H Ruth Herbert ακτιβίστρια του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη από την Βρετανία βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της διαδρομής που πραγματοποιεί περπατώντας από την Βρετανία στην Τουρκία για να συγκεντρώσει χρήματα για τους Παλαιστίνιους στην Γάζα. Μίλησε στην Δήμητρα Κομνιανού και την Εργατική Αλληλεγγύη:
Πώς πήρες την απόφαση να κάνεις αυτό το εγχείρημα;
Η ιδέα ήταν να περπατήσω από το Ηνωμένο Βασίλειο στη Τουρκία με σκοπό να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο σχετικά με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και να συγκεντρώνω χρήματα για την ενίσχυση του Medical Aid for Palestinians, MAP.
Πώς προέκυψε;
Ήταν κοντά στη 200η ημέρα του γεγονότων. Άνοιξα το τηλέφωνο μου και έβλεπα τόσες τρομακτικές φωτογραφίες που παραμένουν στο μυαλό. Νομίζω ότι πολλοί από εμάς, όταν παρακολουθούμε τι συμβαίνει, νιώθουμε αδύναμοι και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Η ιδέα ήταν να βοηθήσω με το σώμα μου, το σώμα και το μυαλό των Παλαιστίνιων. Ήθελα να περπατήσω μέχρι τα σύνορα της Συρίας, αλλά ο τελικός μου προορισμός είναι η Ιστανμπούλ.
Τι ανταπόκριση έχεις συναντήσει στη διαδρομή;
Ξεκίνησα στις 2 Μαΐου από το χωριό μου. Πολλά άτομα από το χωριό μου συγκεντρώθηκαν να με αποχαιρετίσουν όταν ξεκινούσα. Ήταν πολύ όμορφο, ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό από ό,τι είχα σκεφτεί. Περίπου 20 άτομα με συνόδευσαν στη διαδρομή τις πρώτες μέρες μέχρι να διασχίσω την Αγγλία. Αυτό συνέβη σχεδόν σε όλες τις χώρες. Άνθρωποι περπατούσαν μαζί μου.
Στη δεύτερη φάση ακολούθησα τη παραδοσιακή Via Francigena από το Καντέρμπουρι προς Ρώμη. Μετά την Ιταλία διέσχισα την Κροατία, την Βοσνία, την Αλβανία, την Μακεδονία, και τώρα έφτασα στην Ελλάδα. Θα συνεχίσω προς την Τουρκία. Η διαδρομή μέχρι τώρα ήταν απίστευτη. Έχω συναντηθεί με πάρα πολλούς ανθρώπους, οικογένειες Παλαιστινίων.
Μίλησέ μας για το κίνημα αλληλεγγύης στην Αγγλία.
Το κίνημα για την Παλαιστίνη είναι πολύ δυνατό και δραστήριο στην Αγγλία. Υπάρχει η οργάνωση Palestine Solidarity με ομάδες στήριξης στις περισσότερες πόλεις καθώς και πόλεις με δικές τους ομάδες με πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες και δραστηριότητες. Το μέρος που μένω δεν είναι πολύ μεγάλο, ωστόσο συναντιόμαστε κάθε εβδομάδα και πολλές φορές vδύο φορές την εβδομάδα. Κάποιες φορές μπορεί να είμαστε 30 άτομα και κάποιες άλλες 100 ή 200. Αλλά η αντίσταση είναι συνεχής. Η δράση χρειάζεται επιμονή και χρόνο.
Η Αγγλία δεν σταμάτησε ούτε και για λίγο να υποστηρίζει το Ισραήλ. Του πουλάει όπλα και του παρέχει βοήθεια από τη βρετανική βάση της Κύπρου. Και για αυτό τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να σταματήσει το κίνημα φέρνοντας νόμους που απαγορεύουν την οργάνωση δράσεων για την Παλαιστίνη. Αλλά ούτε αυτό πρόκειται να λειτουργήσει.