Εργατικό κίνημα
Οι μάχες στα ΜΜΕ

Τη συμπαράστασή τους στο αγώνα που δίνουν οι, επί 11 μήνες απλήρωτοι, εργαζόμενοι της εφημερίδας Μακεδονία, εκφράζουν με ανακοίνωσή τους οι συνάδελφοί τους από την ΕΡΤ3 και οι εκπαιδευτικοί της Γ'ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.  

Η εργοδοσία της Μακεδονία, όχι μόνο έχει απλήρωτους σχεδόν για ένα χρόνο τους εργαζόμενούς της, αλλά επιχειρεί να τρομοκρατήσει με εξώδικα, εκλεγμένους συνδικαλιστές της εφημερίδας. Όπως καταγγέλει η ΠΟΕΣΥ, η πανελλήνια ομοσπονδία των δημοσιογράφων, η Μακεδονική Εκδοτική Εκτυπωτική ΑΕ απέστειλε εξώδικο στον Χαράλαμπο Μπίκα, εκλεγμένο στη διοίκηση της ένωσης συντακτών Μακεδονίας – Θράκης. “Με το εν λόγω εξώδικο, με απόλυτα βάρβαρο και σκοταδιστικό τρόπο, η πλευρά της εργοδοσίας επιχειρεί να εμποδίσει τη συνδικαλιστική δράση ενός νομίμως εκλεγμένου συνδικαλιστικού στελέχους, εκφοβίζοντας και απειλώντας, ότι σε περίπτωση που αυτός συνεχίσει να προασπίζεται τα δικαιώματα των δύο απολυθέντων δημοσιογράφων επειδή δεν υπέγραψαν ατομική σύμβαση και των επί 11 μήνες απλήρωτων εργαζομένων της Εφημερίδας Μακεδονίας, η συμπεριφορά του θα θεωρηθεί, ότι παραβιάζει τους «κανόνες της καλής πίστης» και ούτε λίγο ούτε πολύ, θα τον οδηγήσει στην πόρτα της εξόδου”.

Η εργοδοσία της εφημερίδας δεν δίστασε να προτάξει τις αστυνομικές δυνάμεις για να εμποδίσει τους εργαζόμενους να μπουν σε μια κατα τ'άλλα “ανοιχτή” εκδήλωση που πραγματοποίησε το πρωί του Σαββάτου 17/12, στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. 

Γαλέρα... Ντοκουμέντο

Καταγγελίες για εργασιακές συνθήκες γαλέρας βγήκαν στην επιφάνεια με το καλημέρα του νέου ειδησεογραφικού σαϊτ των Καλογρίτσα – Βαξεβάνη, Documento. 

Μία από αυτές, αυτή της δημοσιογράφου και μέλους της ΕΣΠΗΤ, Μαρίας Κωνσταντοπούλου αναφέρει: “Μετά από 70 μήνες συνεχούς ανεργίας και βρίσκοντας παντού τις πόρτες κλειστές… ανοίγει μια νέα εφημερίδα, ένα νέο μαγαζί που μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη δύσκολη επαγγελματική και οικονομική καθημερινότητα μου.

Μιλάω για τη νέα εφημερίδα Documento του συναδέλφου Κώστα Βαξεβάνη. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, βρέθηκα υποψήφια για μια θέση στο site, που κάνει πρεμιέρα μέσα στον Δεκέμβρη. Η πρόταση ήταν για μπλοκάκι που έπρεπε να βγάλω άμεσα πριν λήξει συγκεκριμένα το 2016 (όπερ σημαίνει έξοδα ανοίγματος, φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, οι οποίες θα με βαραίναν για τις 10-15 τελευταίες μέρες της χρονιάς που εκπνέει, και πολλά πολλά άλλα οικονομικά τρεξίματα). Τα χρήματα που θα έπαιρνα μηνιαίως «καθαρά» αφορούσαν το «υπέρογκο» ποσό των 330!

Ποιες θα ήταν οι δικές μου υποχρεώσεις; Καθημερινό 9ωρο (η πρωινή βάρδια αναφέρονταν σε ξημέρωμα και η βραδινή θα τελείωνε μετά τα μεσάνυχτα), 2 Σ/Κ το μήνα, τα οποία φυσικά και δεν θα πληρώνομαι γιατί έχει καταργηθεί η αμοιβή της Σαββατιάτικης εργασίας, όχι ρεπό και κάποια «ανεβάσματα» θεμάτων από το σπίτι μου, όταν επιστρέφω από την εργασία! Και όλα αυτά; για σκάρτα 300 μηνιαίως και την υποχρέωση να βγάλω μπλοκάκι για χρήματα που κανείς δεν μου εγγυάται «αν και πότε» θα εισπράττω. Φυσικά, οι υπεύθυνοι που έκανα τη συνέντευξη, μου μίλησαν για μια ευκαιρία την οποία δεν έπρεπε να χάσω επουδενί, με σκοπό να βγω από τη βαριά ανεργία και την κατάθλιψη της! Όταν προσπάθησα να διαπραγματευτώ τις συνθήκες, μιας και μου φάνηκαν απίστευτα απαιτητικές για τα ελάχιστα χρήματα που θα μου έδιναν, άκουσα το ωραίο ‘κυρία μου, αυτή είναι η δουλειά που σας δίνετε η ευκαιρία ν’ αλλάξει η ζωή σας ριζικά και να ξαναδουλέψετε! Αν σας αρέσει καλώς, αλλιώς μην μας κουράζετε παραπάνω, γιατί περιμένουν πολλοί μετά από εσάς'!

Να την χαίρεστε λοιπόν, κύριοι και κύριες την ευκαιρία που μου δώσατε! Δε θέλω! Προτιμώ λάντζα σε κανένα εργοστάσιο, παρά δημοσιογράφος της ξεφτίλας”.