκλος της βίας κατά των γυναικών ανοίγει πρώτα από όλα από τις ανισότητες που υπάρχουν μέσα στον καπιταλισμό και οι κυβερνήσεις θρέφουν ακόμα πιο εντατικά μέσα στην περίοδο της πολυκρίσης. Η κυβέρνηση του “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” έχει την πρωτιά στην αύξηση της βίας κατά των γυναικών αλλά και των ΛΟΑΤΚΙ ακριβώς επειδή αναπαράγει τις ανισότητες σε όλα τα επίπεδα. Οι χαμηλοί μισθοί, η διάλυση των νοσοκομείων, του κοινωνικού κράτους σε συνδυασμό με τα σκοταδιστικά-ακροδεξιά ιδεολογήματα περί της “φύσης και θέσης” της γυναίκας είναι που καθιστούν τις γυναίκες ευάλωτες στη σεξιστική βία. Το δήλωσε με τον πιο χυδαίο τρόπο ο υφυπουργός Υγείας Βαρτζόπουλος (τον οποίο η κυβέρνηση κράτησε και μετά τον ανασχηματισμό) λίγους μήνες νωρίτερα: «σε όλη την πανίδα, σε κάθε μορφή εμβίου όντος το αρσενικό είναι πιο επιθετικό γιατί στη φύση αυτό είναι που κυνηγάει την τροφή και αναλαμβάνει την επιθετική διεκδίκηση. Το θηλυκό είναι για άλλες δουλειές. Για να τίκτει. (...) Είναι η φύση των πραγμάτων το αρσενικό να είναι επιθετικό κατά συνέπεια η γυναικοκτονία έχει μια βιολογική βάση». Ο κύκλος της βίας κλείνει με γυναίκες δολοφονημένες ή βιασμένες ή ξυλοφορτωμένες, με την κυβέρνηση και τα διάφορα παπαγαλάκια τους να ψάχνουν το ύψος των ποινών και πάντα να προσπαθούν να μας πείσουν ότι επρόκειτο για “μεμονωμένο γεγονός”. 

Το πάνικ μπάτον δε δούλεψε για τη δολοφονημένη γυναίκα στη Σαλαμίνα από τον σύντροφό της, το περιπολικό δε βρέθηκε στους Αγίους Αναργύρους για την Κυριακή, ο Λιγνάδης κυκλοφορεί ελεύθερος. Ο Λύτρας ένα μήνα πριν ήταν κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση της νεολαίας της ΝΔ (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) στην Κομοτηνή για τα εγκλήματα της έμφυλης βίας! Το κίνημα που έφερε την ήττα της κυβέρνησης στις εκλογές χρειάζεται να συνεχίσει για να ολοκληρώσει το έργο του. Να πέσει αυτή η κυβέρνηση και να ξηλώσουμε αυτό το σύστημα του σεξισμού, των καταστροφών.

Η πάλη για μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία είναι άμεση προστασία στις γυναίκες που αποκλείονται ολοένα και περισσότερο από την Υγεία. Όχι μόνο όταν φτάνουν στα τμήματα των επειγόντων περιστατικών επειδή έπεσαν θύματα κακοποίησης αλλά και πιο πριν. Όταν αναζητούν γυναικολογικούς ελέγχους, πρόληψη για τους καρκίνους στο μαστό και των τράχηλο, όταν αναζητούν μαιευτήρια δημόσια και δωρεάν για να γεννήσουν ή να κάνουν έκτρωση και άλλα πολλά. Αντίστοιχα η πάλη για μαζικές προσλήψεις στις κοινωνικές δομές, από τους δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς ως τα δημόσια γηροκομεία και από τους δημόσιους και επαρκείς ξενώνες κακοποιημένων γυναικών ως τις δομές που προσφέρουν ψυχολογική/νομική στήριξη. Η πάλη για αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στις ιδιωτικοποήσεις είναι πάλη που αν κερδηθεί είναι δύναμη για όλες τις γυναίκες. Ταυτόχρονα η πάλη ενάντια στη σεξιστική βία, τις γυναικοκτονίες και τις διακρίσεις είναι πάλη που δυναμώνει όλη την εργατική τάξη απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση και αυτό το σύστημα. 

Πενήντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση, θυμόμαστε ότι νόμος που ψηφίστηκε τότε για το οικογενειακό δίκαιο (τον οποίον η ΝΔ τότε καταψήφισε) ήρθε σαν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων του εργατικού κινήματος, γυναικών και αντρών. Σήμερα μπορούμε να ξηλώσουμε αυτή την κυβέρνηση και να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη την πάλη για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την καταπίεση και την εκμετάλλευση. 

Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη