Τις 62.000 έχουν περάσει οι επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί, ενώ χιλιάδες ακόμη αγνοούνται στην Γάζα, και το κράτος του Ισραήλ έχει ήδη αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή το «νέο» του γενοκτονικό σχέδιο που ψηφίστηκε πριν από δυο εβδομάδες στην Κνεσέτ. Στόχος του, για ακόμη μια φορά, τα δύο εκατομμύρια των Παλαιστινίων της Γάζας να αδειάσουν μέχρι τις 7 Οκτώβρη την πόλη της Γάζας και γενικότερα την βόρεια Γάζα προς το νότο της Λωρίδας τον οποίο το Ισραήλ θέλει να μετατρέψει σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης με αντίσκηνα.
Προκειμένου να υλοποιηθεί το σχέδιο το Ισραήλ συνεχίζει την πολύμηνη επιχείρηση λιμοκτονίας στην Γάζα όπου πλέον καθημερινά τουλάχιστον μονοψήφιος αριθμός ανθρώπων δολοφονείται λόγω υποσιτισμού -με διεθνείς οργανώσεις να προειδοποιούν ότι βρισκόμαστε σε σημείο καμπής όπου αυτός ο αριθμός ανά πάσα στιγμή απειλεί να γίνει πολλαπλάσιος. Ταυτόχρονα ο ισραηλινός στρατός έχει επανεκκινήσει βομβαρδισμούς προκειμένου να «ενθαρρύνει» τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν την πόλη της Γάζας.
«Πώς θα φτάσω εκεί; Χρειάζομαι σχεδόν 900 δολάρια για να μετακομίσω – δεν έχω ούτε ένα δολάριο», ανέφερε ο εκτοπισμένος Παλαιστίνιος Μπιλάλ Αμπού Σίτα στο Αλ Τζαζίρα του οποίου οι ρεπόρτερς συνεχίζουν να στοχοποιούνται και να δολοφονούνται εν ψυχρώ από τις ρουκέτες του Ισραήλ. «Δεν θέλουμε το Ισραήλ να μας δώσει τίποτα» είπε ο Νοάμαν Χαμάντ. «Θέλουμε να μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε στα σπίτια από τα οποία φύγαμε». Τη Δευτέρα εκατοντάδες άνθρωποι βρήκαν τη δύναμη να διαδηλώσουν ενάντια στον εκτοπισμό στη συνοικία Ζεϊτούν της πόλης της Γάζας που έχει υποστεί τους σφοδρότερους βομβαρδισμούς την τελευταία εβδομάδα.
Σύμφωνα με το ισραηλινό σχέδιο ο ισραηλινός στρατός θα καταλάβει την Γάζα και οι αποκλεισμένοι στο νότο Παλαιστίνιοι -όσοι καταφέρουν να επιζήσουν από την πείνα και τους βομβαρδισμούς- θα μπορούν αν δεν θέλουν να παραμείνουν στην Γάζα να μετακινηθούν στο Νότιο Σουδάν(!) το οποίο το Ισραήλ επιδιώκει να εξαγοράσει.
Το δίλημμα που ξαναθέτει το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους κλείνοντας δύο χρόνια από την 7η Οκτώβρη του 2023 είναι εθνοκάθαρση ή γενοκτονία. Ένα δίλημμα στο οποίο ο Παλαιστινιακός λαός έχει απαντήσει ήδη μια φορά πριν από ενάμισι χρόνο όταν ο ισραηλινός στρατός είχε σπρώξει την πλειοψηφία του στα σύνορα με την Αίγυπτο στην Ράφα. Προτίμησε να μείνει στην Γάζα κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να πεθάνει παρά να αποχωρήσει. Στη «νέα» του επιχείρηση το Ισραήλ ήρθε να προσθέσει την πείνα σαν το υπερόπλο που θα φέρει το ποθητό αποτέλεσμα. Αλλά η εξάντληση δεν οδηγεί απαραίτητα στον εκτοπισμό ή στον αφανισμό. Οδηγεί και σε Μεσολόγγια και σε Στάλινγκραντ».
Και η Αντίσταση δεν έχει πάψει μέσα στην κατεστραμμένη Γάζα. Ο ισραηλινός στρατός με όλα τα φονικά του μέσα δεν έχει καταφέρει να την νικήσει. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί το όπλο της πείνας. Γι’ αυτό βομβαρδίζει συστηματικά πριν στείλει χερσαίες δυνάμεις. Ξέρουν ότι μια χερσαία επιχείρηση μπορεί να κάνει τον τριψήφιο αριθμό (898) των νεκρών ισραηλινών στρατιωτών τετραψήφιο. Πολύ μικρό συγκρινόμενο με τον αριθμό απωλειών των Παλαιστινίων αλλά σημαντικό. Οι απώλειες, το άγχος ότι ανά πάσα στιγμή έχουν την πιθανότητα να πέσουν νεκροί σε μια ενέδρα σε αυτόν τον πόλεμο διαρκείας, η ψυχολογική κούραση από την ανηλεή σφαγή αμάχων, έχουν αρχίσει ήδη να λειτουργούν αποθαρρυντικά τουλάχιστον σε ένα μέρος των στρατιωτών-πολιτών, θεματοφυλάκων του σιωνιστικού κράτους απαρτχάιντ.
