H κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε έξι τουλάχιστον μήνες από ξέσπασμα της επιδημίας για να ανανεώσει το στόλο και να προσλάβει προσωπικό στις δημόσιες συγκοινωνίες. Πολύ απλά δεν το έκανε, με αποτέλεσμα ακόμη και μέσα στο κατακαλόκαιρο ο κόσμος να συνωστίζεται στα πιο αραιά και από τον αέρα δρομολόγια –πόσο μάλλον τώρα που έχει γυρίσει– εξαπλώνοντας την επιδημία.
Αντ' αυτού, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κ. Καραμανλής μέσω της τηλεόρασης του Σκάι ήρθε την περασμένη βδομάδα να επαναλάβει την πρόταση που είχε κάνει τον 15αύγουστο για “ανανέωση” του στόλου μέσα στο επόμενο πεντάμηνο, με το νέο χρόνο δηλαδή, καθώς και “προσλήψεις” αλλά και “σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με την παραχώρηση συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ” και “leasing”. Την πρώτη απόπειρα ιδιωτικοποίησης της αστικής συγκοινωνίας της Αθήνας, δηλαδή, από την περίοδο του 1992-93, όταν ο πατέρας Μητσοτάκης είχε επιχειρήσει να την ιδιωτικοποιήσει φέρνοντας ξανά τους “μνηστήρες” των ΚΤΕΛ!
Όπως είπε με θράσος ο υπουργός: «Σπάει ένας κύκλος υποεπένδυσης της τελευταίας δεκαετίας. Γίνεται προσπάθεια για επένδυση πέραν του μισού δισ. ευρώ στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Για πρώτη φόρα δίνουμε συγκοινωνιακό έργο στα ΚΤΕΛ και μέχρι τέλος του χρόνου θα έχουμε άλλα 203 λεωφορεία στο δρόμο... Επιπλέον, θα έχουμε ακόμα 300 καθώς κάνουμε κάτι πρωτοποριακό: υιοθετούμε το θεσμό του leasing». Και πρόσθεσε: «Και λεωφορεία να είχαμε παραπάνω, σήμερα έχουμε μόνο 3.000 οδηγούς ενώ χρειαζόμαστε 6.000. Θα κάνουμε συνολικά 1.000 προσλήψεις, μόνιμο προσωπικό, γιατί και τα ΚΤΕΛ θα πάρουν 550 οδηγούς, προσλήψεις με διαδικασίες fast track».
Ζήλεψε την “ποιότητα”, τη “συχνότητα” και τις τιμές των εισιτηρίων των ΚΤΕΛ ο Καραμανλής και είπε να μας πάει μια βόλτα στον προηγούμενο αιώνα, όταν τα αστικά λεωφορεία της Αθήνας ήταν ακόμη ιδιωτικά. Πρόκειται για ένα χτύπημα που αφορά όχι μόνο τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες αλλά όλη την εργατική τάξη της Αθήνας.
Χρειάζεται άμεσα οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες να προχωρήσουν σε συνελεύσεις και αποφάσεις για κήρυξη άμεσων απεργιακών κινητοποιήσεων στέλνοντας το μήνυμα ότι η μερική ιδιωτικοποίηση που επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα περάσει απαιτώντας τώρα αγορά νέων λεωφορείων και προσλήψεις που να καλύπτουν τις αυξημένες ανάγκες σε δρομολόγια και μάλιστα εν μέσω της πανδημίας. Η απάντηση που έχουν να δώσουν οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες είναι η ίδια με αυτή που έδωσαν και το 1992-93: Όχι μόνο σταμάτησαν με τη μεγάλη απεργία τους την ιδιωτικοποίηση αλλά έστειλαν και την κυβέρνηση που την έφερε στο κάλαθο των αχρήστων.