Διεθνή

Σε νέες εκλογές πηγαίνει η γειτονική Τουρκία την 1η Νοέμβρη, μόλις πέντε μήνες μετά τις εκλογές της 7ης Ιούνη. 

 

Πρόκειται για επιβεβαίωση της αποτυχίας των σχεδίων του Ερντογάν. Το κόμμα του, το AKP κέρδισε μεν τις εκλογές, με σχεδόν 41%, χάνοντας όμως 9% σε σχέση με τις εκλογές του 2011, κι έτσι τα σχέδια περί διαιώνισης της παντοκρατορίας του Ερντογάν μέσω και αλλαγής στο Σύνταγμα πήγαν περίπατο. Ταυτόχρονα, οι εκλογές του Ιούνη ανέδειξαν το HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών) ως το μεγάλο αγκάθι στα πλευρά του τούρκικου κατεστημένου. Για πρώτη φορά κόμμα που εκφράζει το κουρδικό κίνημα μπαίνει στο τουρκικό κοινοβούλιο, σπάζοντας τον αντιδημοκρατικό περιορισμό του 10%, παίρνοντας 6 εκατομμύρια ψήφους και 13%. Ταυτόχρονα, για πρώτη φορά μετά το πραξικόπημα του 1971 μπήκε στο κοινοβούλιο κόμμα με την υποστήριξη της Αριστεράς.

 

Ο τρόπος με τον οποίο έχει πολωθεί το πολιτικό σύστημα στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια δεν άφησε εύκολα περιθώρια για συγκυβέρνηση ούτε με τους φασίστες του MHP, ούτε με τους παραδοσιακούς κεμαλιστές του CHP. Ενώ όλοι τους μαζί θέλουν να συντρίψουν το HDP.

 

 

Και ο τούρκικος καπιταλισμός πληρώνει την κρίση που περνάνε οι ανερχόμενες οικονομίες. Μέσα στους τελευταίους 12 μήνες 30 δις δολάρια ξένων επενδύσεων έχουν αποχωρήσει από τη χώρα. Μόνο η Ρωσία και η Βραζιλία έχουν χειρότερα νούμερα σε αυτό το δείκτη.

 

Στην περίπτωση της Τουρκίας η κατάσταση εντείνεται και από την γεωπολιτική κρίση με επίκεντρο τη Συρία. Πριν λίγα χρόνια κάποιοι έκαναν λόγο για “νεο-οθωμανισμό”, μιας και ο Ερντογάν φιλοδοξούσε να παίξει ρόλο μπαλαντέρ στις ισορροπίες της περιοχής. Τώρα αντί για εξαγωγή σταθερότητας, ο Ερντογάν εισάγει αστάθεια.

 

Αυτό που επιλέγει τώρα ο Ερντογάν είναι να κλιμακώσει τον πόλεμο κατά των Κούρδων, σπάζοντας την εκεχειρία ελπίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα τον βοηθήσει να λύσει και το πολιτικό του πρόβλημα. Τον τελευταίο μήνα οι νεκροί είναι αρκετές εκατοντάδες. Η στρατηγική έχει στόχο αφενός να σπάσει την επιρροή που είχε το HDP στον ευρύτερο πληθυσμό πέρα από τις κουρδικές περιοχές. Αφετέρου να κερδίσει την ηγεμονία απέναντι στους κεμαλιστές οι οποίοι τον κατηγορούσαν όλο αυτό το διάστημα ότι είναι υπερβολικά μαλακός με τους Κούρδους.

 

Προς το παρόν, η τακτική δεν φαίνεται να δουλεύει. Το HDP δεν καταγράφει απώλειες, ενώ ακόμη και σε πολλές κηδείες των στρατιωτών, οι συγγενείς δεν πλειοδοτούν σε εθνικισμό, αλλά κατηγορούν την κυβέρνηση που δεν στέλνει τα δικά της παιδιά να σκοτωθούν.