Τόσο η επιστημονική κοινότητα όσο και οι αρχές συμφωνούν, ότι η επέλαση του κορονοϊού είναι μια σοβαρή απειλή για τις ζωές εκατομμυρίων. Ωστόσο οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ τους σταματάει εκεί. Την ώρα που οι εργαζόμενοι στη δημόσια Υγεία κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την ανάγκη για άμεσα μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ, η κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι στον κόσμο, μεταθέτοντας την ευθύνη σε ατομικό επίπεδο, λοιδορώντας τον με ψέματα για «τις γεμάτες παραλίες και το συνωστισμό στα διόδια» και βρίσκοντας την ευκαιρία για να εξαπολύσει όλες τις επιθέσεις σε εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα που φαντασιωνόταν προ κορονοϊού.
Πρόκειται για πανδημία, για μια πραγματικά μεγάλη απειλή. Μια τέτοια απειλή αντιμετωπίζεται με επιθετικά μέτρα. Επιθετικά όμως απέναντι στο κεφάλαιο και τις πολιτικές του που περιόρισαν την πρόσβαση στην Υγεία, το φάρμακο, τη στέγη, την αξιοπρεπή διαβίωση, την απόλαυση των στοιχειωδών δικαιωμάτων. Μέτρα σωτηρίας του κόσμου, όχι γύψο.
Σωματεία, φορείς και συλλογικότητες του εργατικού κινήματος έχουν διατυπώσει αυτά τα μέτρα. Είναι άλλωστε και οι μόνοι που μπορούν να τα επιβάλλουν.
Άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, στην Υγεία. Μονιμοποίηση των ελαστικά εργαζόμενων υγειονομικών.
Η ομοσπονδία των νοσοκομειακών γιατρών μιλάει για ελλείψεις 6.500 γιατρών και 20.000 υπόλοιπου προσωπικού. Από μόνοι τους αυτοί οι αριθμοί φανερώνουν πόσοι θα έπρεπε να είναι αυτοί που άμεσα θα προσλαμβάνονταν – αντί των 2.000 που υποσχέθηκε ότι θα προσλάβει η κυβέρνηση, και μάλιστα χωρίς μόνιμη σχέση εργασίας. Αυτός ο αριθμός πολλαπλασιάζεται αν αναλογιστεί κανείς ότι αντιστοιχεί σε «κανονικές» συνθήκες κι όχι σε φάση πανδημίας, όπου υπολογίζεται ότι το 30% των υγειονομικών θα νοσήσει κι ένα μεγαλύτερο ποσοστό θα χρειαστεί να μπει σε καραντίνα. Ήδη την Κυριακή 22/3, οι υγειονομικοί που νοσούσαν ήταν 70 κι αυτοί σε καραντίνα 400.
Να ανοίξουν όλες οι κλειστές κλίνες ΜΕΘ και οι ανενεργές δομές υγείας. Κρατικοποίηση όλων των ιδιωτικών δομών Υγείας.
Αντίστοιχα είναι τα δεδομένα και για τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Ο ιός σε ένα ποσοστό των νοσούντων προκαλεί βαριά πνευμονία και ανάγκη διασωλήνωσης και νοσηλείας σε ΜΕΘ. Το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων σε χώρες όπως η Ιταλία, οφείλεται στο ότι οι ΜΕΘ δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν όλους όσοι το έχουν ανάγκη. Εκεί υποτίθεται ότι λογοδοτεί και η καμπάνια «μένουμε σπίτι», δηλαδή στο να απλωθεί χρονικά ο αριθμός των ασθενών που χρειάζονται νοσηλεία σε ΜΕΘ, για να μη «φρακάρουν» περισσότερο οι ήδη «φρακαρισμένες» εντατικές. Αυτή τη στιγμή από τα 600 κρεβάτια ΜΕΘ – ούτως ή άλλως λίγα για αντιμετώπιση πανδημίας – τα 110 είναι ανενεργά και δεν μπορούν να φιλοξενήσουν ασθενείς λόγω ελλείψεων. Ταυτόχρονα, μια σειρά νοσοκομεία είτε έκλεισαν, είτε υποβαθμίστηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του Άδωνι Γεωργιάδη στο Υπουργείο Υγείας. Η αλυσίδα αιτημάτων «Μαζικές προσλήψεις – Άνοιγμα όλων των δομών που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια – Επίταξη όλης της ιδιωτικής Υγείας», είναι μονόδρομος για να εξασφαλιστεί παροχή Υγείας για όλους και να σωθούν χιλιάδες ζωές. Κάθε άρνηση ή ολιγωρία είναι δολοφονική.
Στελέχωση και επαναλειτουργία των ΙΚΑ σε κάθε γειτονιά, για δωρεάν εξέταση σε όλες και όλους.
Ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κάλεσε όλες τις χώρες να ενισχύσουν τα προγράμματα εξετάσεων για να επιβραδυνθεί η εξάπλωση του ιού. «Εξετάστε, εξετάστε, εξετάστε» ήταν η εμφατική δήλωση του γενικού διεθυντή του ΠΟΥ Τέντρος Άντομ. Το γύρο του διαδικτύου έκανε η επιστολή του καθηγητή Βιοτεχνολογίας και Βιοχημείας, Δ.Κουρέτα, προς τον Κ.Μητσοτάκη, όπου καλεί σε μαζική εξέταση του πληθυσμού. Στις εκκλήσεις η κυβέρνηση απαντάει με ανημποριά κι απροθυμία και τα παπαγαλάκια της με διαφημίσεις ιδιωτικών κλινικών όπου μπορείς να κάνεις το τεστ πληρώνοντας τριψήφιο αριθμό ευρώ. Κι όμως σε κάθε γειτονιά υπάρχει δομή πρωτοβάθμιας περίθαλψης, τα γνωστά σε όλους μας ΙΚΑ, όπου με επιλογή της ίδιας της ΝΔ στην προηγούμενη κυβερνητική της θητεία, τα έκλεισε κι όσα κράτησε τα οδήγησε στο μαρασμό. Κι όμως οι εκκλήσεις του ΠΟΥ για μαζικές εξετάσεις μπορούν να γίνουν πράξη σε κάθε γειτονιά με τη στελέχωση και την επαναλειτουργία αυτών των δομών και των κλειστών δημοτικών ιατρείων, σε συνδυασμό με την επίταξη των ιδιωτικών εργαστηρίων και των κλινικών που κερδοσκοπούν.
Λεφτά για τα νοσοκομεία, για προμήθεια σε φάρμακα, υγειονομικό υλικό, είδη υγιεινής.
«Χρεωθήκαμε ονομαστικά δύο μάσκες ενόψει εφημερίας, την ώρα που πρέπει να τις αλλάζουμε κάθε τρεις ώρες» κατήγγειλε η γιατρός του Γεννηματάς, Αργυρή Ερωτοκρίτου. «Ζητήσαμε μάσκες και η απάντηση ήταν, ‘γιατί μέχρι τώρα μάσκα φορούσες’;» κατήγγειλε στη συνέλευση του Συντονιστικού Νοσοκομείων, καθαρίστρια από τον Αγ.Σάββα. Δύσκολα θα βρεις νοσοκομείο, απ’όπου δεν θα ακουστεί η αγανάκτηση των εργαζόμενων για την έλλειψη σε βασικά είδη υγιεινής, μάσκες, στολές, γάντια κλπ. Ό,τι μέτρα και να παίρνει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση -που δεν παίρνει πέραν της καταστολής- όσο δεν κάνει τα στοιχειώδη προκειμένου να προστατεύονται οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων και να μη βγαίνουν εκτός μάχης, αυτό που μένει είναι μια τρύπα στο νερό. Μάλιστα, όσο δεν γίνονται προσλήψεις σε μαζικό επίπεδο και δεν αντικαθίστανται αυτοί που βγαίνουν εκτός μάχης, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ο κορονοϊός, αλλά αρχίζει η κατάρρευση ολόκληρων νοσοκομείων. «Στον Άγιο Σάββα έχει κλείσει ο μαστογράφος, το τμήμα μαστού και τώρα κλείνει και το ακτινοθεραπευτικό! Σαν σωματείο φωνάζουμε εδώ και 2 βδομάδες για την ανυπαρξία των μέτρων ασφαλείας για προσωπικό και ασθενείς και η Διοίκηση του νοσοκομείου αρνιόταν να μας δει και μας χλεύαζε. Οι ευθύνες είναι εγκληματικές, που οι συνάδελφοι και τα τμήματα αποδεκατίζονται» κατήγγειλε η Κ.Πατρικίου, γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων στο νοσοκομείο.
