Από την αρχή ήταν εμφανής η εγκληματική προσπάθεια της αστυνομίας να μετατρέψει τους δρόμους της Αθήνας σε πεδίο μάχης. Όλο το κέντρο ήταν ζωσμένο με διμοιρίες ΜΑΤ. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα της διαδήλωσης οι μπάτσοι προσπάθησαν να κυκλώσουν την πορεία παίρνοντας συνεχώς την οργισμένη απάντηση των απεργών. Όμως κανείς δεν θα περίμενε πως θα τολμούσαν να την πέσουν ακόμα και στα μπλοκ των εκπαιδευτικών.
Η αρχή έγινε στην συμβολή της Σταδίου με την πλατεία Συντάγματος. Η προκλητική προσπάθεια της αστυνομίας να περάσει μέσα από την πορεία -μέσα από το μπλοκ του Συντονισμού των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και του ΣΕΦΚ- απαντήθηκε άμεσα από τους διαδηλωτές. «Έξω απ´ την πορεία η αστυνομία» ήταν το σύνθημα που άρχισαν να φωνάζουν χιλιάδες διαδηλωτές, ενώ ταυτόχρονα έκαναν αλυσίδες για να μην επιτρέψουν στην αστυνομία να σπάσει τα μπλοκ τους. Η σθεναρή στάση των απεργών ανάγκασε τους μπάτσους να κάνουν μεταβολή, όμως τρία λεπτά αργότερα επιτέθηκαν με ακόμα μεγαλύτερο μένος. Ήταν ακριβώς η στιγμή που τα πρώτα μπλοκ της ΔΟΕ και ΟΛΜΕ έμπαιναν στο Σύνταγμα. Η πρωτοφανής επίθεση της αστυνομίας στους απεργούς δασκάλους και καθηγητές ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αμέσως εκατοντάδες απεργοί απάντησαν με σφιχτές αλυσίδες και όλοι μαζί βάδισαν κατ´ ευθείαν πάνω στις διμοιρίες που ήθελαν να τους κόψουν το δρόμο. Η θρασύδειλη επίθεση των πάνοπλων μπάτσων, που με βιαιότητα ξέσπαγαν χτυπώντας με γκλοπ και με κλωτσιές τους απεργούς εργαζόμενους ήταν ενδεικτική των εντολών που είχαν πάρει.
Πεδίο μάχης
Η οργή των απεργών απέναντι στον οργανωμένο στρατό του Χρυσοχοϊδη ήταν εντυπωσιακή. Οι μπάτσοι που δεν περίμεναν πως οι εργαζόμενοι θα απαντούσαν τόσο δυναμικά συνέχισαν να χτυπούν στο ψαχνό. Για 5 λεπτά το Σύνταγμα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης με τους μπάτσους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να διαλύσουν την πορεία. Όμως το ποτάμι των απεργών δεν είχε τελειωμό. Η δύναμη της αντίστασης των εργαζόμενων ήταν τόσο μεγάλη που οι μπάτσοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στην Βουκουρεστίου αφού πέταξαν πίσω τους δακρυγόνα, κρότου λάμψης και κάθε λογής χημικά.
Από εκεί και πέρα και μέχρι να τελειώσει η πορεία η τακτική τους ήταν πιο προκλητική από κάθε άλλη φορά. Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούσαν με χημικά και αδικαιολόγητη βία να σπάσουν την πορεία. Στην Όθωνος οι επιθέσεις της ομάδας Δ παρά λίγο να αφήσουν πίσω τους -για πολλοστή φορά- χτυπημένους διαδηλωτές από τις ρόδες των δολοφόνων κρανοφόρων δικυκλιστών της ΕΛΑΣ. Μπροστά στο ξενοδοχείο Μ. Βρετανία οι μπάτσοι πρώτα επιτέθηκαν στους απεργούς εργαζόμενους στα ΜΜΕ, για να βρουν μπροστά τους ανέλπιστη αντίσταση από τα οργανωμένα μπλοκ τους και μετά χτύπησαν εντελώς αναίτια τα μπλοκ των μεταναστών από το Μπαγκλαντές και την Αφρική καθώς και τα μπλοκ των μαθητών Anticapitalista. Ήταν μια πρωτοφανής σε βιαιότητα επίθεση με προφανή σκοπό να διαλύσουν τα πιο ευάλωτα κομμάτια της διαδήλωσης. Όμως ούτε εκεί τους πέρασε. Δεμένοι σε αλυσίδες οι αφρικανοί μετανάστες μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους εργαζόμενους δεν σταμάτησαν καθόλου να φωνάζουν «Liberte - Liberte», συνεχίζοντας την πορεία τους μέχρι την Ομόνοια.
Απέναντι στην πραγματικά προκλητική αστυνομοκρατία που αποδεικνύει με τον πιο οφθαλμοφανή τρόπο την στρατηγική της κυβέρνησης και του Χρυσοχοϊδη να ποινικοποιήσει κάθε προσπάθεια αντίστασης των εργαζόμενων, οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί της 24 Φλεβάρη απέδειξαν πως όχι μόνο μπορούν να περιφρουρήσουν τις μάχες τους από τις προβοκάτσιες της κρατικής καταστολής, αλλά έχουν την δυνατότητα να πάρουν την σκυτάλη της εξέγερσης από την νεολαία, τους μαθητές και τους φοιτητές, και να φέρουν το πνεύμα του Δεκέμβρη με απεργιακές εξεγέρσεις σε όλους τους εργατικούς χώρους.