Διεθνή
Ο Τραμπ στη Βενεζουέλα: Απειλές στον «αδύναμο κρίκο» με πολλούς παραλήπτες

1 Δεκέμβρη, Βενεζουέλα. Φωτό: ΑP

Δολοφονίες εν ψυχρώ, στρατιωτική περικύκλωση και αποκλεισμός στην Καραϊβική, μαζί με απειλές για πραξικόπημα ή επέμβαση. Αυτός είναι ο συνδυασμός της αμερικάνικης επιθετικότητας που κλιμακώνεται ενάντια στη Βενεζουέλα. Ο Τραμπ και οι υπουργοί του είναι προσωπικά μπλεγμένοι σε καθημερινή βάση σε αυτά τα εγκλήματα, παρόλο που προς το παρόν δεν είναι ξεκάθαρο με ποιο τρόπο και πότε θέλουν να κάνουν το επόμενο βήμα.

Τη Δευτέρα 1/12, ο Τραμπ συγκάλεσε σύσκεψη στον Λευκό Οίκο με τους συμβούλους “εθνικής ασφάλειας”, με βασικό θέμα την πίεση προς τη Βενεζουέλα. Εντείνουν την υποτιθέμενη “αντιναρκωτική” εκστρατεία, έχοντας πρώτα με το έτσι θέλω αναγορεύσει τη Βενεζουέλα και την κυβέρνησή της σε “οργανωτή των καρτέλ”. Δεν υπάρχει κανένας που στα σοβαρά να πιστεύει ότι το ζήτημα με τη Βενεζουέλα είναι τα ναρκωτικά. Η αμερικάνικη επιθετικότητα επιχειρεί να χτυπήσει τον αδύναμο κρίκο στην περιοχή, για να στείλει μήνυμα σε ακόμη πιο σημαντικούς παραλήπτες, από το Μεξικό ως τη Βραζιλία. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός με την Κίνα εξελίσσεται με πολύ ανομοιογενή τρόπο στη Λατινική Αμερική. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός επιχειρεί να δείξει πυγμή σε μια περιοχή που παραδοσιακά θεωρούσε χωράφι του στο οποίο δεν μπορεί να πατήσει κανένας ανταγωνιστής.

Την ίδια τη μέρα της σύσκεψης, ο Λευκός Οίκος επιβεβαίωσε πως η δολοφονική επίθεση σε πλοιάριο στις αρχές Σεπτέμβρη είχε την έγκριση και τη σφραγίδα του Χέγκσεθ, του Υπουργού “Άμυνας” του Τραμπ. Το πλοιάριο που σύμφωνα με τις ΗΠΑ μετέφερε ναρκωτικά χτυπήθηκε από τις αμερικάνικες δυνάμεις, σκοτώνοντας τους επιβαίνοντες, εκτός από δύο. Την ώρα το πλοίο φλεγόταν και οι δύο άνθρωποι βρίσκονταν στη θάλασσα, δόθηκε εντολή για δεύτερο χτύπημα ώστε “να μη μείνει κανένας ζωντανός”. Η εκπρόσωπος του Τραμπ δήλωσε πως ο επικεφαλής της επιχείρησης τα έκανε όλα σωστά. Από τότε μέχρι σήμερα, περίπου 80 άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί με αυτόν τον τρόπο σε 20 ανάλογες επιθέσεις. Το “νομικό καθεστώς” αυτών των χτυπημάτων προκαλεί συζήτηση και μέσα στο αμερικάνικο κατεστημένο, μιας και το να βομβαρδίζεις μικρά σκάφη που δεν έχουν δυνατότητα άμυνας, δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί “νόμιμη πολεμική ενέργεια”.

Οι ΗΠΑ έχουν στείλει το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο τους στην περιοχή. Πάνω από δέκα πολεμικά πλοία βρίσκονται εκεί κοντά, μαζί με περίπου 15 χιλιάδες στρατιώτες. Είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση αμερικάνικων δυνάμεων στη Λατινική Αμερική εδώ και πολλές δεκαετίες. 

Προετοιμασία επέμβασης

Τώρα ο Τραμπ δηλώνει πως ο εναέριος χώρος της Βενεζουέλας και γύρω από αυτή πρέπει να θεωρείται εντελώς κλειστός. Κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει προετοιμασία ζώνης αποκλεισμού και προετοιμασία επέμβασης. Η CIA έχει πάρει πλέον την έγκριση για μυστικές επιχειρήσεις μέσα στη Βενεζουέλα.

Παράλληλα, αδιευκρίνιστο παραμένει τι ακριβώς έγινε στην πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ–Μαδούρο. Τα αμερικάνικα ρεπορτάζ κάνουν λόγο για τελεσίγραφο παραίτησης προς τον πρόεδρο της Βενεζουέλας με αντάλλαγμα ασφαλή διέξοδο. Αν ισχύει, η πληροφορία δείχνει προς μια συνδυασμένη πολεμική επίθεση με ταυτόχρονη επιδίωξη αλλαγής καθεστώτος. Οι πολεμοκάπηλοι συγκρίνουν τις πιθανότητες επιτυχίας μιας τέτοιας κίνησης με την επέμβαση στον Παναμά το 1989, όπου οι ΗΠΑ ανέτρεψαν το δικτάτορα Νοριέγκα (τον οποίο οι ίδιες είχαν στηρίξει ήδη από τη δεκαετία του ‘70). Όμως ο Παναμάς ήταν μια χώρα 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων στην οποία οι ΗΠΑ είχαν μυστική και φανερή παρουσία για δεκαετίες. Η Βενεζουέλα είναι μια χώρα σχεδόν 30 εκατομμυρίων, ναι μεν σε τεράστια κρίση, αλλά με μια αντιπολίτευση που έπαιξε πολλές φορές το χαρτί των σχέσεών της με την Ουάσιγκτον και στραπατσαρίστηκε.

Ο Τραμπ μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει βγάλει τα συμπεράσματα από την τραγική αποτυχία της αμερικάνικης επέμβασης και “αλλαγής καθεστώτος” στο Ιράκ το 2003. Αλλά ετοιμάζεται να προχωρήσει σε κάτι αντίστοιχο στη Λατινική Αμερική. Τα κοινά στοιχεία και στις δυο περιπτώσεις είναι δύο. Το πρώτο είναι το πετρέλαιο. Η Βενεζουέλα διαθέτει σε απόλυτους όρους τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Το δεύτερο είναι πως ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός δεν σταματάει να δημιουργεί όλο και περισσότερα σημεία ανάφλεξης σε κάθε σημείο της γης.