Πρόσβαση σε είδη υγιεινής για όλες και όλους.
Αντίστοιχα έχουν βάλει τον κόσμο σε ένα διαρκές σαφάρι για την αναζήτηση αντισηπτικών, μασκών κλπ, την ίδια στιγμή που οι εταιρίες θησαυρίζουν μέσα από την υπερτιμολόγησή τους. Εύλογη είναι η αγανάκτηση για τον «εγωισμό» αυτών που γεμίζουν τα καλάθια τους με κωλόχαρτα κι αντισηπτικά, αλλά αυτός είναι ο εύκολος στόχος. Είναι κινήσεις αυτοσυντήρησης που προκαλούνται από το φόβο της έλλειψης. Τίποτα τέτοιο δεν θα συνέβαινε αν η κυβέρνηση φρόντιζε για την εύκολη και δωρεάν πρόσβαση όλων σε αυτά. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τη δήμευση των αποθεμάτων, την κρατικοποίηση των εταιριών που τα παράγουν – ακόμα και την επαναλειτουργία των εργοστασίων που υπήρχαν κι έκλεισαν τα τελευταία χρόνια.
Μαζικές προσλήψεις στους ΟΤΑ και σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Είναι πιο επιτακτική από ποτέ η στελέχωση του συνόλου των κοινωνικών υπηρεσιών. Οι γειτονιές πρέπει να παραμένουν καθαρές, οι απολυμάνσεις πρέπει να επεκταθούν. Η δυνατότητα ψυχολογικής στήριξης είναι ακόμα πιο αναγκαία. Η βοήθεια σε ανθρώπους με αναπηρία ή ηλικιωμένους επίσης. Κι όμως αυτά είναι το αντικείμενο υπηρεσιών που όλα τα τελευταία χρόνια έγιναν στόχος ανελέητων επιθέσεων. Η καθαριότητα, οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, το Βοήθεια στο Σπίτι, σχεδόν συνολικά στελεχώθηκαν από συμβασιούχους, που κάθε τόσο έρχονταν αντιμέτωποι με την απόλυση και η ίδια η υπηρεσία με την απαξίωση, το κλείσιμο ή την ιδιωτικοποίηση. Τώρα που χρειάζονται περισσότερο από ποτέ, είναι ώρα για τη μονιμοποίηση όσων ήδη εργάζονται και την αναβάθμιση των υπηρεσιών μέσα από την περαιτέρω στελέχωσή τους με μόνιμους εργαζόμενους.
Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, λεφτά για τις δημόσιες συγκοινωνίες, για αύξηση της συχνότητας δρομολογίων, δωρεάν μεταφορές.
Η αντιμετώπιση των ΜΜΜ είναι χαρακτηριστική της κυβερνητικής υποκρισίας. Ποτέ δεν έβαλαν αντισηπτικά μέσα σε κάθε μέσο, ώστε να απολυμαίνει τα χέρια του ο κάθε επιβάτης που θα αγγίξει το χερούλι ή το κάθισμα. Ούτε άνοιξαν τα πορτάκια στις σταθερές συγκοινωνίες, που είναι μια σταθερή εστία διάδοσης του ιού. Την ίδια ώρα που απαγορεύουν τις συναθροίσεις δεν γίνεται η παραμικρή κίνηση για αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ, ώστε να είναι λιγότερος ο κόσμος ανα συρμό, ή λεωφορείο. Αντίθετα, η ανακοίνωση απαγόρευσης της κυκλοφορίας συνοδευόταν κι από αυτήν για αραιότερα δρομολόγια των ΜΜΜ. Τι συμβαίνει όμως με τους χιλιάδες εργάτες κι εργάτριες που ακόμα και με την απαγόρευση είναι αναγκασμένοι να πάρουν τα μέσα για να πάνε στη δουλειά τους; Είτε θα συνεχίσουν να έρχονται αντιμέτωποι με τους κινδύνους, είτε θα τους φάει ο ποδαρόδρομος, είτε θα δώσουν το μισθό τους στις βενζίνες. Αντ’αυτών το ίδιο το σωματείο των εργαζόμενων του Μετρό έχει διατυπώσει το αίτημα για δωρεάν συγκοινωνίες, στελέχωση για σωστή συντήρησή τους και συχνά δρομολόγια και εξέταση του συνόλου των εργαζόμενων σε αυτά.
Διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας. Απαγόρευση των απολύσεων. Άδεια με πλήρεις αποδοχές κι ασφάλιση σε όσους εργαζόμενους αναγκαστούν να κάτσουν σπίτι.
Ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι τέθηκαν ουσιαστικά σε διαθεσιμότητα και τα αφεντικά σταμάτησαν να υποχρεούνται στην καταβολή του μισθού. Το κράτος θα δώσει ένα επίδομα σε αυτόν τον κόσμο της τάξης των 800 ευρώ για ενάμιση μήνα. Εκατοντάδες χιλιάδες ξαφνικά μετατράπηκαν σε επιδοματούχοι του ΟΑΕΔ που θα πληρωθούν λιγότερο κι από τον κατώτατο μισθό. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Βρούτσης παραδέχτηκε ότι σε μια βδομάδα έγιναν 40.000 απολύσεις. Η κρίση, παρά την αναμενόμενη πτώση στο τζίρο μερικών αφεντικών, παρουσιάζεται σαν ευκαιρία για ένα αντεργατικό τσουνάμι που όπως και οι υπόλοιπες επιθέσεις θα «δικαιολογηθούν» λόγω έκτακτων συνθηκών. Στον αντίποδα αυτών σωματεία και φορείς όπως ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης διατυπώνουν το αίτημα για διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας με πραγματική απαγόρευση των απολύσεων, άδεια με πλήρεις αποδοχές κι ασφάλιση για όλους όσοι αναγκάζονται να κάτσουν σπίτι. Και αυστηροποίηση των ελέγχων από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας κόντρα στην εργοδοτική αυθαιρεσία που ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες επιμένει να εξαντλεί τους εργαζόμενους, να μην παρέχει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας κλπ.
Πάγωμα των ενοικίων και απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Αναστολή πληρωμών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ για τους εργαζόμενους. Κανένα σπίτι με κομμένο φως, νερό, τηλέφωνο.
Με την παραμονή στο σπίτι επί 24ώρου βάσης διπλασιάζεται η κατανάλωση σε ρεύμα, νερό και διαδίκτυο, την ίδια ώρα που περικόπτεται ο μισθός. Η δωρεάν παροχή τους και η αναστολή των ενταλμάτων διακοπών, τουλάχιστον για όσο διαρκεί η καραντίνα, είναι ένα απαραίτητο έκτακτο μέτρο. Το ίδιο ισχύει και με τα ενοίκια, τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς. Γιατί για να μείνεις σπίτι πρέπει να έχεις σπίτι και σίγουρα να μην ανησυχείς για το αν θα συνεχίσεις να έχεις σπίτι. Οι εκλεγμένοι σε δικηγορικούς συλλόγους αγωνιστές κι αγωνίστριες ήταν αυτοί που, από την αρχή των μέτρων, διατύπωσαν το αίτημα «η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει το πάγωμα των ενοικίων, την αναστολή έκδοσης διαταγών πληρωμής για μισθώματα και εκτέλεσης εξώσεων και την παράταση απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας» ανάμεσα σε άλλα.
Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης κι απεγκλωβισμός των προσφύγων. Επίταξη ξενοδοχείων και κλειστών σπιτιών για την εξασφάλιση στέγης σε όλους, ντόπιους και μετανάστες.
Αντίστοιχη μέριμνα χρειάζεται και για όσους δεν έχουν σπίτι. Το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι ένα πρώτο επιτακτικό μέτρο, το οποίο βρέθηκε στο κέντρο των διεκδικήσεων της φετινής 21ης Μάρτη. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων είναι ένα βήμα πριν μετατραπούν σε στρατόπεδα εξόντωσης, καθώς χιλιάδες στοιβάζονται σε άθλιες συνθήκες, χωρίς υγειονομική περίθαλψη. Ο Απόστολος Βεΐζης, διευθυντής προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μίλησε στο CNN σχετικά με τη Μόρια: «Σε περιοχές με επιβεβαιωμένα κρούσματα του κορονοϊού, οι άνθρωποι πρέπει να εφαρμόζουν καθημερινά μέτρα πρόληψης, όπως συχνό πλύσιμο των χεριών και παραμονή στο σπίτι εάν νοσήσουν... Όμως η πραγματικότητα είναι ότι σε ορισμένα τμήματα του καταυλισμού της Μόριας υπάρχει μόνο μία βρύση για 1.300 ανθρώπους και δεν υπάρχουν προϊόντα για την υγιεινή των χεριών. Οικογένειες πέντε ή έξι ατόμων είναι αναγκασμένες να κοιμούνται σε τρία τετραγωνικά μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι στην πράξη είναι αδύνατη η εφαρμογή των συνιστώμενων μέτρων για την αποτροπή της εξάπλωσης του ιού σε τέτοιες συνθήκες».
Οι υγειονομικοί μέλη της ΚΕΕΡΦΑ ανακοίνωσαν το τι πρέπει να γίνει: «Χρειάζεται άμεση απομάκρυνση ηλικιωμένων, ανθρώπων με υποκείμενα νοσήματα και ευπαθών ομάδων από τα camps. Χωριστή εγκατάσταση για ανθρώπους που εμφανίζουν συμπτώματα γρίπης. Δωρεάν παροχή σε όλες/ους τους πρόσφυγες σαπουνιού και αντισηπτικών και εξασφάλιση της ύδρευσης. Άμεση έκδοση ΑΜΚΑ για όλους χωρίς αποκλεισμούς για να εξυπηρετείται ο κόσμος στα νοσοκομεία. Εξασφάλιση της καθαριότητας και της απολύμανσης των χώρων. Άμεσες προσλήψεις προσωπικού για την κάλυψη αναγκών με δεδομένη την απόσυρση των ΜΚΟ λόγω κορονοϊού». Και που θα μείνει όλος αυτός ο κόσμος; «Με άμεση επίταξη ξενοδοχείων μπορεί να λυθεί το στεγαστικό για την άμεση μεταφορά από τα νησιά και τα στρατόπεδα γκέτο της ενδοχώρας. Όπως επίσης τώρα χρειάζεται να προωθηθούν σε στέγη όλοι η μη καταγεγραμμένοι που στοιβάζονται σε σκηνές στα καμπ» συνεχίζει η ΚΕΕΡΦΑ.
Έκτακτη παροχή κατοικίας χρειάζονται και οι άστεγοι των πόλεων – ανεξαρτήτως εθνικότητας. Περισσότεροι από 40.000 δεν μπορούν να πειθαρχήσουν στην καραντίνα γιατί δεν έχουν σπίτι να μείνουν. Την ίδια στιγμή με στοιχεία του δήμου της Αθήνας σχεδόν το 1/3 των σπιτιών του μεγαλύτερου δήμου της χώρας, είναι κλειστά. Άδεια, είτε γιατί η ιδιοκτησία τους βρίσκεται στα χέρια κάποιας τράπεζας, είτε έχει περάσει στα χέρια κληρονόμων που δεν τα βρήκαν ποτέ, είτε φτιάχτηκαν για βραχυχρόνιες μισθώσεις (Airbnb κλπ), μια αγορά που έχει παγώσει. Η επανασύσταση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για την αναστήλωση των ρημαγμένων κατοικιών και η παροχή στέγης σε όλους όσους τη χρειάζονται, ήταν ούτως ή άλλως ένα μέτρο αναγκαίο που παίρνει ακόμα πιο επιτακτικές διαστάσεις σε συνθήκες πανδημίας.
Αποσυμφόρηση των φυλακών.
