Γράμματα και σχόλια
Επιστολή-σχόλιο για το άρθρο του Σάκη Μουμτζή στο Ποντίκι

Επιστολή-σχόλιο για το άρθρο του Σάκη Μουμτζή στο Ποντίκι για τις ρίζες της βίας του Εμφυλίου έστειλε ο Γιώργος Παφίλης, η οποία δεν δημοσιεύτηκε. 


 

"Ορισμένες απαντήσεις στον κο Σάκη Μουμτζή

Το Ποντίκι (τυγχάνω τακτικός αναγνώστης της εφημερίδας) στο φύλλο του της 20/10/16 στη σελίδα Xenofon (ιστορία) φιλοξένησε τις απόψεις του κυρίου Μουμτζή για τις ρίζες της βίας του Εμφυλίου.

Δεν γνωρίζω αν ο κος Μουμτζής προσπαθεί να εξαγνίσει το σκυλολόϊ του κατοχικού δωσιλογισμού και να απονείμει εύσημα επαναστατικότητας στο ΚΚΕ, αλλά έχω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις και να δώσω απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα.

 

  1. Η Γ’ Διεθνής, παρά το γεγονός ότι οι διατυπωθέντες 21 όροι (2ο Συνέδριο 1920) ήταν περισσότερο οργανωτικοί και μηχανιστικοί («οδηγίες προς ναυτιλομένους») και λιγότερο ιδεολογικοί και πολιτικοί, δημιουργήθηκε για να αποτελεί ένα κεντρικό καθοδηγητικό όργανο της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης, να σφυρηλατεί την ενότητα, συνεργασία, αλληλεγγύη όλων των εργατικών επαναστατικών κομμάτων και έτσι έδρασε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920 για να καταντήσει κατά τη σταλινική περίοδο μια άτυπη διεύθυνση του Σοβιετικού Υπουργείου Εξωτερικών, μια προέκταση της Σοβιετικής Εξωτερικής πολιτικής και τα καθήκοντά της να περιορισθούν στο ρόλο περιπόλου της συνοριακής γραμμής της Σοβιετικής Ένωσης. H σταλινική γραφειοκρατία κινήθηκε σε αντίθετη κατεύθυνση από τους στόχους και σκοπούς της Γ’ Διεθνούς, δεν αποστασιοποιήθηκε για να μην εξελιχθεί η Γ’ Διεθνής σε αντιπολιτευτική και σταδιακά την έθεσε υπό τον έλεγχό της (διορισμός Ν. Ζαχαριάδη από την πλατιά ολομέλεια του 1931 από την Ε.Ε. της Γ’ Διεθνούς στη θέση του γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ, του Τίτο στο έκτακτο συνέδριο του 1927 στη Λειψία στην ηγεσία του Γ.Κ.Κ κτλ).
  2. Η Γ’ Διεθνής παρά τη χρεοκοπία της μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία διατηρήθηκε μέχρι την άνοιξη του 1943 οπότε και διαλύθηκε από τον Στάλιν διότι από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 δεν του χρησίμευε και ήθελε εν λευκώ για λογαριασμό του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος να διαπραγματευτεί με τους Δυτικούς συμμάχους του τη διανομή της λείας του Β’ Π.Π. Οι ανάγκες και οι προτεραιότητες που εξυπηρετούσαν την πολιτική της ανοικοδόμησης του Σοσιαλισμού σε μια χώρα προσδιόριζαν και την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ εκείνης της περιόδου και όταν η εσωτερική πολιτική είναι αντιδραστική και αντεπαναστατική η πολιτική αυτή αντανακλάται και στο εξωτερικό. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής αποτυπώθηκαν στα γεγονότα της Σαγκάης το 1927, στην παγκόμσια οικονομική κρίση (1929-1933), στον ισπανικό εμφύλιο (1936-39), στο Γαλλικό Λαϊκό Μέτωπο (’36-’38), στα γεγονότα του Δεκέμβρη του ’44 στην Αθήνα.
