ΔΝΤ και ΕΕ στην ΟΥΓΓΑΡΙΑ ίσον ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Νέος γύρος κρίσης

Μήνες τώρα φωνάζουμε ότι η σφαγή των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών υπηρεσιών και των συλλογικών συμβάσεων είναι όχι μόνο άδικη αλλά και αναποτελεσματική. Οι εξελίξεις την περασμένη βδομάδα ήρθαν να επιβεβαιώσουν πόσο πραγματική είναι η εικόνα ότι οι θυσίες που πάνε να επιβάλουν στους εργαζόμενους πέφτουν στη μαύρη τρύπα της κρίσης των τραπεζών και όλου του συστήματος.

Η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε από την Ουγγαρία. Εκεί, το ΔΝΤ μαζί με την ΕΕ προώθησαν με τη συνεργασία μιας «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας για να δώσουν 25 δις ευρώ «βοήθεια», δηλαδή ληστρικό δάνειο. Το πρόγραμμα ήταν τόσο σκληρό ώστε η κυβέρνηση που το εφάρμοζε κατέρρευσε μπροστά στην οργή του κόσμου. Αλλά τώρα, η νέα δεξιά κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδεχθεί την περασμένη βδομάδα ότι η ουγγρική οικονομία βρίσκεται ξανά στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Το πρόγραμμα των θυσιών του ΔΝΤ και της ΕΕ ήταν μια τρύπα στο νερό που κόστισε πανάκριβα στους εργάτες της Ουγγαρίας αλλά δεν ξεπέρασε την κρίση.

Αυτή η εξέλιξη πυροδότησε ένα ντόμινο στις τράπεζες της δυτικής Ευρώπης που έχουν δώσει μεγάλα δάνεια στις ανατολικές χώρες και τώρα ανησυχούν ότι δεν πρόκειται να τα εισπράξουν ποτέ. Πανικός στο Χρηματιστήριο της Αυστρίας που οι τράπεζές της έχουν την πρώτη θέση στις αγορές της Ουγγαρίας και των γύρω χωρών. Πανικός στις μετοχές των τραπεζών και στην Αθήνα καθώς οι έλληνες τραπεζίτες συναγωνίζονται τους αυστριακούς στη λεηλασία των Βαλκανικών χωρών. Πανικός που μετατράπηκε σε κρίση του Ευρώ καθώς οι ανησυχίες για τοξικά χρέη χτυπούν όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Σύμφωνα με την εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς, τα επισφαλή χρέη των ευρωπαϊκών τραπεζών προς το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μόνο της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας φτάνουν τα 2.600 δις ευρώ.

Παγκόσμια βουτιά

Και βέβαια τα προβλήματα δεν περιορίζονται στην Ευρώπη, έστω και αν αυτή τη στιγμή υπάρχει φυγή κεφαλαίων από το ευρώ προς το δολάριο. Η οικονομική κατάσταση στις ΗΠΑ επιδείνωσε τις ανησυχίες για την κρίση καθώς τα στοιχεία για τις θέσεις εργασίας που ανακοινώθηκαν την περασμένη βδομάδα έδειξαν ότι ο κίνδυνος μιας δεύτερης παγκόσμιας βουτιάς προς την ύφεση είναι υπαρκτός. Οι υπουργοί Οικονομικών των G20 που συνεδρίασαν στην Νότια Κορέα για να προετοιμάσουν τη Σύνοδο των ηγετών τους στον Καναδά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης.

Η κρίση του καπιταλισμού είναι ξανά εκτός ελέγχου και οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων κρατών δεν έχουν ιδέα πώς να φέρουν την οικονομία σε ανάκαμψη. Κι όμως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου επιμένει ότι πρέπει να εφαρμοστεί το «Μνημόνιο» με το ΔΝΤ και την ΕΕ, να σφαγιαστούν οι συντάξεις και να ξεπουληθούν οι ΔΕΚΟ, έστω και αν όλα δείχνουν ότι η μαύρη τρύπα της κρίσης δεν κλείνει με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο.

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι πρέπει να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε την εργατική αντίσταση ενάντια σε αυτήν την τρέλα. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει να καλέσουν 48ωρη πανεργατική απεργία άμεσα χωρίς να περιμένουν πότε θα κατεβάσει το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό ο Λοβέρδος. Οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ πρέπει να συντονιστούν σε απεργίες με διάρκεια χωρίς να περιμένουν πότε θα έρθει η σειρά της ιδιωτικοποίησης σε καθεμιά χωριστά. Παντού σε όλους τους χώρους πρέπει να μπει στις εργατικές συνελεύσεις το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση. Οι ιδέες ότι μπορούμε να παγώσουμε το χρέος, να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες και να τις βάλουμε κάτω από εργατικό έλεγχο για να σώσουμε τις δουλειές, τους μισθούς, τις συντάξεις των εργατών, έχουν αρχίσει να εκλαϊκεύονται πλατιά. Οι δάσκαλοι στα Χανιά που τις υιοθέτησαν στη συνέλευση τους δεν είναι η εξαίρεση. Παντού μπορεί να γίνει το ίδιο, αρκεί οι δυνάμεις της Αριστεράς να παλέψουν για αυτό.

Η Εργατική Αλληλεγγύη αγωνίζεται προς αυτή την κατεύθυνση και για αυτό οργανώνει ένα γύρο ανοιχτών εκδηλώσεων με θέμα τη στάση πληρωμών του χρέους. Όλη η αντικαπιταλιστική αριστερά με πρωτοπόρα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάχεται για αυτό τον σκοπό. Τώρα είναι η στιγμή να κάνουν αντίστοιχα βήματα όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς.