Αντιφασιστικό κίνημα
Η δίκη της Χ.Α.: Ποιοι φοβούνται τη δημοσιότητα;

Η αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού στις 9 Ιούλη

Απορριπτική ήταν η απάντηση του δικαστηρίου στα αιτήματα της πολιτικής αγωγής για μαγνητοφώνηση και απομαγνητοφώνηση των πρακτικών της δίκης της Χρυσής Αυγής, καθώς και για ραδιοτηλεοπτική κάλυψή της.
 
Στο αίτημα της πολιτικής αγωγής για εγκατάσταση τεχνικών μέσων αναπαραγωγής βίντεο, φωτογραφιών και ηχητικών αρχείων που περιλαμβάνονται στη δικογραφία, το δικαστήριο επιφυλάχτηκε. Ενώ για το θέμα της αίθουσας επανέλαβε την υπόσχεση του υπουργείου Δικαιοσύνης για μεταφορά της δίκης από τις φυλακές Κορυδαλλού σε νέα αίθουσα στο Εφετείο Αθηνών από Σεπτέμβρη.
 
Σε όλα τα παραπάνω, η έδρα υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση.
 
Τα επιχειρήματα των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής για την ηχογράφηση και τη δημοσιότητα της δίκης ήταν ατράνταχτα. “Πρόκειται για μεγάλη δίκη με πολλούς κατηγορούμενους και συνηγόρους. Ηχογράφηση γίνεται σε μικρότερες δίκες, γιατί όχι σε αυτή; Η υλικοτεχνική υποδομή υπάρχει”, είπε ο Α.Τζέλλης, ενώ “θέμα ουσίας” χαρακτήρισε την ηχογράφη και η Β. Κουγιάτσου εκ μέρους και οι δύο της οικογένειας Φύσσα, “Είναι αδύνατον να αποτυπώσει ο γραμματέας όλες τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις χειρόγραφα”.
 
Στο θέμα της ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης της δίκης στάθηκε ο Τάκης Ζώτος, ο πρώτος εκ των τριών δικηγόρων του Αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίντ Εμπάρακ που πήρε το λόγο, εξηγώντας ότι η δημοσιότητα είναι συνταγματική δημοκρατική κατάκτηση. “Οι αποφάσεις των δικαστηρίων εκδίδονται και υλοποιούνται στο όνομα του λαού, ο λαός έχει δικαίωμα να τις ελέγχει”, είπε.
 
“Επανερχόμαστε στο θέμα της αίθουσας για να καταγραφεί επίσημα το αίτημά μας αφού μέχρι τώρα δεν είχαμε νομιμοποιηθεί ως πολιτική αγωγή”, είπε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, συμπληρώνοντας ότι “πλέον ο μόνος που αρνείται τη μεταφορά είναι ο πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου”. Για το θέμα της ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης τόνισε ότι είναι απαραίτητη καθώς “ήδη δεν πληρούνται οι νομικές διατάξεις περί δημοσιότητας στο ακροατήριο. Επιτρέπεται στον καθένα να παρακολουθήσει ανεμπόδιστα τη δίκη, όπως ορίζει ο νόμος; Όχι. Υπάρχουν δύο αστυνομικά μπλόκα έξω. Έχει δοθεί κάποια εντολή και γίνεται αυτό;”. Ενώ για το θέμα της ηχογράφησης συνέχισε ότι “Είναι ιστορική αυτή η δίκη. Υπάρχει διαπλοκή μίας εγκληματικής οργάνωσης με ένα πολιτικό κόμμα. Είναι ανάγκη όσα ακουστούν να μην είναι έπεα πτερόεντα, αλλά να καταγραφούν”.
 
Άρνηση
 
“Ηχογράφηση γίνεται ακόμα και στα ειρηνοδικεία”, είπε ο Κώστας Παπαδάκης, έχοντας πρώτα καλέσει το δικαστήριο να ελέγξει την υπόσχεση του υπουργείου Δικαιοσύνης ότι η δίκη θα μεταφερθεί σε νέα αίθουσα στο Εφετείο το Σεπτέμβρη, “Μια άρνηση της ηχογράφης ξεπερνάει τη λογική μου. Είμαστε ήδη στο τρίτο μήνα της δίκης και χρειαζόμαστε μία αναδρομή”. Ενώ “εντελώς απαραίτητη” έκρινε την ηχογράφηση και ο Αντ. Αντανασιώτης εκ μέρους των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, “σε μια πολυπρόσωπη και μεγάλου ιστορικού ενδιαφέροντος δίκη όπως αυτή”. Το ίδιο υποστήριξε και για την κινηματογράφησή της.
 
Παρόλα αυτά, η μόνη παραχώρηση που έκανε η πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν η φωτογράφηση των συνεδριάσεων -κι αυτή, όμως, “εφόσον κι εάν δεν εμποδίζει την ομαλή διεξαγωγής της δίκης”.
 
Αν κάτι δείχνουν οι παραπάνω αποφάσεις του δικαστηρίου είναι πόσο δίκιο είχε το αντιφασιστικό κίνημα όταν κατάγγελνε ότι η επιλογή της διεξαγωγής της δίκης στις φυλακές Κορυδαλλού είναι πρωτίστως πολιτική. Ότι η εξήγηση που έδιναν όλοι οι αρμόδιοι ότι δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη αίθουσα που να καλύψει τις ανάγκες της διαδικασίας ήταν απλά δικαιολογίες, οι οποίες έκρυβαν την πολιτική απόφαση για μια δίκη περιορισμένης δημοσιότητας και παρακολούθησης.
 
Ταυτόχρονα, η όλη συζήτηση αποκάλυψε το φόβο των χρυσαυγιτών και των συνηγόρων τους για τη δίκη και την εξέλιξή της. Οι ίδιοι άνθρωποι όλους τους προηγούμενους μήνες φώναζαν ότι θα ζητήσουν την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης για να ξεσκεπαστεί η “πολιτική δίωξη” εναντίον τους. Όταν όμως ήρθε η στιγμή να τοποθετηθούν επί του θέματος στο δικαστήριο αντιτάχτηκαν -με ελάχιστες εξαιρέσεις κατηγορούμενων που συνολικά δείχνουν σημάδια διαφοροποίησης στην υπερασπιστική τους τακτική- στο αίτημα της πολιτικής αγωγής. Κι αμέσως μετά αγόρευαν για την πολιτική σκευωρία που έχει στηθεί εναντίον τους...