  3. Η σταλινική φράξια ακολουθώντας την πολιτική του εκκρεμούς πέρασε από τη θεωρία του σοσιαλφασισμού των Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων (6ο Συνέδριο της Γ’ Διεθνούς 1928) στην πολιτική των λαϊκών μετώπων (7ο Συνέδριο 1935), σ’ αυτήν την τακτική πορεύτηκε και το ΚΚΕ αρχίζοντας από την 6η ολομέλεια του 1934 όπου διακήρυξε ότι η επόμενη επανάσταση θα είναι αστικοδημοκρατική στην Ελλάδα! Και έτσι πορεύθηκε κατά τη διάρκεια της Αντίστασης (1941-1944) καθοδηγώντας το ισχυρότερο αντιστασιακό κίνημα στην κατεχόμενη Ευρώπη και σύρθηκε στη Συμφωνία του Λιβάνου, της Καζέρτας μετά και τελικά στη Βάρκιζα. Η ένοπλη βία κατά τη διάρκεια της κατοχής είναι αυτονόητη, πως αλλιώς θα αντιμετωπίζονταν οι δυνάμεις κατοχής και οι ντόπιοι συνεργάτες τους που πολεμούσαν στο πλευρό των κατακτητών. Για να κατανοήσουμε τα γεγονότα του Δεκέμβρη πρέπει πρώτα να εξηγήσουμε τη σύνθετη κατάσταση, από τη μια πλευρά τις λαϊκές δυνάμεις που πλαισίωναν μαζικά τις γραμμές του ΕΑΜ και είχαν τη θέληση για την επαναστατική ανατροπή και από την άλλη την απόφαση του ΚΚΕ αυτή τη θέληση να την παραλύει, διότι δεν θεωρούσε τις συνθήκες ώριμες(!!!) και σύρθηκε σε συνεργασία με την εξόριστη και άκαπνη κυβέρνηση του συνωμότη Γλυξμπουργκ.
  4. Για ποια τρομοκρατία και ένοπλη βία και κατάληψη της εξουσίας μιλάει ο κος Μουμτζής, από το ΚΚΕ όταν υπέγραψε τις συμφωνίες και παρέδιδε το λαϊκό κίνημα βορά στα νύχια του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού και του ντόπιου μοναρχοφασισμού; Όταν συκοφάντησε, δυσφήμησε και τελικά διέγραψε το σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης και διέταξε τις οργανώσεις του να μην του παραχωρούν ούτε τροφή ούτε νερό για να πέσει πιο εύκολα στα χέρια των ακροδεξιών συμμοριών; Άλλωστε ο τρόπος διεξαγωγής του αντάρτικου (1946-1949) αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα αποφυγής και συνέχεια της τακτικής του κατά το α΄ αντάρτικο. Όταν ο Χο-Τσι-Μινχ πιεζόταν από τους Σοβιετικούς το 1968 να υπογράψει συμφωνία με τις ΗΠΑ, τους δήλωσε ότι δεν πρόκειται να γίνει Μάρκος και το 1972 όταν άρχισαν οι συνομιλίες στο Παρίσι ο στρατηγός Γκιαπ προβοζίζοντας την αποστολή του βορείου Βιετνάμ στο αεροδρόμιο του Ανόϊ τους επεσήμανε το εξής: προσέξτε μην υπογράψετε καμία «Βάρκιζα», δεν θα βρίσκετε αεροδρόμιο να προσγειωθείτε.
  5. Τέλος ως προς τις επισημάνσεις του κου Παπασαραντόπουλου για το «κόμμα νέου τύπου» και για τη στρατιωτική του οργάνωση που επιβάλλει τη θέλησή του επί της όλης της κοινωνίας, θα πρέπει να εξηγήσουμε τη σύνθεση οργάνωσης και μαζικού κινήματος όπου η οργάνωση αποτελεί την έκφραση του συνειδητού απέναντι στο αυνείδητο «προτσές» όπου η οργάνωση επιδιώκει να συνειδητοποιήσει το αδιαμόρφωτο ιδεολογικοπολιτικά μαζικό κίνημα, να αναβαθμίσει την ταξική του συνείδηση από συνείδηση τάξης καθ’ εαυτήν σε συνείδηση τάξης για τον εαυτό της".