Οι απειλές που αντιπροσωπεύει και εκτοξεύει καθημερινά η κυβέρνηση Μητσοτάκη αγριεύουν επικίνδυνα για τις ζωές όλων μας. Όχι μόνο με τους χειρισμούς της στο μέτωπο της πανδημίας, αλλά και με κάθε της βήμα. Οι εργατικές κινητοποιήσεις το διήμερο 11-12 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη μπορούν και πρέπει να σημάνουν την αρχή για νέο πανεργατικό ξεσηκωμό.

Οι ειδήσεις των ημερών κυριαρχούνται από τα μαύρα σύννεφα της έξαρσης του κορονοϊού, αλλά και τα σύννεφα του πολέμου που πυκνώνουν στη Μεσόγειο. Και μέσα σε αυτή τη μαυρίλα βγαίνει ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Πατέλης και δηλώνει ότι οι επικουρικές συντάξεις θα αντικατασταθούν από έναν “ατομικό κουμπαρά” του καθένα και της καθεμιάς, για να πάψουν οι νέοι να “επιδοτούν” τους γέρους!

Η κυβέρνηση που βάζει στο στόχαστρο τη νεολαία ότι τάχα με την “ανευθυνότητά” της βάζει σε κίνδυνο τους ηλικιωμένους, τώρα βάζει στο στόχαστρο τη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς. Για να καταλήξει όλη η τρίτη ηλικία αβοήθητη στο σφαγείο που έχουν καταντήσει τα ιδιωτικά γηροκομεία μέσα στην πανδημία.

Λιβύη

Τι άλλο να περιμένει κανένας από μια κυβέρνηση που είναι πρόθυμη να θυσιάσει τις συντάξεις για να εξασφαλίσει περισσότερες φρεγάτες και μαχητικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στην Καθημερινή της Κυριακής, τα F16 των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων βομβάρδισαν τουρκική βάση στη Λιβύη κλιμακώνοντας την εμπλοκή τους στον πόλεμο που γίνεται εκεί. Αυτά τα F16 φιλοξενεί ο Μητσοτάκης στη Σούδα και καμαρώνει για τη συνεργασία τους σε κοινές ασκήσεις από το Λιβυκό μέχρι την Κύπρο.

Τέτοιες ανοιχτά στρατιωτικές προκλήσεις συνδυάζονται με τις ανακοινώσεις για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο και στην Κρήτη εκτοξεύοντας το θερμόμετρο των αντιδραστικών ανταγωνισμών με την Τουρκία. Τα συμφέροντα της Exxon, της Total, των Λάτσηδων και των Βαρδινογιάννηδων μπαίνουν από τους Μητσοτάκηδες πάνω από τις ζωές μας.

Αυτές οι κυνικές προτεραιότητες απλώνονται σε όλο το φάσμα. Ο ίδιος κυνισμός εκδηλώνεται με την απόφαση να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς καμιά φροντίδα για να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών σε κάθε τάξη και να αυξηθεί ο αριθμός των εκπαιδευτικών αλλά και των καθαριστριών που φροντίζουν τις αίθουσες.

Δεν υπάρχει άλλη ασπίδα προστασίας απέναντι σε όλα αυτά παρά μόνο ο αγώνας των εργαζόμενων και της νεολαίας. Σπάνια ήταν πιο ξεκάθαρο ότι η αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους και όχι στα έδρανα της Βουλής. Μας το επιβεβαιώνει καθημερινά ο Τσίπρας με τις απαιτήσεις του για πιο σκληρή στάση στον ανταγωνισμό με την Τουρκία. Ευτυχώς, μας το επιβεβαιώνει θετικά το κίνημα στην Αμερική που δεν περίμενε τον Μπάιντεν για να βγει στους δρόμους.

Εμπρός να κάνουμε το διήμερο της Θεσσαλονίκης αφετηρία πανεργατικού ξεσηκωμού.