Οι στιγμές στις οποίες από τη μεριά της άρχουσας τάξης φοβούνται να κάνουν εκλογές δεν είναι συνηθισμένη κατάσταση. Στην Ελλάδα πρέπει να γυρίσουμε πίσω πάνω από 50 χρόνια για να φτάσουμε σε τέτοιες συνθήκες, μετά τις εκλογές του 1958 όταν η ΕΔΑ είχε πάρει πάνω από 24% και είχε βγει δεύτερο κόμμα. Οι επόμενες εκλογές ήταν της βίας και νοθείας του παλιού Καραμανλή. Σήμερα προσπαθούν να μεταθέσουν τις εκλογές γιατί φοβούνται. Φοβούνται και το αποτέλεσμα που θα φέρει δυνάμωμα της Αριστεράς, αλλά και την ίδια την πορεία προς τις εκλογές.
Ποιος θα κάνει προεκλογικές περιοδείες; Ποιος θα βγει στις πλατείες και στα καφενεία; Σίγουρα όχι οι φασίστες, που τώρα ως υπουργοί δεν τολμάνε να ξεμυτίσουν. Σίγουρα όχι οι ΠΑΣΟΚοι που έχουν εισπράξει αναρίθμητα γιαούρτια. Οι Νεοδημοκράτες όσο και να ελπίζουν, τα ίδια έχουν μπροστά τους.
Φτιάξανε την κυβέρνηση Παπαδήμου για να κερδίσουν χρόνο και προσπαθούν να την παρατείνουν όσο μπορούν. Εμείς είμαστε με την ανατροπή της κυβέρνησης Παπαδήμου, εδώ και τώρα, πριν προλάβει να υπογράψει τις καινούργιες συμφωνίες, το νέο Μνημόνιο. Σε αυτό συμφωνεί όλη η Αριστερά. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς δεν περιμένουμε να το κερδίσουμε φωνάζοντας “εκλογές εδώ και τώρα”, αλλά κλιμακώνοντας τους αγώνες που έχουν ήδη ξεκινήσει.
Ο Παπαδήμος θα πάει σπίτι του με τον ίδιο τρόπο που πήγε και ο Γιωργάκης. Είχε πλειοψηφία, είχε ψήφο εμπιστοσύνης αλλά ήρθαν οι πανεργατικές, και η 28η Οκτωβρίου που δεν μπορούσε κανένας πολιτικός να βγει στην παρέλαση και αποφάσισαν ότι δεν πάει άλλο.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι υποτιμάμε τη μάχη των εκλογών. Ισα ίσα, θεωρούμε ότι συνδυάζονται οι άμεσες μάχες με τις εκλογές. Θελουμε από τις εκλογές να βγει διπλό μήνυμα. Πρώτον ότι η Αριστερά ανεβαίνει. Δεύτερον ότι δεν ανεβαίνει μόνο αριθμητικά αλλά και ποιοτικά. Και αυτό σημαίνει πως αποκτάει μια ορατή αντικαπιταλιστική και επαναστατική συνιστώσα.
Δεν φοβόμαστε ότι η δουλειά των εκλογών θα μας “παρασύρει”. Έχουμε πίσω μας την παράδοση των Μπολσεβίκων που παρόλο που εξέλεξαν βουλευτές, δεν έγιναν “κοινοβουλευτικοί”. Εκτός όμως από τα ιστορικά παραδείγματα έχουμε και την άμεση εμπειρία. Πριν από ενάμιση χρόνο δώσαμε τη μάχη των τοπικών εκλογών με επιτυχία. Και είναι ξεκάθαρο σε όλους πως η εκλογική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η εκλογή δικών μας συμβούλων υπήρξε δύναμη για το κίνημα.
Δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι εκλογική επιτυχία είναι να σπάσουμε το φράγμα του 3% και να μπούμε στη Βουλή. Πρέπει όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να καταγράψει μια παρουσία που να την κάνει υπαρκτή πολιτική δύναμη που δεν μπορεί να την αγνοεί κανένας. Μπορούμε να βάλουμε στόχο ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάει καλύτερα από τις περιφερειακές εκλογές, όπου πήραμε 100 χιλιάδες ψήφους.
Η καμπάνια μας για τις εκλογές θα είναι πολιτική και εξωστρεφής. Δεν θα περιοριστούμε σε διαμάχη στους κόλπους της Αριστεράς. Δυνάμωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θα γίνει σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Δίνουμε μια μάχη που δημιουργεί ρεύμα προς τα Αριστερά και μέσα σε αυτό το ρεύμα θα μεγαλώσει και η ψήφος του ΚΚΕ και η ψήφος του ΣΥΡΙΖΑ, παρεκτός αν κάνουνε μεγαλειώδεις προδοσίες. Μεσα σε αυτό το ρεύμα θα έχουμε και το ανέβασμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Γενίκευση
Πολιτική εκστρατεία σημαίνει προβολή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και απάντηση στην κινδυνολογία της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Βγαίνουμε μιλώντας για τη διαγραφή του χρεους, την απαγόρευση των απολύσεων, τον εργατικό έλεγχο, τις κρατικοποιήσεις, για όλα αυτά που ανοίγουν σαν προοπτική από τις μάχες που δίνει ο κόσμος σήμερα. Θα κάνουμε μια εκστρατεία που γενκεύει αυτά που προκύπτουν σαν αιτήματα από τις μάχες των εργαζόμενων.
