Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας: Ένας χρόνος στο δημοτικό συμβούλιο

Στήριξε τις πολιτικές του Μνημόνιου προωθώντας τις απολύσεις των συμβασιούχων. Η κατάληψη του Δημαρχείου ήταν ένας αγώνας σύμβολο της αποφασιστικότητας της εργατικής τάξης να σταματήσουν οι επιθέσεις της κυβέρνησης και ανάγκασε σε υποχώρηση τον Καμίνη. Η διάλυση των παιδικών σταθμών, της καθαριότητας και του πράσινου θα ήταν σαρωτική υποβαθμίζοντας τις υπηρεσίες στις γειτονιές.

Πετσόκοψε τις δαπάνες του Δήμου περιορίζοντας τα λεφτά για την πρόνοια, τους άστεγους, τις σχολικές επιτροπές, τους παιδικούς σταθμούς και το ίδιο το προσωπικό προσαρμόζοντας προς τα κάτω τη λειτουργία του Δήμου με βάση την μείωση κατά 30% των εσόδων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Όχι μόνο δεν άνοιξε μέτωπο με την κυβέρνηση και το Υπουργείο Εσωτερικών για τα χρέη πολλών εκατομμυρίων προς το Δήμο που δεν καταβάλλουν αλλά έγινε ο κήρυκας της προσαρμογής στη λιτότητα και την πολιτική ΓΑΠ. Έφτασε τα χαράτσια, τα δημοτικά τέλη, τους φόρους μαζί και με τις κλήσεις της Δημοτικής Αστυνομίας να αντιπροσωπεύουν το 70% των εσόδων του Δήμου.

Βρέθηκε στο πλευρό του Παπουτσή και του Πάγκαλου στα διαβόητα σχέδια αναβάθμισης του ιστορικού κέντρου της Αθήνας που σήμαναν ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα σε βάρος των μεταναστών με μεικτά κλιμάκια ΕΛΑΣ και Δημοτικής Αστυνομίας. Αντί να συγκρουστεί με τα πογκρόμ των φασιστών έδωσε στην Χρυσή Αυγή θέσεις σε όργανα, όπως στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και γραφεία στο Παγκράτι. Αντίθετα, στις γειτονιές και στο ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο μετά το πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, χιλιάδες διαδήλωσαν απαιτώντας να βγει εκτός νόμου η συμμορία της Χρυσής Αυγής. Στα πανεπιστήμια, οι φοιτητές υπεράσπισαν τους μικροπωλητές από τις επιθέσεις της Δημοτικής Αστυνομίας μαζί με τα ΜΑΤ.

Ξεσηκωμός

Στάθηκε στο πλευρό της Διαμαντοπούλου και του Λοβέρδου στις επιθέσεις σε βάρος των δημόσιων σχολείων και των νοσοκομείων με τις συγχωνεύσεις-κλεισίματα. Αν δεν είχαμε το ξεσηκωμό κατά των συγχωνεύσεων, τις διαδηλώσεις για να σωθεί το Γενικό Πατησίων, αρκετές γειτονιές θα είχαν μείνει όχι μόνο χωρίς δημοτικά ιατρεία, όπως στο 6ο Διαμέρισμα που τα κρατάει κλειστά, αλλά και χωρίς σχολεία και νοσοκομεία στις γειτονιές με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο.

Σε μια πόλη με χιλιάδες άστεγους, ασθενείς εγκαταλελειμμένους στο δρόμο, εξαρτημένους έφτασε να κόβει παγκάκια στην Κλαυθμώνος για να μην τα χρησιμοποιούν, ενώ δεν πρόσθεσε ούτε ένα κρεβάτι για διαμονή αστέγου! Η επίσκεψη Παπαδήμου στο Κέντρο Αστέγων ήταν η αποκορύφωση της χυδαιότητας στη στήριξη μιας κυβέρνησης που φέρνει την πείνα και την εξαθλίωση σε εκατομμύρια, υπόσχεται ψίχουλα και δεν τα μοιράζει κιόλας!

Την ώρα που τα κινήματα των εργαζόμενων και οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές απαιτούσαν να μπεί τέλος στην κοροϊδία του χαρατσιού της ΔΕΗ, ο Καμίνης συκοφαντούσε τους αγωνιστές που πολιορκούσαν τα κοινοτικά συμβούλια για να αποφασίσουν δράση αλληλεγγύης.

Η επίθεση στην Αγορά της Κυψέλης, όπου ένα κίνημα αγωνιστών για πέντε χρόνια οργάνωνε δράσεις αλληλεγγύης, πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις, μαθήματα για τους μετανάστες είναι κορυφαίο δείγμα πόσο ανοικτά συμβιβασμένος είναι με τα πιο αντιδραστικά τμήματα της κοινωνίας. Σε μια περιοχή, που η αριστερά και ακτιβιστές της γειτονιάς στήνουν γέφυρες αλληλεγγύης απέναντι στα τείχη του μίσους και τα πογκρόμ των φασιστών, ο Καμίνης διαλέγει την επίθεση σε βάρος της αριστεράς και των κινημάτων. Κι όμως ο ίδιος υπόσχονταν διάλογο με τα κινήματα. Έφτασε όμως στο ξήλωμα των σκηνών στο Σύνταγμα, στην παραπομπή σε δίκη της ΠΟΕ-ΟΤΑ για να βγεί η απεργία παράνομη και στην πρόταση για απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας.

Η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας με την παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο, έγινε αποκούμπι του κόσμου της αντίστασης των εργαζόμενων, της νεολαίας, των μεταναστών, δείχνοντας ότι η αριστερά μπορεί να μπαίνει μπροστά για να μην περνάνε οι επιθέσεις, για να προβληθεί η αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση.

Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος