Στα γήπεδα, στους δρόμους και σε κάθε πτυχή των πολιτικών εξελίξεων ενόψει των εκλογών του Νοέμβρη έχει εισβάλει το κίνημα ενάντια στο ρατσισμό στις ΗΠΑ. Η απεργία των παιχτών των Μιλγουόκι Μπακς προκάλεσε τριγμούς όχι μόνο στο NBA αλλά και στο μπέιζμπολ και στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Χρειάστηκε να παρέμβει ο πρώην πρόεδρος Ομπάμα και ο Μάικλ Τζόρνταν (που εκτός από καλύτερος παίχτης όλων των εποχών σύμφωνα με το επίσημο σάιτ του NBA, είναι και σημερινός ιδιοκτήτης των Σάρλοτ Χόρνετς) για να “ηρεμήσουν τα πνεύματα” και να μην χαθούν εκατομμύρια δολάρια από τους αγώνες, τις διαφημίσεις και τα δικαιώματα. Η απεργία ήταν ένα σημαντικό βήμα εμπρός από τα συμβολικά γονατίσματα των παιχτών την ώρα της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου. Οι πρωτεργάτες της απεργίας είπαν πως δεν μπορούσαν να μείνουν στις συμβολικές κινήσεις, την ώρα που φλεγόταν η Κενόσα, μια πόλη 100 χιλιάδων κατοίκων στο Ουϊσκόνσιν, 60 χιλιόμετρα από το Μιλγουόκι, την έδρα της ομάδας.
Την Κυριακή 23 Αυγούστου, αστυνομικός πυροβόλησε εφτά φορές τον 29χρονο Τζέικομπ Μπλέικ μπροστά σε τρεις από τους γιους του. Ο Μπλέικ έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω, και με επιπλέον βλάβες στην υγεία του. Ο κόσμος της Κενόσα ξεχύθηκε στους δρόμους ενάντια στην αστυνομική βία και το ρατσισμό. Λίγες μέρες μετά και ενώ οι δρόμοι ήταν ακόμη γεμάτοι, ένας 17χρονος φασίστας δολοφόνησε δύο διαδηλωτές. Ένοπλες ομάδες από αυτόκλητους “προστάτες των περιουσιών” οργανώνουν προκλητικές “περιφρουρήσεις” γύρω, ακόμη και μέσα στις διαδηλώσεις του αντιρατσιστικού κινήματος επιχειρώντας να προκαλέσουν και πλέον έφτασαν στις δολοφονίες. Ο Τραμπ τους χαϊδεύει και τους δικαιολογεί. Οι “συνδικαλιστικές ενώσεις” των μπάτσων είναι σε συνεννόηση και συνεργασία μαζί τους.
Η κατάσταση στις ΗΠΑ είναι πιο πολωμένη από ποτέ μετά τη δεκαετία του ‘60. Μόνο οι δηλώσεις του Τραμπ αυτήν τη βδομάδα θα ακούγονταν σαν αστείο από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο τα τελευταία 50 χρόνια. “Οι εκλογές που έρχονται θα καθορίσουν αν θα σώσουμε το αμερικάνικο όνειρο ή θα επιτρέψουμε σε μια σοσιαλιστική ατζέντα να κατεδαφίσει το πολύτιμο πεπρωμένο μας”. “Ο Τζο Μπάιντεν είναι Δούρειος Ίππος του σοσιαλισμού” και “ανίκανος να τα βάλει με τους παλαβούς Μαρξιστές” που επίσης σύμφωνα με τον Τραμπ “κυριαρχούν στην ηγεσία των Δημοκρατικών”. “Είναι όλοι τους το ίδιο, ριζοσπαστική Αριστερά”.
Κινήματα
Ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές πριν από τέσσερα χρόνια και ένα κομμάτι του κατεστημένου πίστευε πως η καθαρή εκπροσώπηση των πιο δεξιών, συντηρητικών δυνάμεων του μίσους θα πισωγύριζε τα κινήματα και θα πάγωνε την πορεία προς τη ριζοσπαστικοποίηση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της αμερικάνικης κοινωνίας. Αντί γι’ αυτό μπήκαμε στο Σεπτέμβρη της χρονιάς των εκλογών, που σε “κανονικές συνθήκες” θα επικρατούσε ησυχία, τάξη και προεκλογικά ντιμπέιτ με μάχες στο δρόμο και κραυγές για “μαρξιστικό κίνδυνο”.
Όλη αυτή η απώλεια κάθε αυτοσυγκράτησης είναι αποτέλεσμα του κινήματος που τρομάζει ολόκληρο το κατεστημένο. Η μαχητικότητα στους δρόμους, η διάρκεια των “ταραχών” που δεν καταλάγιασαν μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ αλλά επεκτάθηκαν, είναι δείγματα ότι η οργή είναι πολύ βαθύτερη. Δένεται με τις νικηφόρες απεργίες των τελευταίων χρόνων από τα σχολεία ως τα φαστ-φουντ, με το κίνημα των γυναικών που έκανε τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις εδώ και δεκαετίες, με το κίνημα της νεολαίας ενάντια στο ρατσισμό και τα κλειστά σύνορα και με τις άγριες μάχες για τη ζωή στους εργατικούς χώρους όταν ξέσπασε η πανδημία. Την Παρασκευή 28 Αυγούστου η διαδήλωση στην Ουάσινγκτον, στην επέτειο της ιστορικής Πορείας για Δουλειές και Ελευθερία το 1963, ήταν επίσης μεγάλη και αντανακλούσε όλη την ενεργητικότητα που έχει φέρει το “Black Lives Matter”.
Δεν είναι μόνο ο Τραμπ, αλλά ολόκληρο το κατεστημένο που τρομάζει μπροστά σε αυτή την καινούργια ανεξέλεγκτη δύναμη. Ο Μπάιντεν και το επιτελείο του δεν μπορούν να καταλήξουν πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, πόση απόσταση να πάρουν από τη “βία” του κινήματος και από τη βία του κράτους. Και όπως θυμίζει η ανακοίνωση του Marx21, της αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ στις ΗΠΑ, μετά τα γεγονότα στην Κενόσα: “Όπως και με την Μπριόνα Τείλορ και με τον Τζορτζ Φλόιντ, ο Μπλέικ πυροβολήθηκε σε πόλη και πολιτεία που ελέγχεται από Δημοκρατικούς. Το υποτίθεται προοδευτικό Δημοκρατικό κόμμα δεν κατάφερε απολύτως τίποτα για την ασφάλεια των Μαύρων και των Μελαψών απέναντι στην αστυνομία. Και γι’ αυτό ο κόσμος της Κενόσα απάντησε με τον μόνο τρόπο που του έμενε. Εξεγέρθηκε, συγκρούστηκε με την αστυνομία και έβαλε φωτιά σε τοπική φυλακή.” Η μάχη ενάντια στον Τραμπ είναι μάχη ενάντια σε ολόκληρο το σύστημα.
24/8, Διαδήλωση στo Mανχάταν. Φωτό: Reuters
26/8, Οι παίκτες των Μιλγουόκι Μπακς ανακοινώνουν την απεργία τους