Άλλο ένα χαστούκι για τον ακροδεξιό υπουργό Εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Σαλβίνι, ήταν το κύμα συμπαράστασης στους πρόσφυγες που είχαν αποκλειστεί, με απόφασή του, στο πλοίο «Diciotti», στο λιμάνι της Κατάνης στη Σικελία. Οι κινητοποιήσεις που ξέσπασαν την περασμένη εβδομάδα τον ανάγκασαν να κάνει πίσω και να επιτρέψει την αποβίβαση των προσφύγων.
Οι 150 περίπου πρόσφυγες, στην πλειοψηφία τους από την Ερυθραία, είχαν εγκλωβιστεί για 6 ολόκληρες μέρες. Η ιταλική κυβέρνηση είχε απαγορεύσει την αποβίβασή τους στην ξηρά, απαιτώντας από τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τους δεχτούν. Η απάντηση των τελευταίων ήταν όλες αυτές τις μέρες αρνητική.
Πρόκειται από τη μία για ένα ακόμα επεισόδιο ακραίου ρατσισμού από την νέα ιταλική κυβέρνηση συνασπισμού των “Πέντε Αστέρων” και της “Λέγκας του Βορρά”, με πρωτεργάτη τον Σαλβίνι. Την τύχη των προσφύγων του «Diciotti» είχαν μέσα στο καλοκαίρι μια σειρά ακόμα πλοία, με πιο κραυγαλέα την περίπτωση του «Aquarius», που έφτασαν στα λιμάνια της Ιταλίας. Από την άλλη είναι δείγμα για το τι σημαίνουν οι αποφάσεις της τελευταίας Σύνοδου Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη. Πλήρης άρνηση εισόδου στους πρόσφυγες που διακινδυνεύουν τη ζωή τους στα νερά της Μεσογείου, με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των ακροδεξιών τους οποίους υποτίθεται προσπαθούν να απομονώσουν.
Το «Diciotti» είχε πριν δέκα μέρες περίπου περισυλλέξει πάνω από 190 πρόσφυγες ανοιχτά της Λαμπεντούζα, με δεκατρείς από τους διασωθέντες να μεταφέρονται εσπευσμένα για ιατρική παρακολούθηση. Οι υπόλοιποι 177, αφού περιπλανήθηκαν για πέντε μέρες στα νερά της Μεσογείου με την κυβέρνηση της Μάλτας να αρνείται να δεχτεί τον ελλιμενισμό του πλοίου, κατάφεραν να αράξουν, ύστερα από έγκριση του Ιταλού υπουργού Μεταφορών, στο λιμάνι της Καστάνης. Ωστόσο, ο Σαλβίνι απαγόρευσε την αποβίβασή τους, απειλώντας ότι θα τους στείλει πίσω στη Λιβύη αν οι άλλες χώρες της ΕΕ δεν δέχονταν να τους “φιλοξενήσουν”. Η ιταλική κυβέρνηση έφτασε μάλιστα να εκβιάζει ακόμα με διακοπή της χρηματοδότησης της Ιταλίας προς την Κομισιόν.
Ενάντια στην απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης, τοπικά συνδικάτα, αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις πραγματοποίησαν στο λιμάνι της Κατάνης κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Μία από αυτές έγινε σε σύγκρουση με λιγοστούς φασίστες της Φόρτσα Νουόβα που προσπάθησαν να στήσουν ρατσιστική συγκέντρωση κατά “της εισβολής των μεταναστών” όπως την ονόμασαν. Παρέμβαση έκανε και ο ΟΗΕ, με τον επικεφαλήγς της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες, Φίλιππο Γκράντι, να ζητά από την ιταλική κυβέρνηση να επιτρέψει την αποβίβαση των προσφύγων και να βρει άμεσα λύση από κοινού με την ΕΕ λέγοντας ότι “είναι επικίνδυνο και ανήθικο να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή προσφύγων και αιτούντων άσυλο”. Οι αντιδράσεις ανάγκασαν μέχρι και την Καθολική Εκκλησία να τοποθετηθεί υπέρ των προσφύγων, αλλά και την ιταλική δικαιοσύνη να κινηθεί, με εισαγγελείς στη Σικελία να ξεκινούν έρευνα για την υπόθεση, δείχνοντας εμμέσως πλην σαφώς ως υπεύθυνο τον Σαλβίνι για τα αδικήματα της στέρησης ατομικής ελευθερίας, της κατάχρησης εξουσίας και της παράνομης σύλληψης.
Μετά τις διαμαρτυρίες και τη διεθνή κατακραυγή, ο Σαλβίνι αναγκάστηκε να επιτρέψει την αποβίβαση 27 ασυνόδευτων παιδιών και λίγο μετά, ακόμα δεκαέξι προσφύγων για ιατρικούς λόγους. Έπρεπε, όμως, να περάσουν έξι μέρες για να καταφέρουν όλοι οι πρόσφυγες να πατήσουν το πόδι τους στη στεριά, με κάποιους να έχουν ήδη προχωρήσει και σε απεργία πείνας.
Η “λύση” που βρέθηκε είναι φυσικά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ιταλικής κυβέρνησης και όλων των ακροδεξιών φωνών εντός ΕΕ, την ατζέντα των οποίων υιοθέτησε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής. Έτσι, όπως ανακοινώθηκε, εκατό περίπου από τους διασωθέντες θα γίνουν δεκτοί από τους Καθολικούς Επισκόπους Ιταλίας. Εικοσιπέντε θα γίνουν δεκτοί στην Ιρλανδία. Και από εκεί και πέρα, στο πλαίσιο της απόφασης της Συνόδου για συμφωνίες της ΕΕ με χώρες μη μέλη που θα αναγκαστούν να δεχτούν πρόσφυγες, είκοσι θα πάνε στην Αλβανία. Δημοσιεύματα μιλούν και για ανάλογες συζητήσεις της Ιταλίας και με άλλες χώρες εκτός Ένωσης, όπως η Σερβία και το Μαυροβούνιο.
Το επόμενο ραντεβού του κινήματος ήταν την Τρίτη 28 Αυγούστου στο Μιλάνο, οργανώνοντας μεγάλη διαδήλωση υπό το σύνθημα “Η Ευρώπη δεν έχει τύχη”, ενάντια στη συνάντηση του Σαλβίνι με τον Ούγγρο πρωθυπουργό, Βίκτορ Ορμπάν.