ΕΡΤ
Με μαζική συμμετοχή σε γενική συνέλευση στις 7/11 και με προγραμματισμό κινητοποιήσεων απάντησαν οι εργαζόμενοι στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ, απαιτώντας να σταματήσει η ομηρία των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμων εργαζόμενων για να μπορούν να λειτουργούν έυρυθμα οι ορχήστρες και η χορωδία της ΕΡΤ. Στη συνέλευση αποφασίστηκε η μαζική συμμετοχή στη Γενική Απεργία στις 9/11 με δικό τους πανό και στη συνέχεια αγωνιστικές δράσεις για την ενημέρωση του κόσμου στις συναυλίες και παράσταση διαμαρτυρίας στο ΔΣ της ΕΡΤ.
Όπως δήλωσε στην ΕΑ συμβασιούχος της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ: «Είμαστε πολλά χρόνια συμβασιούχοι και το δίκαιο είναι να γίνουμε αορίστου. Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ με βάση τον εσωτερικό κανονισμό έχει 104 οργανικές θέσεις, αλλά αυτή τη στιγμή καλύπτονται μόνο οι 51 με εργαζόμενους αορίστου χρόνου και 22 συμβασιούχους. Δηλαδή μένουν 53 ακάλυπτες θέσεις. Ουσιαστικά την οδηγούν στη διάλυση. Για να επικρατήσει το διαίρει και βασίλευε, αφαίρεσαν εφτά συμβασιούχους από τη συμφωνική για να τους μοιράσουν στη χορωδία και στην ορχήστρα σύγχρονης μουσικής, που κι αυτοί προφανώς είναι αδικημένοι. Ταυτόχρονα, μιλούν για εξετάσεις εκ νέου των συμβασιούχων, δηλαδή κινδυνεύουμε να χάσουμε τη θέση μας μετά από 8 μέχρι και 20 χρόνια».
ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ
Είμαι βρεφονηπιοκόμος στο δήμο Νίκαιας. Στους παιδικούς σταθμούς η κατάσταση είναι τραγική. Χρειάζεται οπωσδήποτε άνοιγμα περισσότερων παιδικών σταθμών σε κάθε γειτονιά. Τα παιδιά στοιβάζονται, οι υποδομές είναι ανύπαρκτες, κάνανε το σχέδιο για την προσχολική αγωγή χωρίς να έχουν πάρει τα απαραίτητα μέτρα.
Κάναμε μια μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση στις 13 Οκτώβρη. Τους δώσαμε ένα μήνυμα τότε. Αλλά αυτό δεν μπορεί να μείνει εκεί. Δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται συνέχεια. Η πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη είναι μια τέτοια συνέχεια. Να είναι η σπίθα που θα βάλει την πυρκαγιά. Αυτό που ζούμε ο καθένας και η καθεμία από εμάς όλο αυτό το διάστημα, δεν πάει άλλο. Τα παιδιά έρχονται πεινασμένα στους παιδικούς σταθμούς. Οι εργαζόμενοι, οι γονείς τους, δεν θα έχουν να φάνε και να τα ταΐσουν. Πρέπει λοιπόν να απαντήσουμε και είναι στο χέρι μας η απάντηση να είναι αυτή που πρέπει. Δυναμικά κι οργανωμένα. Όπως οργανώσαμε την απεργία σε όλους τους χώρους του δήμου το προηγούμενο διάστημα με τα υλικά μας. Πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα ο αγώνας πρέπει να ενταθεί και να φέρει τα αποτελέσματα που θέλουμε κι έχουμε ανάγκη. Γιατί ο καπιταλισμός, αν δεν τον ανατρέψουμε, θα μας φέρει σε ακόμα χειρότερη θέση.
