Μετά από δυο χρόνια γενοκτονίας στη Γάζα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη επιμένει στη… «στρατηγική συμμαχία» όπως θέλει να αποκαλεί την πλήρη στήριξή της στο σιωνιστικό κράτος – τρομοκράτη. Επίσημα οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις συμπλήρωσαν φέτος 35 χρόνια, ξεκινώντας από την κυβέρνηση του πατέρα του, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990, όταν προχώρησε στην de jure αναγνώριση του ισραηλινού κράτους, πρωτοάνοιξε η ισραηλινή πρεσβεία και δυο χρόνια αργότερα πραγματοποιούσε την πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ. Στην πραγματικότητα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έπιανε ένα νήμα που είχε υφάνει η Χούντα κατά την επταετία.
Τη δεκαετία του ’60 ο ελληνικός καπιταλισμός έψαχνε τις σχέσεις του στη Μέση Ανατολή μετά τις ανατροπές που προκάλεσαν τα αντιαποικιακά κινήματα εκείνων των χρόνων. Το Ισραήλ λίγους μόλις μήνες μετά το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, κέρδιζε τον Πόλεμο των Έξι Ημερών καταλαμβάνοντας την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τα Υψίπεδα του Γκολάν και τη χερσόνησο του Σινά. Το καθεστώς του Παπαδόπουλου είχε προσφέρει την Κρήτη στον Έκτο Στόλο των ΗΠΑ για να συνδράμει στην επέκταση του φρέσκου ακόμα σιωνιστικού κράτους, καθώς και τη Ρόδο για να προσγειώνονται ισραηλινά ελικόπτερα.
Η δικτατορία στην Ελλάδα είχε μόλις αρχίσει το χτίσιμο της «μακράς φιλίας» που πανηγυρίζουν συχνά πυκνά σήμερα ο Νετανιάχου με τον Μητσοτάκη. Άλλωστε λίγες μόλις μέρες μετά τη νίκη του Ισραήλ, σε μια ανταλλαγή τηλεγραφημάτων που ξέθαψε πριν λίγα χρόνια ο αντισιωνιστής δικηγόρος Εϊτάι Μακ, ο επικεφαλής της Ισραηλινής αποστολής στην Ελλάδα Γεχοσούα Νισίμ Σάι με τον χουντικό υπουργό Εξωτερικών Παναγιώτη Πιπινέλη, πανηγύριζαν από κοινού «την ένδοξη νίκη του IDF». Σε ένα άλλο τηλεγράφημά του, ο Σάι περιγράφει τη συνάντησή του με τον αρχιπραξικοπηματία Μακαρέζο ο οποίος «αναφέρθηκε στις επαφές του με το προσωπικό της Μοσάντ και μίλησε με θετικά λόγια για τα επιτεύγματα του Ισραήλ». Το Σεπτέμβρη του ’67 ο αντιπρόεδρος της Κνεσέτ συνάντησε στην Ελλάδα τον πρωθυπουργό της Χούντας Κόλλια, ο οποίος «εξέφρασε την εκτίμηση και τον θαυμασμό για το Κράτος του Ισραήλ, λέγοντας ότι βλέπει την Ελλάδα και το Ισραήλ να πολεμούν “εναντίον του κοινού εχθρού - του κομμουνισμού” και πρόσθεσε ότι “οι ελπίδες σας (είναι) οι ελπίδες μας”».
Κι αν αυτά ήταν το αντίστοιχο των σημερινών αγκαλιών του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον “Μπίμπι”, και τα πάρε δώσε με τη στρατιωτική βιομηχανία του Ισραήλ από τότε κρατάνε.
Τον Οκτώβρη του 1968 ο εμπορικός ακόλουθος του Ισραήλ Γιαάκοβ Μπεν Σερ συναντιόταν με τον Μακαρέζο για να συζητήσουν μεταξύ άλλων την ίδρυση μονάδας συντήρησης αεροσκαφών της Israel Aerospace Industries (IAI) στην Ελλάδα και να του παρουσιάσει όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό που παράγονται στο Ισραήλ. Η… “παρουσίαση” έπιασε. Ένα μήνα μετά αντιπροσωπεία της πολεμικής αεροπορίας της Χούντας επισκέφτηκε το Ισραήλ και το εργοστάσιο της Israeli Military Industries ενδιαφερόμενη για πολυβόλα Ούζι, κρότου λάμψης και χειροβομβίδες καπνού, ενώ συζητήθηκε η συντήρηση των ελληνικών αεροσκαφών εκεί και η ισραηλινή βοήθεια στην ίδρυση ελληνικής βιομηχανίας όπλων.
