H απεργία στις 28 Φλεβάρη ήταν κατά γενική ομολογία ιστορική. Το αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των απεργών ήταν να αποδοθεί δικαιοσύνη και να φύγουν οι δολοφόνοι. Ο κόσμος δεν κατέβηκε μόνο για το έγκλημα των Τεμπών. Οι συνάδελφοί μας κατέβηκαν γιατί έχουμε αντιμετωπίσει δεκάδες επιθέσεις από την πλευρά της ΝΔ τα τελευταία χρόνια. Είναι κρίσιμο το πώς συνεχίζουμε μετά τις 28/2 για να δικαιωθούν τα συνολικά αιτήματα του κινήματος, ταυτόχρονα και τα αιτήματα των υγειονομικών. Εμείς μιλάμε για απεργιακή κλιμάκωση και ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά σε αυτό το κάλεσμα.
Η απεργία της ΠΟΕΔΗΝ στις 19 Μάρτη έρχεται να συγκεκριμενοποιήσει το τι σημαίνει δικαιοσύνη και το να φύγει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Έχουμε το σύνθημα ότι δεν θέλουμε να γίνουν Τέμπη τα νοσοκομεία μας, αλλά είχαν γίνει, ειδικά την περίοδο της πανδημίας. Διεκδικούμε αύξηση της χρηματοδότησης, μαζικές προσλήψεις, αυξήσεις στους μισθούς. Αυτά τα αιτήματα συγκρούονται με την κεντρική πολιτική της κυβέρνησης, την ώρα μάλιστα που ετοιμάζονται για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής Αριστεράς έκανε πρόταση μομφής ενώ η ΝΔ ακόμα έχει την πλειοψηφία. Το να είναι αυτό η κεντρική σου πρόταση για το πώς συνεχίζουμε μετά τις 28/2 σκορπάει απογοήτευση. Προβληματική είναι και η γραμμή που περιορίζεται στις συμβολικές κινητοποιήσεις. Καλές οι συναυλίες, αλλά δεν αρκούν, ούτε τα απογευματινά συλλαλητήρια αποτελούν κλιμάκωση. Μεγάλα συλλαλητήρια είχαμε και στις 26 Γενάρη, αλλά ήταν η γενική απεργία που έκανε τη διαφορά. Σταματάμε την παραγωγή και παραλύουν τα πάντα.
Το δεύτερο σκέλος είναι η κλιμάκωση στα πολιτικά μέτωπα. Και πρώτα απ’ όλα του αντιρατσισμού. Στις 22 Μάρτη διαδηλώνουμε αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά στην Ελλάδα και διεθνώς. Η ΝΔ είναι υπεύθυνη για τον πνιγμό 600 προσφύγων στην Πύλο και χιλιάδων συνολικά. Βάζοντας τον θαυμαστή του Λεπέν, τον τσεκουροφόρο Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης στέλνουν μήνυμα κλιμάκωσης της ρατσιστικής πολιτικής. Αυτό δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Διεκδικούμε να καταδικαστεί το Λιμενικό μαζί με την πολιτική του ηγεσία που δίνει αυτές τις εντολές. Και εξασφαλίζουμε ταυτόχρονα ότι όλη αυτή την οργή δεν θα την εκμεταλλευτούν οι δυνάμεις της άκρας Δεξιάς, που προσπαθούν διαρκώς να βγουν κερδισμένες, όπως στην Ευρώπη και στην Αμερική. Είναι πολύτιμο ότι μια σειρά από σωματεία, ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στις 22 Μάρτη.
Όσο για το μέτωπο του σεξισμού, τι να πρωτοπούμε για αυτήν την κυβέρνηση; Από το «υπάρχουν μόνο δύο φύλα» του Μητσοτάκη, το «Κάνε κάνα παιδί» από βουλευτές του μέχρι το ότι είναι «στη φύση του άνδρα να είναι επιθετικός» του Βαρτζόπουλου. Είναι υπεύθυνοι πραγματικά για την κλιμάκωση των επιθέσεων απέναντι στις γυναίκες και απέναντι στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα όπως και για την ατιμωρησία αυτών των εγκλημάτων. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα κυκλώματα βιαστών είτε είναι φίλοι της ΝΔ, είτε είναι μπλεγμένοι μέσα στην Αστυνομία. Τα συλλαλητήρια της 8ης Μάρτη ήταν πραγματικά μαζικότατα φέτος και παίζουν ρόλο στον δρόμο για την ανατροπή της κυβέρνησης.