Ελένη Τσαγανού, εργαζόμενη δήμος Νίκαιας-Ρέντη
Με τις συζητήσεις που έγιναν την Κυριακή στη Νομική για το κράτος και τη δημοκρατία κατάλαβα καλύτερα το ρόλο των εργαζομένων, της εργατικής τάξης, όταν οργανώνεται συλλογικά και παλεύει για τα δικαιώματά της. Είναι ανάγκη να αγωνιστούμε για καλύτερες συνθήκες στην εργασία, για την Υγεία που φαίνεται ότι τα νοσοκομεία χρειάζεται προσλήψεις αλλά η κυβέρνηση δεν τις κάνει, για καλύτερη ζωή. Πιστεύω ότι οι πρόσφυγες πρέπει να συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη γιατί είμαστε κομμάτι της εργατικής τάξης, πάρα πολλοί δουλεύουμε σε μια σειρά χώρους σε συνθήκες που δεν είναι καλές και πρέπει να διεκδικήσουμε να αλλάξουν.
Αμπάς Μαμαντού, εργαζόμενος σε πλυντήριο λεωφορείων
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
Όλο το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε ένα ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού περί λιγότερου κράτους. Στην πραγματικότητα αυτό είναι απλά μια δικαιολογία για το τσάκισμα του κράτους πρόνοιας, του ΕΣΥ, όλων των δημόσιων δομών. Με την ίδια ευκολία αξιοποιεί τους μηχανισμούς του κράτους για να επιβάλει τους όρους της στους εργαζόμενους.
Δέκα μέρες πριν την απεργία των υγειονομικών στις 20 Οκτώβρη, στα νοσοκομεία της Ηπείρου έστειλαν εντέλλεσθε σε δεκάδες γιατρούς που τους επέβαλαν ότι πρέπει να μετακινηθούν άμεσα στο νοσκομείο της Κέρκυρας για να καλύψουν κενά που έχουν εκεί. Κι αν δεν πήγαινες θα είχες νομικές κυρώσεις. Ήταν σπουδαία η αντίδραση των συναδέλφων που -παρότι οι διοικητές προσπαθούσαν ατομικά να αποσπάσουν τη συναίνεσή τους- είπαν όλοι μαζί ότι δεν θα πάνε. Ήταν καθοριστικός ο ρόλος μας, ως ΣΕΚ στην ΕΙΝΗ, για να σηκώσουμε τον αγώνα, να τον συνδέσουμε με την πανυγειονομική απεργία και να πούμε ότι στα αντιδημοκρατικά εντέλλεσθε εμείς απαντάμε απεργιακά.
Η οργάνωση των αγώνων είναι σημαντική γιατί δεν είναι δεδομένη. Για να γίνει η απεργία της 20 Οκτώβρη, ειδικά σε πόλεις της περιφέρειας, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε τη στάση της ρεφορμιστικής αριστεράς που την υποτιμούσαν, προεξοφλώντας ότι δεν θα έχει συμμετοχή. Επιμείναμε, κερδίσαμε ότι θα γίνει απεργιακή συγκέντρωση και τελικά ήταν από τις πιο μαζικές που έχουμε δει στα Γιάννενα. Αναγκάστηκε να μπει το Εργατικό Κέντρο στην κινητοποίηση, συνδέθηκαν οι συνάδελφοι σε αναστολή με τα συνδικάτα, ήρθαν εργαζόμενοι από τα πιο απομακρυσμένα νοσοκομεία, το Φιλιάτι, την Κέρκυρα κλπ.
Αυτά μας δείχνουν και τις διαθέσεις του κόσμου που θέλει να συγκρουστεί. Σε αυτή τη διάθεση καλούμαστε να ανταποκριθούμε.
Λουίζα Γκίκα, γιατρός Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, μέλος ΔΣ ΕΙΝΗ
H Γενική Απεργία της 9η Νοέμβρη είναι μια μεγάλη μάχη συνολικά για την εργατική τάξη. Είναι μεγάλη μάχη και για τους υγειονομικούς. Μετά την επιτυχημένη απεργία στις 20 Οκτώβρη συνεχίζουμε, να κατέβουμε ακόμα περισσότεροι στο δρόμο, να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία και να διαδηλώσουμε με όλους τους κλάδους που παλεύουν, τους εργάτες της Μαλαματίνας, τους εργαζόμενους από κάθε χώρο που διεκδικούν αυξήσεις κλπ.