Θα απαντήσουμε στους καταστροφολόγους που λένε ότι αν δεν αποδεχθούμε τα μνημόνια θα γυρίσουμε στη δεκαετία του '50. Θα εξηγήσουμε γιατί η έξοδος από το ευρώ δεν είναι καταστροφή, αλλά κομμάτι της αντικαπιταλιστικής απάντησης. Έχουμε σαν κρατούμενο την αποτυχία των μνημονίων του ΓΑΠ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δικαιώθηκε και μπορεί να πείσει ότι και ο νέος γύρος λιτότητας πάλι πουθενά δεν θα οδηγήσει.
Εξωστρεφής καμπάνια σημαίνει ότι δεν κεντράρουμε στις εσωτερικές μετατοπίσεις της Αριστεράς, αλλά πάμε προς τον κόσμο ο οποίος αποδεσμεύεται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ. Αυτός είναι ο κόσμος που ψάχνει αριστερά, και είναι τέτοιο το ρεύμα που τραβάει κόσμο ακόμα και από τη ΝΔ.
Θα δώσουμε μάχη και απέναντι στη ΝΔ. Δεν θα αφήσουμε αυταπάτες όπως το 2004-5 όταν κάποιος κόσμος πίστεψε ότι ο Καραμανλής θα ήταν καλύτερος από τον Σημίτη. Τώρα η ΝΔ είναι ντούρα, “λαϊκή” δεξιά, η χειρότερη δεξιά που είναι δυνατόν να υπάρξει.
Παράλληλα δεν θα αφήσουμε τους φασίστες να εμφανιστούν πουθενά. Αν οι ΠΑΣΟΚοι και οι νεοδημοκράτες μπορεί να πάνε στο καφενείο και να φάνε γιαούρτια, οι φασίστες δεν θα φτάσουν καν στο καφενείο. Να αξιοποιήσουμε τη δράση και την εμπειρία της ΚΕΕΡΦΑ για την προεκλογική δουλειά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η εκστρατεία ξεκινάει από τις μάχες του σήμερα και γι'αυτό έχει σαν κέντρο τους μεγάλους εργατικούς χώρους. Εκεί είναι που έχει συλλογική δύναμη η εργατική τάξη, εκεί διαμορφώνονται τα καλύτερα κομμάτια της και επηρεάζουν ολόκληρες εργατογειτονιές. Το τι θα κάνει η Ελευσίνα, η Χαλυβουργία είναι που το καθορίζει. “Χαλυβουργίες” υπάρχουν παντού και θα ανοιχτούμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Μέσα από αυτή τη δουλειά, μαζί με το στόχο της δυνατής ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δουλέψουμε για ένα ριζωμένο δίκτυο επαναστατών στους εργατικούς χώρους.
Χρειάζεται κάθε πυρήνας και κάθε περιφέρεια του ΣΕΚ να βάλει στην πρώτη γραμμή τις επισκέψεις σε όλους τους εργατικούς χώρους, σε όσους έχουμε πάει και δεν έχουμε πάει, να τους κάνουμε κάστρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να ενεργοποιήσουμε τον κόσμο που δώσαμε μάχες μαζί, κόσμο που έδωσε την προηγούμενη προεκλογική μάχη στις τοπικές εκλογές. Είναι στο χέρι μας το βράδυ των εκλογών να πανηγυρίζουμε για πολλές χιλιάδες ψήφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και για χιλιάδες μέλη στο ΣΕΚ.
Στη συζήτηση που ακολούθησε έγιναν 17 παρεμβάσεις. Κάποια σημεία ήταν τα εξής:
Ο Γιώργος από το Ηράκλειο Αττικής τόνισε πως “μέσα σε σκηνικό πολιτικής κατάρευσης, καμιά δημοσκόπηση δεν έχει αξία. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να γίνει μαζικό ρεύμα, αν δώσουμε τη μάχη των εκλογών συντονισμένα, αν γίνουμε πολιτική έκφραση του κόσμου που δίνει τις μάχες, στα εργοστάσια, στο Δημόσιο και αλλού. Οι εκλογές θα είναι μια ακόμα ευκαιρία να απαντήσουμε σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα που ανοίγει η περίοδος, από την έξοδο από το ευρώ ως το ζήτημα της εξουσίας, και γι'αυτό δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε”.
Ο Νίκος μίλησε για τις μάχες στο Ρέθυμνο και τα πολιτικά τους αποτελέσματα: “Η δράση μας στο πλευρό των Διοικητικών του Πανεπιστήμιου, η βοήθεια στο να στήσουν σύλλογο οδήγησε να βγουν γενικές συνελεύσεις, να συμμετάσχουν στη 48ωρη απεργία, να ενωθούν με εργαζόμενους στο νοσοκομείο και να μπουν στην κατάληψη της Νομαρχίας που λειτούργησε σαν κέντρο οργάνωσης. Ήδη πολλοί εργαζόμενοι μας λένε από μόνοι τους ότι θέλουν να ψηφίσουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο νοσοκομείο, μια εργαζόμενη μόλις είδε έντυπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρότι εμείς δεν κάναμε προεκλογική εξόρμηση, μας είπε 'ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ψηφίσω εγώ, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου'”.