Έρχονται οι εκλογές της ΕΙΝΑΠ μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Γιατί είναι κρίσιμες;
Τώρα μας δίνεται μια πολύ σπουδαία ευκαιρία στα νοσοκομεία για να ανατρέψουμε την ηγεσία της Ματίνας Παγώνη. Είναι απόλυτα ρεαλιστικός στόχος. Αρχικά να πούμε ότι είναι πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, ενώ η Αριστερά αθροιστικά -και όχι η ΔΗΚΝΙ (ΝΔ)- έχει την πλειοψηφία, αλλά η άρνηση συνεργασίας από πλευράς ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) άφησε την προεδρεία στη Δεξιά. Σήμερα όμως ο συσχετισμός έχει αλλάξει άρδην υπέρ της Αριστεράς. Αυτό το καταλαβαίνει και η κυβέρνηση και οι συνδικαλιστές της στα νοσοκομεία και καταφεύγουν ακόμα και σε εκβιασμούς μέσω διοικητών(!) για να κλείσουν υποψηφίους στα ψηφοδέλτιά τους!
Είναι κρίσιμες εκλογές όμως πάνω από όλα για το πώς θα συνεχίσουμε. Η ανατροπή της πρωτιάς της δεξιάς πρέπει να συνοδευτεί από την ανάδειξη της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην πρώτη θέση. Η ενίσχυση του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή (ΕΚΑ) μπορεί να πολλαπλασιάσει τα βήματα που κάνουμε ως κίνημα απέναντι στην κυβέρνηση και το σύστημα. Σε ό,τι αφορά τα νοσοκομεία, δεν εννοούμε απλά να φύγει ο Άδωνις Γεωργιάδης για να μας έρθει ένας άλλος υπουργός που θα κάνει τα ίδια. Ανοίγουμε το ζήτημα του ποιος θα έχει τον έλεγχο. Ότι θα παλέψουμε μέχρι να ανατραπούν οι επιθέσεις που είδαμε τα τελευταία χρόνια.
Ότι τα νοσοκομεία δεν θα συνεχίσουν να διοικούνται από μάνατζερ αλλά από τους ίδιους τους υγειονομικούς. Μόνο έτσι τα νοσοκομεία δεν θα λειτουργούν για το κέρδος αλλά για την δωρεάν Υγεία για όλους ανεξαιρέτως. Αντίστοιχα στα τρένα διεκδικούμε ότι τον έλεγχο να τον έχουν τα σωματεία των σιδηροδρομικών και πάει λέγοντας.
Για να φτάσουμε εκεί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στο ίδιο μήκος κύματος που κινήθηκαν οι Ενώσεις και οι Ομοσπονδίες μας τα προηγούμενα χρόνια. Έγιναν σπουδαίες απεργίες στα νοσοκομεία, αλλά τώρα είναι η ώρα να κάνουμε το άλμα από την άμυνα στην επίθεση.
Και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να έχουμε τη συνολική εναλλακτική, που βάζει στο κέντρο της το ποιος έχει τον έλεγχο, πού θα βρεθούν τα λεφτά. Για να χρηματοδοτηθούν αυτά τα πράγματα που λέμε, συγκρουόμαστε με τις δαπάνες του πολέμου, με τους εργολάβους και τους ιδιώτες και συνολικά με έναν προϋπολογισμό σφαγείο. Αυτή είναι η προοπτική που βάζει το ΕΚΑ και οι δυνάμεις του Συντονιστικού Νοσοκομείων μέσα σε αυτό.
Υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο στις πρωτοβουλίες και την προοπτική που βάζει η αντικαπιταλιστική Αριστερά στα νοσοκομεία; Τι ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή τα προηγούμενα χρόνια;
Έχουν πραγματικά μεγάλη απήχηση και είναι ευκαιρία να εκφραστεί και εκλογικά αυτό το ρεύμα που δυναμώνει μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Επιδιώκουμε να βγούμε πρώτη δύναμη όπως είπα πιο πριν. Βάζουμε αυτόν τον στόχο γιατί είναι και ρεαλιστικός και αναγκαίος. Μιλάμε για έναν ολόκληρο κόσμο καταρχάς που δίνει μαζί μας τη μάχη για την απεργιακή κλιμάκωση. Για παράδειγμα τον Νοέμβρη του 2023 έγινε μια 48ωρη απεργία στους γιατρούς, με πάρα πολύ μεγάλα ποσοστά συμμετοχής. Ως ΕΚΑ θέλαμε συνέχεια, αλλά η ηγεσία της ΟΕΝΓΕ, δηλαδή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, άφησε να χαθεί αυτή η ευκαιρία. Είδαμε επίσης να γίνονται γενικές απεργίες ανά πόλη με καθολική συμμετοχή για την προάσπιση των τοπικών νοσοκομείων. Μόνο αυτή την εικόνα να λάμβανε υπόψιν η ομοσπονδία, θα προχωρούσε σε πιο δυναμικές κινητοποιήσεις.
Ταυτόχρονα διεκδικούμε ότι τα σωματεία και οι ομοσπονδίες μιλάνε για ανατροπή της κυβέρνησης και κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά με εργατικό έλεγχο, και για τον σιδηρόδρομο, αλλά και για τις ιδιωτικές κλινικές και τη φαρμακοβιομηχανία. Η ΔΗΚΝΙ προφανώς δεν θέλει κάτι τέτοιο, αλλά εμπόδια μπαίνουν και από την Αριστερά. Με το να λες ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν έχει σημασία αν μια επιχείρηση είναι δημόσια ή ιδιωτική δένεις χειροπόδαρα το κίνημα και το βάζεις στην αναμονή για τις κοινοβουλευτικές εξελίξεις.
Κομβικό είναι ότι παλεύουμε για την ενότητα στον δρόμο. Το να παλεύει ξεχωριστά η ΠΟΕΔΗΝ από την ΟΕΝΓΕ είναι μια καταστροφική λογική που αποσυσπειρώνει. Διότι πραγματικά δεν μπορούμε να παλεύουμε ο καθένας μόνος του, όχι μόνο στα νοσοκομεία, αλλά πουθενά. Πολλές φορές καλέσαμε την ΟΕΝΓΕ να απευθύνει κάλεσμα και σε άλλες ομοσπονδίες σε κρίσιμες στιγμές του κινήματος. Το περασμένο φθινόπωρο είχαμε κάνει πρόταση για απεύθυνση στις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών και καταψηφίστηκε. Όπως στις 28/2 υπήρχε κοινό κάλεσμα από όλους, έτσι πρέπει να συνεχίσει και τώρα.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των μαχών μέσα στα νοσοκομεία τα τελευταία τρία χρόνια οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του Ενωτικού Κινήματος ήταν στην πρωτοπορία. Και δεν μιλάμε μόνο για τα κραξίματα στον Γεωργιάδη και τον Μητσοτάκη. Δεν αφήσαμε πραγματικά τίποτε αναπάντητο, από το νέο εφημεριακό και τα απογευματινά χειρουργεία μέχρι τα πάντα. Ως Συντονιστικό Νοσοκομείων οργανώσαμε και πολιτικές εκδηλώσεις μέσα στους χώρους μας. Για τις 8 Μάρτη και την γυναικεία απελεύθέρωση, για το ναυάγιο της Πύλου, για την Παλαιστίνη, για όλα τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα.
Πρωτοβουλίες οι οποίες πραγματικά κάνουν την μεγάλη διαφορά και ανοίγουν τη συζήτηση για την εναλλακτική, πέρα από τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, για το πώς φτάνεις στην ανατροπή αυτού του συστήματος.