Συνεντεύξεις
Συνέντευξη: Χαλίλ Λ./Kαραβάνι Σομούντ - "Συλλογικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας"

Καραβανιού Σομούντ. Φωτό: cjafptunisia

Ο Χαλίλ Λ. είναι Τυνήσιος αγωνιστής και μέλος του Καραβανιού Σομούντ. To Kαραβάνι Σομούντ επιχείρησε να φτάσει οδικώς στη Ράφα ταυτόχρονα με το March to Gaza, αλλά μπλοκαρίστηκε στην ανατολική Λιβύη. 
Ο Χαλίλ Λ. μίλησε στον Στέλιο Μιχαηλίδη και την Εργατική Αλληλεγγύη.
 

Είσαι μέλος του Καραβανιού Σομούντ. Πες μας για αυτή την πρωτοβουλία και τους στόχους της. 

Το Κονβόι Sumud είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από τον Συντονισμό για την Κοινή Δράση για την Παλαιστίνη. Ξεκίνησε στην Τυνησία και γρήγορα συγκέντρωσε ακτιβιστές από την Αλγερία, τη Μαυριτανία και τη Λιβύη. Στόχος της ήταν να σπάσει τον θανατηφόρο αποκλεισμό που επέβαλε η σιωνιστική οντότητα στη Λωρίδα της Γάζας για σχεδόν δύο χρόνια. Αυτή η αποστολή δεν ήταν απλώς μια αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας –ο πρωταρχικός της στόχος ήταν να αντιμετωπίσει και να αμφισβητήσει τον αποκλεισμό. Η κατοχή δεν βασίζεται μόνο στα θανατηφόρα και εξελιγμένα όπλα της– τα οποία συχνά παρέχονται απευθείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες –αλλά χρησιμοποιεί ως όπλα την πείνα και την έλλειψη ιατρικών προμηθειών για να σκοτώνει τους Παλαιστινίους αργά και αθόρυβα. Το Κονβόι Sumud ήταν μια άμεση απάντηση σε αυτή την πολεμική τακτική: μια άρνηση να παραμείνουμε σιωπηλοί και μια δήλωση αλληλεγγύης μέσω της δράσης. 

Είδαμε εντυπωσιακές εικόνες από το ταξίδι, με χιλιάδες ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους σε ένδειξη αλληλεγγύης προς το Sumud και την Παλαιστίνη. Δώσε μας ένα σύντομο χρονικό του τι συνέβη. 

Η αυτοκινητοπομπή ξεκίνησε το πρωί της 9ης Ιουνίου από το κέντρο της Τύνιδας και αμέσως συνάντησε μαζική λαϊκή υποστήριξη. Οι άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους για να επευφημήσουν τους συμμετέχοντες καθώς συγκεντρώνονταν στην πρωτεύουσα. Στη συνέχεια, η αυτοκινητοπομπή ξεκίνησε το ταξίδι της και σε κάθε είσοδο αυτοκινητόδρομου και κατά μήκος της διαδρομής, την υποδέχονταν πλήθη που κυμάτιζαν σημαίες, φώναζαν συνθήματα και εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους. Σε κάθε επαρχία που περάσαμε, υπήρχαν αυθόρμητες συγκεντρώσεις, συγκινητικές σκηνές ενότητας και κοινή ελπίδα. Ήταν μια ισχυρή έκφραση του αντιιμπεριαλιστικού πνεύματος και του συλλογικού αγώνα. Αυτό το κύμα υποστήριξης συνεχίστηκε μέχρι να φτάσουμε στα σύνορα, υπογραμμίζοντας τη δύναμη της κινητοποίησης των λαϊκών στρωμάτων στη Βόρεια Αφρική.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από τις αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής. Πες μας λίγα πράγματα για το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα σε αυτές τις χώρες. Τι λέει ο κόσμος και ποια είναι η στάση των κυβερνήσεων; 