Ο ίδιος κίνδυνος με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ορατός και στις φυλακές. «Δεν έχει γίνει καμία απολύμανση έως τώρα, δεν υπάρχει πρόσβαση των κρατουμένων σε αντισηπτικό και φυσικά, ούτε μάσκες που θα είναι χρήσιμες για τις ευπαθείς ομάδες. Να λαμβάνουν μέτρα οι υπηρεσίες των φυλακών σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ ώστε όποιος υπάλληλος παρουσιάζει έστω και απλά συμπτώματα ενός κρυολογήματος να παραμένει στο σπίτι, αυτό δεν εφαρμόζεται σε υπαλλήλους καθώς δεν χορηγείται άδεια», επισημαίνουν μεταξύ άλλων οι κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Οι φυλακές είναι ένας ακόμη χώρος συνωστισμού, πολλοί κρατούμενοι/ες στριμώχνονται σε κελιά και θαλάμους, σε κοινόχρηστους χώρους, ενώ υπάρχουν κοινά συσσίτια και ελλειπείς παροχές Υγείας. «Από τον Αύγουστο του 2019 που έπαυσε η ισχύς των έκτακτων διατάξεων για την αποσυμφόρηση των φυλακών… ο αριθμός των κρατουμένων σε όλη την χώρα έχει φτάσει περίπου στις 12.000 , δηλ πάνω του ανεκτού ορίου», σημειώνουν κρατούμενοι στο κατάστημα κράτησης ΚΑΥΦ και όπως και οι κρατούμενες στις φυλακές Κορυδαλλού, υπογραμμίζουν την ανάγκη για αποσυμφόρηση των φυλακών και παροχή της αναγκαίας υγειονομικής περίθαλψης και συνθηκών υγιεινής.
“Καλά αυτά που λέτε αλλά που θα βρεθούν τα λεφτά;”
...είναι το ερώτημα που μπαίνει και δεν είναι καινούργιο. Όπως καινούργιες δεν είναι και οι απαντήσεις. Τουλάχιστον από την αρχή της οικονομικής κρίσης του 2008 και σίγουρα τα χρόνια των μνημονίων που ακολούθησαν, η δικαιολογία της “αναγκαστικής” προσφυγής σε αντεργατικά μέτρα και περικοπές, είχε να κάνει με το ότι “δεν υπάρχουν λεφτά”. Από το πρόγραμμα σταθερότητας πριν μια δεκαετία το Μάρτη του 2010 και το διάγγελμα του ΓΑΠ στο Καστελόριζο μέχρι τα μνημόνια των Σαμαροβενιζέλων και την ανατροπή του δημοψηφίσματος από τον Τσίπρα, το ρεφρέν παρέμενε ίδιο: “Δεν υπάρχουν λεφτά”. Μάλιστα η άρνηση της οποιασδήποτε εναλλακτικής, συνοδευόταν με τρομοκρατικές προπαγανδιστικές καμπάνιες καταστροφής, για τα σουπερμάρκετ που θα αδειάσουν, για τις ελλείψεις σε φάρμακα και αναγκαία είδη κλπ.
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για να δείξει ότι αυτές οι εικόνες έγιναν πραγματικότητα επειδή ακριβώς οι κυβερνήσεις επέμειναν στις πολιτικές των περικοπών και της λιτότητας, την ίδια στιγμή που αποδέχονταν την εξωφρενική σπατάλη χρημάτων σε αποπληρωμή τόκων, δώρα προς τους τραπεζίτες και πολεμικούς εξοπλισμούς, σαν να πρόκειται για την περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο. Έτσι ήταν, έτσι θα είναι πάντα. Είδαμε που μας οδήγησε αυτός ο “μονόδρομος”. Αλήθεια πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η παροχή σε αναγκαία είδη αν είχε κρατικοποιηθεί η φαρμακοβιομηχανία του Λαβρεντιάδη, η Αlapis, αντί να κλείσει. Ή η Famar του Μαρινόπουλου, όταν έπαιζε παιχνίδια με την άλλη του επιχείρηση τα Καρφούρ. Και τόσες άλλες.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά και τότε και τώρα είχε την απάντηση. Όσο συνεχίζεται η αποπληρωμή του χρέους προς τους τραπεζίτες είναι σαν να πεθαίνεις της πείνας και ό,τι λεφτά έχεις να τα πετάς στο τζάκι. Το σταμάτημα αυτής της σπατάλης και η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι μια καλή αρχή. Η κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο είναι η εγγύηση για την παραμονή των κεφαλαίων και τη διαχείρισή τους με γνώμονα τις ανάγκες κι όχι τα συμφέροντα των τραπεζιτών. Η κρατικοποίηση των επιχειρήσεων, ειδικά αυτών που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ικανοποίηση των έκτακτων αναγκών της πανδημίας, μπορεί να εξασφαλίσει την παραγωγή και την παροχή όλων των αναγκαίων για όλους. Κι όλα αυτά χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά. Δεν τους χρωστάμε. Μας χρωστάνε.