Τα συνδικάτα αποφάσισαν να αναστείλουν μόνο τις κινητοποιήσεις στο δρόμο εν όψει καινούργιων διαπραγματεύσεων. Ηδη είχε προηγηθεί μια βδομάδα που συγκλόνισε τη Νιγηρία. Ο Μπάμπα Άγε, πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Εργατικής Λίγκας, αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ στη Νιγηρία μάς δίνει μια αίσθηση από τη μεγάλη μάχη:
Η Νιγηρία έχει ξεσηκωθεί από την περασμένη Δευτέρα 9 Γενάρη, με την εργατική τάξη της χώρας να έχει ξεκινήσει γενική απεργία διαρκείας. Από τις πρώτες μέρες η απεργία καταγράφει συντριπτική επιτυχία. Περίπου δέκα εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους σε ολόκληρη τη χώρα. Από την 1η Γενάρη, ο πρόεδρος της Νιγηρίας, Γκούντλακ Τζόναθαν κατάργησε τις επιδοτήσεις στα καύσιμα.
Οι περισσότεροι από τα 160 εκατομμύρια κατοίκων της Νιγηρίας ζουν με λιγότερο από 320 νάιρα 1,5 ευρώ) τη μέρα. Όμως μέσα σε μια νύχτα, οι τιμές των καυσίμων ανέβηκαν από 65 νάιρα σε 141 το λίτρο. Την απεργία κάλεσαν οι δύο μεγάλες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες της χώρας. Το απλό τους αίτημα είναι η επιστροφή των επιδοτήσεων. Μόνο επτά εκατομμύρια άνθρωποι είναι μέλη των σωματείων που ανήκουν στις ομοσπονδίες, όμως ήδη η απεργία δείχνει τη στρατηγική ισχύ που έχουν τα συνδικάτα.
Η οικονομία της Νιγηρίας πάγωσε. Εργοστάσια, τράπεζες και γραφεία έμειναν κλειστά. Εμπορικά καταστήματα και μια σειρά μαγαζιά ανεπίσημων υπηρεσιών σε όλη τη χώρα έκλεισαν. Σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη, εκτός από τις πόλεις στα Βορειοανατολικά οι οποίες είναι στρατιωτικοποιημένες και βρίσκονται υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, εκατομμύρια γέμισαν τους δρόμους και τις γειτονιές.
Επιτροπές ελέγχου
Όμως, ακόμη και στις στρατιωτικοποιημένες περιοχές, επιτροπές ελέγχου της απεργίας τριγύριζαν με λεωφορεία για να διασφαλίσουν ότι η συμμετοχή είναι καθολική. Το συνδικαλιστικό κίνημα της Νιγηρίας είναι η μόνη δημοκρατική κοινωνική δύναμη που απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα πάνω από διαχωρισμούς θρησκείας και εθνότητας.
Η δράση της εργατικής τάξης δείχνει την πιθανότητα για μια άλλη Νιγηρία στην οποία το 99% δεν θα είναι πλέον περιθωριοποιημένο και κυριαρχούμενο από τον καπιταλισμό. Φυσικά, η άρχουσα τάξη δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Περισσότεροι από είκοσι διαδηλωτές τραυματίστηκαν από δυνάμεις του κράτους που άνοιξαν πυρ κατά των απεργών στο Λάγος, το Κάνο, το Γκουσάου και την Ασάμπα. Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν.
Οι δολοφόνοι στο Λάγος αναγνωρίστηκαν από πολίτες που είχαν το νου τους. Πήραν τον αριθμό του αυτοκινήτου της αστυνομίας και τον κυκλοφόρησαν ευρέως, χρησιμοποιώντας μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για να καθησυχάσει την οργή, ο κυβερνήτης του Λάγος διέταξε τη σύλληψη των εμπλεκόμενων αστυνομικών. Οι εντάσεις ήταν ήδη πολύ ορατές πριν ξεκινήσει η απεργία. Αυθόρμητες διαδηλώσεις είχαν ξεσπάσει σε πάνω από δέκα πόλεις μια βδομάδα πριν από την απεργία. Στο Κάνο, οι διαδηλωτές κατέλαβαν το κέντρο της πόλης -το οποίο μετονόμασαν σε πλατεία Απελευθέρωσης- κατά δεκάδες χιλιάδες. Δεν υπήρξε κανένα ζήτημα για το θρήσκευμα και την πίστη των ανθρώπων που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες. Η αστυνομία διέλυσε βάναυσα τους συγκεντρωμένους. Όμως, πολλοί από τα κατώτερα στρώματα της αστυνομίας φαίνεται ότι τάσσονται με την εξελισσόμενη εξέγερση. Περίπου 300 αστυνομικοί πήραν μέρος στην πορεία διαμαρτυρίας στο Λάγος την Τρίτη 3 Γενάρη. Ο γενικός επιθεωρητής της αστυνομίας χαρακτήρισε την πράξη τους “ανταρσία”. Ο εναέριος χώρος, τα λιμάνια και τα σύνορα είναι κλειστά. Πολύς κόσμος προσπάθησε να έχει αποθέματα τροφίμων και νερού. Η απεργία ξεκίνησε με εντυπωσιακές μέρες οργής, αλλά είναι μόνο η αρχή.