Αρκετοί από τις εκατοντάδες χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους την περασμένη Κυριακή στο Τελ Αβίβ είχαν προσθέσει στο πάγιο αίτημα για εκεχειρία και ανταλλαγές με στόχο την απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων και το αίτημα για σταμάτημα του πολέμου.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία όσων διαδηλώνουν ενάντια στον Νετανιάχου –με εξαίρεση ένα μαχητικό, γενναίο, αξιοθαύμαστο αλλά μικροσκοπικό κομμάτι νεολαίας που έχει το θάρρος να καταγγείλει τη γενοκτονία και το απαρτχάιντ- η συζήτηση σταματάει εκεί, όμηροι, σταμάτημα του πολέμου «και βλέπουμε». Σταμάτημα για πρακτικούς λόγους καθώς η επανάληψη ενός νέου γύρου τακτικών και σχεδίων που απέτυχαν από την κυβέρνηση Νετανιάχου ανοίγει ξανά πιεστικά τα ζητήματα: Θα μπορέσει η συνέχιση του πολέμου εις το διηνεκές ή ο λιμός να πετύχουν αυτό που δεν συνέβη εδώ και δύο χρόνια, το στοίχημα της γρήγορης εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων; Πότε; Με τι κόστος, στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό; Μήπως είναι πιο ρεαλιστικό να χαμηλώσουν οι προσδοκίες και να προχωρήσει η συνεργασία με τον Σίσι και τη Σαουδική Αραβία;
Πίεση
Όλοι αυτοί οι παράγοντες οξύνουν την κρίση και αυξάνουν την πίεση στο εσωτερικό της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ. Μπορεί να έχουν τη στήριξη του Τραμπ και λίγο πιο διακριτικά των κυβερνήσεων της ΕΕ, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των λαών μπαίνει ολοένα και πιο αποφασιστικά στο πλευρό της Παλαιστίνης. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν διαδηλώναμε μόνο στην Ελλάδα.
Η Νέα Υόρκη πλημμύρισε από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Οι εικόνες της διεθνούς απομόνωσης φτάνουν στο εσωτερικό του Ισραήλ και ακόμη κι αν δεν κάνουν τους γενοκτόνους να ντραπούν, τους αναγκάζουν να σκεφτούν ξανά τις επιλογές τους. Ακόμη περισσότερο όταν οι κινητοποιήσεις απειλούν να βγουν εκτός ελέγχου σε χώρες όπως το Μαρόκο όπου την περασμένη εβδομάδα έγιναν ξανά διαδηλώσεις σε 58 πόλεις με τους διαδηλωτές όλο και να αγριεύουν όλο και να πληθαίνουν απαιτώντας από την κυβέρνησή τους να διακόψει σχέσεις με το Ισραήλ.
Η ασφυκτική πίεση από τα κάτω ανάγκασε την Αίγυπτο και το Κατάρ να φέρουν ακόμη μια πρόταση εκεχειρίας 60 ημερών, με σταδιακή απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων, νεκρών και ζωντανών, άνοιγμα των συνόρων για ανθρωπιστική βοήθεια. Πρόταση την οποία σύμφωνα με αραβικά και ισραηλινά μέσα ενημέρωσης η Χαμάς και οι υπόλοιπες αντιστασιακές οργανώσεις, που επανειλημμένα έχουν θέσει σαν προϋπόθεση εγγυήσεις όχι για προσωρινή εκεχειρία αλλά για τερματισμό του πολέμου, έχουν αποδεχτεί. Η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν είχε απαντήσει ακόμη στην πρόταση αλλά ξέρουμε τι έγινε και με τις προηγούμενες ενώ αρκετοί από τους υπουργούς της θεώρησαν ότι η εξέλιξη αποτελεί ένδειξη αδυναμίας της Χαμάς και άρα ευκαιρία για κλιμάκωση.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από την ισραηλινή αντιπολίτευση, τα αραβικά καθεστώτα και τους ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ και ΕΕ. Η μόνο δύναμη για να σταματήσουν τη γενοκτονία είναι η κλιμάκωση της αλληλεγγύης και του αγώνα για να σταματήσει η γενοκτονία και να ανατραπούν μια ώρα αρχύτερα μια προς μια οι κυβερνήσεις που τη στηρίζουν ξεκινώντας από τη δική μας.