Στο χώρο της Υγείας έχουμε τη νέα προκλητική επίθεση από τον Πλεύρη και τη Γκάγκα, που αφορά την κατάργηση της πλήρους κι αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία. Στην πράξη αυτό σημαίνει την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ. Η συζήτηση μεταξύ των συναδέλφων είναι μεγάλη γύρω από αυτό το ζήτημα και ήταν και το κύριο περιεχόμενο της κουβέντας που έγινε στη συνέλευση της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ) την περασμένη Τρίτη. Ακόμα και το γεγονός ότι έγινε συνέλευση είναι ενδεικτικό καθώς είχε να γίνει πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Κοινός τόπος ήταν η ανάγκη κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων για να εμποδίσουμε τα σχέδια του υπουργείου αλλά και για να διεκδικήσουμε προσλήψεις κι αυξήσεις.
Ήδη από τώρα οι υγειονομικοί βάζουμε επόμενη κινητοποίηση στις 28/11, ημέρα που δικάζεται η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, η Αφροδίτη Ρέντζιου, ενώ θα έχει μεσολαβήσει και η διαδήλωση του Πολυτεχνείου. Είναι διαδεδομένη και σωστή η άποψη – και μπήκε και στη συνέλευση της ΕΝΙΘ – που λέει ότι δεν αρκούν οι 24ωρες απεργίες, αλλά χρειάζεται απεργία διαρκείας.
Γιάννης Κούτρας, γιατρός Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, μέλος Δ.Σ ΕΝΙΘ
ΔΕΣΦΑ
Τις τελευταίες ημέρες έγινε μια προσπάθεια από τη διοίκηση για να στοχοποιηθούν τρεις συνάδελφοι από το τμήμα υπολογιστών. Το δεκαπενταύγουστο υπήρξε μια κυβερνοεπίθεση εναντίον της εταιρίας με απώλειες σε πολύτιμα δεδομένα και η εργοδοσία πάει να το ρίξει πάνω στους εργαζόμενους.
Στοχοποιήθηκαν τρεις άνθρωποι, την Παρασκευή μάλιστα απολύθηκαν, παρότι είχαν πάρει τα συγχαρητήρια ένα προηγούμενο διάστημα για την πυρετώδη εργασία τους σε όλη την περίοδο της πανδημίας προκειμένου να υλοποιηθεί το σχέδιο της τηλεργασίας. Τα περί ευθύνης των εργαζόμενων είναι ένα τεράστιο ψέμα. Ο κόσμος είναι πολύ οργισμένος, θα απεργήσει και θα κατέβει να διαδηλώσει.
Τη μάχη της υπεράσπισης των συναδέλφων πρέπει να την κερδίσουμε. Η συγκεκριμένη στιγμή που διάλεξε η ΔΕΣΦΑ να δείξει τα δόντια της στους εργαζόμενους δεν είναι τυχαία. Θέλουν να τρομοκρατήσουν. Είχε προηγηθεί πρωτοβουλία εργαζομένων από τη Ρεβυθούσα που ζητούσε επίδομα αυξημένου κινδύνου. Αντί σε όλους, όπως διεκδικούσαμε, η διοίκηση έδωσε το επίδομα μόνο σε 20 άτομα κι αντιμετώπισε τη δυσαρέσκειά μας. Τώρα προχωράει σε αυτή την επίθεση για να τσακίσει το ηθικό των συναδέλφων, παραμονές μια πανεργατικής απεργίας που κατά γενική ομολογία αναμένεται να αποδειχτεί σεισμός.
