Δεν αντέχεται τόση δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βρυξέλλες, Βερολίνο, Παρίσι δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι είναι πολύ χαρούμενοι που στην Ιταλία έχει λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο Μάριο Ντράγκι. Ο αρχιτραπεζίτης που ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πιστώνεται ότι έβγαλε τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό από τα βάθη της κρίσης του 2008, θα πρέπει να “σώσει” τώρα και τον ιταλικό καπιταλισμό. Τα επιχειρήματα είναι γνωστά. Χρειάζονται βαθιές αλλαγές, άνοιγμα της οικονομίας, αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις, αλλά τα πολιτικά κόμματα που κυβερνάνε έχουν ένα μειονέκτημα: ακούνε και λίγο τι λένε οι ψηφοφόροι τους και έτσι δεν φτάνουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Ένας τραπεζίτης είναι ό,τι χρειάζεται. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ιταλία καταφεύγει σε “υπερκομματικό” τραπεζίτη για πρωθυπουργό. Το 2011 ανέλαβε ο Μάριο Μόντι, τις ίδιες περίπου μέρες που στην Ελλάδα αναλάμβανε πρωθυπουργός ένας άλλος τραπεζίτης, ο Λουκάς Παπαδήμος.
Ξέρουμε πού οδήγησαν το πολιτικό σύστημα και της Ιταλίας και της Ελλάδας αυτά τα πειράματα. Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση μάλλον ξέχασε. Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις είναι: ένας τραπεζίτης. “Τα νέα ότι ο Ντράγκι προσεγγίστηκε από τον Ιταλό πρόεδρο για να σχηματίσει κυβέρνηση έγιναν δεκτά με μεγάλη ανακούφιση στις Βρυξέλλες και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς ο Ντράγκι έχει τη φήμη του ανθρώπου που έσωσε το κοινό νόμισμα στη διάρκεια της κρίσης του χρέους”. Οι θιασώτες του Ντράγκι μάλιστα ισχυρίζονται τώρα πως τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Λένε πως δεν συγκρίνεται με την κυβέρνηση του Μόντι, όταν η Ιταλία βρέθηκε κάτω από το μαστίγιο της Τρόικας για να συμμαζέψει τα χρέη της. Τώρα, λένε, η ΕΕ έχει ανοίξει τον κουμπαρά της, επιτρέπει την εκτόξευση του χρέους στα ουράνια και αυτό που χρειάζεται είναι απελευθέρωση της οικονομίας για να μπορέσει να εισρεύσει όλο αυτό το χρήμα στις τσέπες των καπιταλιστών.
Με αυτό το επιχείρημα ανατράπηκε η κυβέρνηση Κόντε και τώρα μαγειρεύεται η κυβέρνηση Ντράγκι. Τα παιχνίδια τους είναι πιο επικίνδυνα από ποτέ. Καλούν πλέον τον αρχιρατσιστή Σαλβίνι, αλλά και τους μουσολινικούς “Αδελφούς της Ιταλίας” να στηρίξουν την κυβέρνηση. Η υποκρισία τους ξεπερνάει τα όρια. Όταν στήθηκε η πρώτη κυβέρνηση Κόντε, το 2018, η ΕΕ έφριττε για την κυβέρνηση του “αριστερο-δεξιού” λαϊκισμού, καθώς ο Κόντε στηρίχθηκε στο απίστευτο μείγμα του κόμματος των 5 Αστέρων και της ακροδεξιάς Λέγκας. Ήταν ο ίδιος ο Σαλβίνι που τελικά επιχείρησε να ρίξει την κυβέρνηση Κόντε, κάνοντας ακόμη πιο ρατσιστική και αντι-ΕΕ στροφή στα λόγια. Αποτέλεσμα ήταν να μπει το Δημοκρατικό Κόμμα στην κυβέρνηση μαζί με τα 5 Αστέρια στη θέση της Λέγκας. Τώρα ο Σαλβίνι δηλώνει διατεθειμένος “να σώσει την πατρίδα” και να στηρίξει και την ΕΕ και τον τραπεζίτη. Ενώ τα 5 Αστέρια και η σοσιαλδημοκρατία δηλώνουν ότι κι αυτοί θα κάνουν το ίδιο, δεν θα αφήσουν τους ακροδεξιούς λαϊκιστές χωρίς “αντίβαρο”. Ακόμη και η Αριστερά του Πιέτρο Γκράσο λέει ότι θα περάσει στη στήριξη του Ντράγκι. Ο “λαϊκισμός” δεν ενοχλεί την ΕΕ ούτε το ιταλικό κεφάλαιο τώρα, στο βαθμό που ο Σαλβίνι θα δώσει τις ψήφους του στον Ντράγκι. Ο Σαλβίνι που έδινε το πράσινο φως στους ρατσιστές που κυνηγούσαν μετανάστες με περίστροφα, τώρα θα δώσει το πράσινο φως για μεταρρυθμίσεις που θα σώσουν τις τράπεζες. Μόνο οι νοσταλγοί του Μουσολίνι δηλώνουν ότι θα μείνουν έξω από το παιχνίδι, για να μετατραπούν σε αντιπολίτευση. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών φουσκώνουν τα πανιά των φασιστών. Ας μην τολμήσουν να μας κουνήσουν το δάχτυλο. Η πραγματική αντιπολίτευση θα είναι οι αγώνες που την τελευταία χρονιά εξελίχθηκαν και ενάντια και στην κυβέρνηση Κόντε και στα αφεντικά εν μέσω πανδημίας.