Συνεργασία
Επιστρέφοντας η χουντική αντιπροσωπεία ανέφερε ότι «το Ισραήλ είναι μια αγορά για σύγχρονα και φθηνά όπλα και είναι μια επιλογή για εκτεταμένες εμπορικές ανταλλαγές και στενή οικονομική συνεργασία προς όφελος και των δύο πλευρών».
Αν θυμίζουν κάτι τα ονόματα των ισραηλινών εταιριών δεν είναι τυχαίο. Φέτος το κίνημα αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη ανέδειξε την παρουσία τους στη χώρα και οργάνωσε διαδηλώσεις εναντίον της. Η Israeli Military Industries είναι η σημερινή εταιρία όπλων Εlbit Systems που από το 2023 λειτουργεί κέντρο εκπαίδευσης πιλότων και χειριστών drones στην αεροπορική βάση της Καλαμάτας, ενώ η ΙΑΙ είναι η εταιρεία που το 2023 αγόρασε την Intracom Defense και το 2025 υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία για τη συμπαραγωγή υποβρυχίου.
Οι σχέσεις Χούντας και Ισραήλ δεν έμειναν εκεί. Στα τηλεγραφήματα του Σάι αναφέρεται η συνέχεια των επικοινωνιών με τον Μακαρέζο για την αγορά πυραύλων Γκάμπριελ κι εξοπλισμού επικοινωνίας για το Στρατό Ξηράς. Η αναβάθμισή τους φαίνεται κι από την τοποθέτηση του πρώην υπαρχηγού της Μοσάντ, Γιάακοβ Κρουζ, ως κύριου εκπροσώπου του ισραηλινού κράτους στην Ελλάδα το 1968. Σύμφωνα με τον Κρουζ, ο ίδιος σε συνάντησή του με το CEO της ΙΑΙ και τον επικεφαλής της Χούντας τον Μάιο του ’69 ανέφερε ότι «τρεις συμφωνίες έχουν υπογραφεί μεταξύ μας, δύο στρατιωτικές αντιπροσωπείες έχουν ήδη επισκεφθεί και μια τρίτη θα αναχωρήσει την επόμενη εβδομάδα προς το Ισραήλ. Μια αντιπροσωπεία καλής θέλησης για την προώθηση των οικονομικών δεσμών πρόκειται να έρθει στην Ελλάδα στις αρχές Ιουνίου και η επίσκεψη του Διευθύνοντος Συμβούλου της Israel Aerospace Industries αποτελεί επίσης μέρος της προσπάθειας ανάπτυξης αυτών των δεσμών».
Εν τω μεταξύ οι καταγγελίες για τη βαρβαρότητα του στρατιωτικού καθεστώτος στην Ελλάδα είχαν αρχίσει να ακούγονται διεθνώς. Όσο οι εμπορικές, στρατιωτικές και πολιτικές συναλλαγές συνέχιζαν να εντείνονται -με τη Χούντα να αγοράζει διαρκώς στρατιωτικούς εξοπλισμούς εκατομμυρίων δολαρίων- αυξάνονταν και οι πιέσεις για να διατηρηθεί χαμηλό προφίλ στις επαφές. Ο Κρουζ απάνταγε ότι «το Ισραήλ δεν πρέπει να ντρέπεται για τις σχέσεις του με τη χούντα, αφού ήταν εξίσου σαφές σε όλες τις δυτικές χώρες, και ειδικότερα στις ΗΠΑ, ότι “οι κυβερνήτες του σήμερα θα είναι επίσης οι κυβερνήτες του αύριο”». Τόσο σίγουροι για τη σταθερότητα του καθεστώτος, που τον Γενάρη του 1973 το Ισραήλ υπέγραψε συμφωνία με τη Χούντα για τη μεταφορά αργού πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο μέσω του πετρελαιαγωγού Εϊλάτ - Άσκελον κι από εκεί στον Πειραιά.
Ένα μήνα μετά θα γινόταν η Κατάληψη της Νομικής και τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς θα ξέσπαγε η Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ακόμα και τους μήνες που ακολούθησαν της εξέγερσης η Χούντα διπλασίασε τις στρατιωτικές της σχέσεις με το Ισραήλ αγοράζοντας βόμβες και αεροπορικό εξοπλισμό αεροσκαφών αξίας 4-5 εκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά τα ψωμιά της ήταν λίγα. Η κατάρρευση της Χούντας και η ριζοσπαστικοποίηση της Μεταπολίτευσης θα επέβαλλαν την ύφεση στις σχέσεις με το Ισραήλ (παρότι ποτέ δεν διακόπηκαν οι εμπορικές σχέσεις) μέχρι να τις ξαναχτίσουν οι… Μητσοτάκηδες.