Δεν θα τους περάσει. Απαντάμε απεργιακά. Την Παρασκευή 4/11 κάναμε στάση εργασίας με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Οι συνάδελφοι έμειναν στην πύλη μέχρι τις 11 το βράδυ. Νέα στάση εργασίας κάναμε τη Δευτέρα 7/11, με συγκέντρωση στα κεντρικά της εταιρίας στη Μεσογείων. Συνεχίζουμε με μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 9 Νοέμβρη. Μάλιστα για την οργάνωση της 9 Νοέμβρη οργανώθηκε συζήτηση με συμμετοχή 260 ατόμων όπου έγινε η σύνδεση της επίθεσης στους συναδέλφους με τις διεκδικήσεις της πανεργατική απεργίας. Όπως και όλοι οι εργαζόμενοι διεκδικούμε αναπροσαρμογή μισθών με βάση τον πληθωρισμό, αυξήσεις δηλαδή για να μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
Γιώργος Φάραντος, πρόεδρος Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο
ΔΗΜΟΙ
Πάμε για μια μεγάλη απεργία στις 9 Νοέμβρη. Όλοι οι συνάδελφοι στο δήμο λένε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι γιατί δεν πάει άλλο. Τους απαντάμε ότι πρέπει να είμαστε στην απεργία, να βγούμε όλοι στο δρόμο και κλιμακώσουμε στη συνέχεια. Η ανταπόκριση που βρήκαμε οργανώνοντας την απεργία με την Εργατική Αλληλεγγύη, είναι όπως το ξερό χώμα ρουφάει το νερό. Αρπάζανε τις εφημερίδες και τις προκηρύξεις. Έτσι άνοιγε και η συζήτηση για το ότι πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί ενωτικά το στίγμα της απεργίας κι όχι άλλος εδώ, άλλος εκεί, όπως επίσης κι ότι πρέπει να συνεχίσουμε με απεργιακή σύγκρουση διαρκείας.
Μήτσος Καλπίδης, εργάτης δήμος Κορυδαλλού
ΒΟΛΟΣ
Στην Αρχιτεκτονική του Βόλου μαζεύτηκε ένας πυρήνας 15 φοιτητών/ριών και συζητήσαμε για ζητήματα που αφορούσαν τα προβλήματα της σχολής σε συνάρτηση με τις επιθέσεις της Κεραμέως, και βάλαμε την πανεργατική απεργία ως μεγάλο σταθμό. Αυτός ο κόσμος οργανώνει συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου την παραμονή της απεργίας και το κατέβασμα σε αυτήν, με πρόταση για να γίνει κατάληψη της σχολής στις 9 Νοέμβρη. Στη σχολή Ηλεκτρολόγων είχε ανοίξει το εξάμηνο με κατάληψη. Και ξαναέγινε κατάληψη της σχολής την Πέμπτη και Παρασκευή, την περασμένη εβδομάδα, ενώ έχουν ανακοινώσει και τη συμμετοχή τους στην απεργία.
Προφανώς η απεργία στις 9 Νοέμβρη, είναι κατά βάση μια εργατική υπόθεση που έχει στο πλευρό της και τους φοιτητές/ριες. Το κλίμα είναι μαχητικό και το βλέπουμε κι από τις παρεμβάσεις – εξορμήσεις που κάνουμε για την οργάνωση της απεργίας. Στο Λιμάνι για παράδειγμα όπου είχαμε πολύ καλή ανταπόκριση από τους εργάτες εκεί, προμηθεύτηκαν φύλλα της Εργατικής Αλληλεγγύης και αφίσες του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης, με τις οποίες έκαναν αφισοκόλληση στους χώρους εργασίας του λιμανιού.
Τζένη Δεμιρτζίδου, Τάσος Τσιούνης, ΣΕΚ Βόλου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Φτάσαμε στην απεργία της 9 Νοέμβρη μέσα από μια μαζική συνειδητοποίηση ότι «δεν πάει άλλο». Οι επιθέσεις που εξαπολύθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια ήταν πολύ σκληρές. Ο νόμος Χατζηδάκη, οι επιθέσεις της Κεραμέως στην εκπαίδευση, η καταστολή, η ακρίβεια. Γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε άλλο έτσι. Η μάχη που έχει ανοίξει για συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις είναι κομμάτι αυτής της συνειδητοποίησης.