Ο Γιάννης από τη Θεσσαλονίκη είπε πως “στις εκλογές στα σωματεία βλέπουμε εικόνα πολύ καλύτερη από αυτή των δημοσκοπήσεων. Δυναμώνει η Αριστερά και εμείς ιδιαίτερα μέσα σε αυτήν. Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκε μέσα σε όλες τις μάχες. Πρέπει να προσέξουμε όμως να βρισκόμαστε στις μάχες ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι μόνο ως αγωνιστές.”
Ο Πέτρος Κ. τόνισε πως “ο μόνος σίγουρος τρόπος να κοπεί η αυτοδυναμία του Σαμαρά είναι να μπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή. Ισχύει και μαθηματικά και πολιτικά. Δεν εχουμε κανένα πρόβλημα να λέμε: δυνατή Αριστερά και δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι κάναμε καμπάνια για τις τοπικές εκλογές. Να μην διστάζουμε σε όλες μας τις παρεμβάσεις, από τη λαϊκή συνέλευση για το χαράτσι ως τις απεργίες να λέμε ανοιχτά ότι θέλουμε δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συνέχεια.”
Η Ευαγγελία από το Περιστέρι υποστήριξε πως “πρέπει να βάλουμε το στόχο του 3%. Είναι εφικτό. Οι μάζες εχουν αγκαλιάσει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γι'αυτό αναγκάστηκαν να κάνουν στροφή και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μας εξέπληξε το αποτέλεσμα των δημοτικών – περιφερειακών και πρέπει να βγάλουμε ανάλογα συμπεράσματα. Να προσανατολίσουμε όλη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με αυτή τη διάθεση”.
Ο Μανώλης από το Ρέθυμνο πρότεινε “να εντάξουμε τα αντικαπιταλιστικά αιτήματα της ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών στο πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπάρχει μια νέα πολιτικοποίηση στην οποία αυτά τα πράγματα παίζουν ρόλο. Φάνηκε στην επιτυχία του κόμματος των Πειρατών στη Γερμανία και σε άλλες χώρες. Οι πολυεθνικές σκοτώνουν τη μουσική όχι η πειρατεία. Η άλλη όψη στο κυνήγι της πειρατείας είναι το κυνήγι των μεταναστών που πουλάνε αντίγραφα σι-ντι”.
Ο Μανώλης από τα Χανιά υπογράμμισε πως “το 2010 μιλήσαμε κόντρα στον Καλλικράτη και στις καταστροφικές του συνέπειες. Προβάλλαμε τότε και το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και όταν μας ρωτούσαν ποιος θα το υλοποιήσει τους λέγαμε: εσείς οι ίδιοι. Το 2011 ήταν η δικαίωση όλων αυτών των προτάσεων, από τις αραβικές επαναστάσεις ως το κύμα των απεργιών στην Ελλάδα. Οι εργαζόμενοι τα θυμούνται όλα αυτά από τις περιοδείες μας και πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή την εμπειρία”.
Ο Γιάννης Σ. τόνισε πως “θα είναι η καλύτερη προεκλογική περίοδος μέσα σε απεργίες και καταλήψεις κόντρα στη χρεοκοπία. Θα είναι μια καλή εκστρατεία και γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση μετά τη συνδιάσκεψή της, με χιλιάδες οργανωμένα μέλη και πιο συγκροτημένες τοπικές. Σε όλες τις γειτονιές με κάθε ευκαιρία να ακούγεται η φωνή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με παρεμβάσεις στους χώρους, αλλά και προκηρύξεις, πανό, συνθήματα στους τοίχους.”
Η Κατερίνα από την Πετρούπολη τόνισε πως: “ Ο πυρήνας του ΣΕΚ σε κάθε γειτονιά πρέπει να λειτουργήσει σαν κύτταρο που θα μπει μπροστά και θα βάλει όλη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κίνηση. Να χαρτογραφήσουμε τις περιοχές μας, να βρούμε όλους τους χώρους όπου δουλεύουν σύντροφοι και αυτή η δουλειά θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά.”
Ο Μιχάλης από το Αιγάλεω μίλησε για το “σημαντικό ρόλο που έχει να παίξει η Εργατική Αλληλεγγύη. Χρεώνοντας με περισσότερες εφημερίδες όλα μας τα μέλη στους εργατικούς χώρους, η φωνή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα φτάσει ακόμα μακρύτερα. Πρέπει να λειτουργήσουμε με ακόμα μεγαλύτερη εξωστρέφεια, με πανκινητοποίηση όλων μας στις εξορμήσεις στις πλατείες και στους εργατικούς χώρους, ολόκληρη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να βγει δυναμικά προς τα έξω”.