Η παλαιστινιακή υπόθεση είναι βαθιά ριζωμένη στη συλλογική συνείδηση των λαών της Βόρειας Αφρικής –στην Τυνησία, την Αλγερία, το Μαρόκο, τη Μαυριτανία και τη Λιβύη. Για εμάς, δεν είναι ένα ξένο ζήτημα, αλλά μια φυσική επέκταση των δικών μας αγώνων κατά της αποικιοκρατίας και της δικτατορίας. Υπάρχει μια βαθιά συνειδητοποίηση και μια αδιαπραγμάτευτη απόρριψη της συνεχιζόμενης γενοκτονίας στη Γάζα. Αυτό έχει οδηγήσει σε κύματα δημόσιας οργής που εκφράζονται μέσω διαδηλώσεων, πολιτιστικών και καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών και εκστρατειών μποϊκοτάζ που στοχεύουν σε θεσμούς που υποστηρίζουν την κατοχή. Οι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες βλέπουν την Παλαιστίνη ως καθρέφτη της αξιοπρέπειάς τους και σύμβολο της ζωντανής συνείδησής τους. 

Ωστόσο, όσον αφορά τη θέση των κυβερνήσεων, η εικόνα είναι μεικτή. Ορισμένα καθεστώτα προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ ενός δημόσιου αφηγήματος αλληλεγγύης από τη μια, έχοντας από την άλλη πολιτικούς ή οικονομικούς δεσμούς με δυνάμεις που υποστηρίζουν την κατοχή –όπως η διφορούμενη στάση της Τυνησίας. Αυτό δημιουργεί μια σαφή αντίφαση μεταξύ της βούλησης του λαού και των επίσημων πολιτικών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δράσεις αλληλεγγύης καταστέλλονται ή αγνοούνται από τις αρχές. Ωστόσο, αυτό δεν έχει αποδυναμώσει το κίνημα –στην πραγματικότητα, το έχει ενισχύσει, τροφοδοτώντας την προσήλωση και την αποφασιστικότητα. Όσον αφορά το Κονβόι Sumud, η τεράστια λαϊκή δυναμική άσκησε πίεση ισχυρότερη από οποιοδήποτε lobbying ξένων πρεσβειών. Αυτή ήταν που ανάγκασε τις κυβερνήσεις να παραμείνουν σιωπηλές και να αποφύγουν να εμποδίσουν το κονβόι. Για άλλη μια φορά, αυτό αποδεικνύει τη δύναμη του ενωμένου λαού και την αυξανόμενη συνειδητοποίηση των παγκόσμιων αγώνων αλληλεγγύης. 

Μετά την επιστροφή σας, καλέσατε σε συνάντηση συντονισμού μεταξύ των οργανώσεων Sumud, March to Gaza και Freedom Flotilla στην Τύνιδα. Τι συνέβη εκεί; 

Μετά την επιστροφή μας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση συντονισμού στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των οργανώσεων Sumud, March to Gaza και Freedom Flotilla. Ο κύριος στόχος ήταν να ενοποιήσουμε τις προσπάθειές μας και να αποφύγουμε τις μεμονωμένες δράσεις, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα συντονισμένο και αποτελεσματικό κύμα πίεσης από τον λαό και τα μέσα ενημέρωσης σε διεθνές επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της συνόδου, συμφωνήσαμε στην ανάγκη να δημιουργηθεί ένα μόνιμο δίκτυο επικοινωνίας μεταξύ των τριών πρωτοβουλιών και να συνταχθεί ένας κοινός οδικός χάρτης που θα περιλαμβάνει δράσεις από γη και θάλασσα και κοινές στρατηγικές για τα μέσα ενημέρωσης. Ο στόχος είναι να ενισχυθεί η φωνή των ανθρώπων που αντιτίθενται στην πολιορκία και τις σφαγές στη Γάζα. Συζητήσαμε επίσης τη δημιουργία μιας ανοιχτής πλατφόρμας συντονισμού, που θα καλωσορίζει όλα τα λαϊκά κινήματα και τα άτομα που επιθυμούν να συμβάλουν σε αυτόν τον δρόμο προς την απελευθέρωση. Η συνάντηση ήταν επίσης μια ευκαιρία για απολογισμό. Αξιολογήσαμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά μας και συμφωνήσαμε ότι το μέλλον απαιτεί περισσότερο θάρρος, ανοιχτότητα, τόσο σε τοπικές, όσο και σε παγκόσμιες πρωτοβουλίες και υπέρβαση των στενών πολιτικών υπολογισμών. Ο στόχος δεν είναι μόνο να φτάσουμε στη Γάζα, αλλά να συμβάλουμε στη δημιουργία μιας παγκόσμιας συνείδησης που θα αμφισβητεί τα συστήματα της σιωπής και της κανονικοποίησης.