Οι εργαζόμενοι/ες έχουν τη διάθεση να παλέψουν. Το είδαμε με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία στις 20 Οκτώβρη, τους εργαζόμενους στο Βοήθεια στο Σπίτι, στην Κόσκο, στα καράβια και σε μια σειρά χώρους. Προφανώς αυτό ισχύει και στον χώρο της εκπαίδευσης που εργάζομαι. Η συζήτηση για την ανάγκη επιτυχίας της απεργίας ήταν πολύ πιο εύκολη από οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Δεν υπάρχει διαφωνία στο γιατί πρέπει να φύγει η κυβέρνηση και τα αυτιά είναι ανοιχτά για να ακούσουν και τη συνολική πρότασή μας, τη σύγκρουση με το σύστημα. Το σχολείο που είμαι τώρα, είναι ένας νέος χώρος για εμένα και παρ’ όλα αυτά η αντιμετώπιση που συναντάω στις παρεμβάσεις μας είναι σαν να περίμενε αυτός ο κόσμος, μια οργανωμένη δύναμη που να οργανώνει τις μάχες και να βάζει την προοπτική.
Η 24ωρη απεργία είναι μια αρχή. Κανείς δεν έχει την αυταπάτη ότι αρκεί μια 24ωρη απεργία. Είναι μια αφετηρία για να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας. Όταν ανοίγεται μια περίοδος που το «αν έχουμε να φάμε» είναι κυρίαρχο για την εργατική τάξη, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Νίκος Κοκκίνης, ψυχολόγος, Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο Αν. Θεσσαλονίκης
ΧΑΝΙΑ
Ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη απεργία στις 9 Νοέμβρη. Στα Χανιά οργανώσαμε την απεργία σε πολλούς χώρους. Στην εκπαίδευση, το νοσοκομείο, τα δικαστήρια κλπ. Καλύτερο παράδειγμα είναι ίσως τα σχολεία όπου η προσπάθεια για επιτυχία της απεργίας έφερε τη συγκρότηση επιτροπών, που είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη.
Στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων που είμαι μέλος, κάναμε συνέλευση την περασμένη Δευτέρα. Παρότι η ηγεσία που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ βάζει περιορισμούς σε σχέση με τους στόχους και την κλιμάκωση του αγώνα, εμείς σαν Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης στο σωματείο, βάζουμε ότι πρέπει να παλέψουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης. Όταν αυτό που ακολουθεί είναι ένας προϋπολογισμός περικοπών, και μάλιστα σε αυτές τις συνθήκες της ακρίβειας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να συνεχίσουμε απεργιακά για να τους διώξουμε. Αντίστοιχα θέτουμε διεκδικήσεις που έχουν να κάνουν με τις επιθέσεις στη δημοκρατία και βάζουμε ως σημαντικό σταθμό και τη διαδήλωση της 17 Νοέμβρη.
Συνολικά η εικόνα που έχουμε είναι ότι θα απεργήσει πολύς κόσμος. Άλλωστε η πανεργατική απεργία δεν ήρθε από το πουθενά. Είχε πίσω της τους εργατικούς αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του αναβρασμού αλλά και της ανάγκης για οργάνωση από τη μεριά της αριστεράς, είναι η συνάντησή μας με εργάτρια του Βοήθεια στο Σπίτι, σε εξόρμηση που κάναμε, ο ενθουσιασμός για την Εργατική Αλληλεγγύη που πρόβαλε τον αγώνα τους και η διαπίστωση ότι «κανείς άλλος δεν τα δείχνει αυτά, πάμε να οργανώσουμε μαζί την απεργία».
Αγωνιστική κλιμάκωση, απεργιακή συνέχεια κι ευρεία απεύθυνση στους συναφέλφους/ισσες σε όσο γίνεται περισσότερους εργασιακούς χώρους. Έτσι πορευτήκαμε με ορόσημο την πανεργατική, έτσι πρέπει να συνεχίσουμε.
Άννα Μαματσή, μέλος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Χανιά