Η περικύκλωση της Βενεζουέλας και οι απειλές πολέμου συνεχίζουν και δυναμώνουν. Μετά την κήρυξη εναέριου αποκλεισμού, τη μεταφορά αεροπλανοφόρου στην περιοχή και τις αλλεπάλληλες δολοφονικές επιθέσεις σε πλοιάρια, έφτασε η ώρα της πειρατείας. Η κυβέρνηση Τραμπ προχώρησε στην “κατάσχεση” ενός τεράστιου πετρελαιοφόρου πλοίου στα ανοιχτά της Βενεζουέλας, κάνοντας απλώς επίδειξη ισχύος. Το φορτίο, σχεδόν δύο εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το άρπαξαν, χωρίς να δώσουν την παραμικρή εξήγηση. Δεν πρόκειται πλέον για την δικαιολογία ότι χτυπάνε πλοία που μεταφέρουν ναρκωτικά ώστε να… σώσουν ζωές Αμερικανών πολιτών, αλλά ευθεία επίθεση στην οικονομία της Βενεζουέλας. Ο Τραμπ, όταν ρωτήθηκε γιατί έγινε η επίθεση, απάντησε ότι «είχε έναν καλό λόγο να το κάνει» και όταν τον ρώτησαν τι θα γίνει με το κατασχεμένο πετρέλαιο, απάντησε «απ’ ό,τι φαντάζομαι, θα το πάρουμε εμείς». Τελικά το πλοίο κατευθύνθηκε προς το λιμάνι του Χιούστον. 

Το είδος της επίθεσης επιβεβαίωσε πως πλέον υπάρχει στην πράξη συνολικός αποκλεισμός της Βενεζουέλας. Ο γκανγκστερικός τρόπος με τον οποίο προχώρησαν στην πειρατεία επιβεβαιώνει τους βαθύτερους λόγους που έχουν οδηγήσει την κυβέρνηση Τραμπ να βάλει στο στόχαστρο τη Βενεζουέλα. Δεν πρόκειται μόνο για την επιθυμία τους να ανατρέψουν την κυβέρνηση Μαδούρο και να οδηγήσουν στο στήσιμο μιας κυβέρνησης που θα τοποθετείται στο γεωπολιτικό μπλοκ των ΗΠΑ. Προφανώς τα πετρέλαια της Βενεζουέλας, τα μεγαλύτερα σε απόλυτο όγκο αποθεμάτων στον κόσμο, έχουν μεγάλη σημασία. Όμως,  η κυβέρνηση Τραμπ χρησιμοποιεί την Βενεζουέλα για να δείξει στην πράξη ότι υλοποιεί τις διακηρύξεις της για μια επιστροφή στο Δόγμα Μονρόε. 

Μήνυμα

Στέλνει δηλαδή μήνυμα προς το Πεκίνο αλλά και προς την Ευρώπη ότι στη Λατινική Αμερική δεν υπάρχει κανενός είδους διεθνής νομιμότητα, αλλά το δίκαιο που διαμορφώνουν τα αμερικάνικα αεροπλανοφόρα, οι κανονιοφόροι και οι κομάντος. Όσες φορές και να επαναλαμβάνουν οι Υπουργοί του Τραμπ τα περί “τρομοκρατίας” και “ναρκεμπορίου”, το πραγματικό “έγκλημα” του τάνκερ ήταν ότι μετέφερε πετρέλαιο προς κράτη που η Ουάσιγκτον έχει εντάξει στον κατάλογο των εχθρών της. Δηλαδή, ότι η Βενεζουέλα επιχείρησε να πουλήσει το βασικό της προϊόν έξω από το αμερικανικό σύστημα ελέγχου.

Αυτή η κίνηση έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τις επιθέσεις στα πλοιάρια. Πρόκειται για άμεσο χτύπημα στην οικονομική επιβίωση της χώρας. Η απειλή είναι σαφής: όποιος μεταφέρει πετρέλαιο από ή προς τη Βενεζουέλα κινδυνεύει να χάσει το πλοίο και το φορτίο του. Πρόκειται για έναν θαλάσσιο αποκλεισμό χωρίς επίσημη κήρυξη, έναν πόλεμο χαμηλής έντασης που στοχεύει να στραγγαλίσει την οικονομία και να προκαλέσει νέο κύμα κοινωνικής κατάρρευσης. Με το που έγινε γνωστή η πειρατεία, και άλλα πλοία αναγκάστηκαν να κάνουν αναστροφή ή να αλλάξουν κατεύθυνση γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι ΗΠΑ δεν θα επαναλάβουν παρόμοια εγκλήματα. Άλλα 11 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο υπολογίζεται ότι παραμένουν εγκλωβισμένα πάνω σε πλοία στην περιοχή, ενώ τη Δευτέρα έγινε γνωστό ότι ένα πλοίο που μετέφερε 300 χιλιάδες βαρέλια ρώσικη νάφθα προς τη Βενεζουέλα, άλλαξε πορεία και κατευθύνεται προς την Ευρώπη.

Παράλληλα οι δολοφονικές επιθέσεις δεν έχουν σταματήσει. Τη Δευτέρα ο αμερικάνικος στρατός ανακοίνωσε ότι χτύπησε ακόμη τρία καράβια που υποτίθεται μετέφεραν ναρκωτικά, σκοτώνοντας οχτώ ανθρώπους. Οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν, όχι στην Καραϊβική αυτή τη φορά, αλλά στον Ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό. Κατ’εντολή του Υπουργού Πολέμου του Τραμπ, Χέγκσεθ, μαζί με την ανακοίνωση δόθηκε στη δημοσιότητα το βίντεο του βομβαρδισμού για να τονιστεί η βιαιότητα και η καταστροφή που προκάλεσαν. 

Η αναταραχή που έχει προκληθεί στο Κογκρέσο με βάση τη νέα πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ δεν έχει τελειώσει. Αντίθετα, με αφορμή τη δολοφονική επίθεση του Σεπτέμβρη αλλά και τις υπόλοιπες, συνεχίζεται η διαδικασία με την οποία βουλευτές των Δημοκρατικών αλλά και των Ρεπουμπλικάνων ζητάνε από τον Χέγκσεθ να εξηγήσει με βάση ποια νομιμότητα και ποιο πρωτόκολλο γίνονται αυτές οι επιθέσεις. Όλο και περισσότεροι συγκρίνουν τις επιθέσεις όχι μόνο με τις κατά καιρούς μικρής ή μεσαίας κλίμακας επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, αλλά με αποφάσεις που έβαλαν σε ένα καταστροφικό σπιράλ την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πρίνστον, Τζούλιαν Ζέλιζερ, θυμίζει σε άρθρο του τον τρόπο με τον οποίο ο Λίντον Τζόνσον το 1964 ζήτησε την άδεια του Κογκρέσου για ελεύθερη στρατιωτική δράση στον κόλπο του Τονκίν με αφορμή μια συγκεκριμένη αψιμαχία. Εκείνο το πράσινο φως άνοιξε τις πύλες της κόλασης για την κλιμάκωση του πολέμου του Βιετνάμ μέχρι το 1975.

Στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναλάβει το ρόλο του βαστάζου του Τραμπ και σε αυτό το μέτωπο. Πρόσφατα ανανέωσε τις κυρώσεις σε βάρος της Βενεζουέλας για περίπου δυο χρόνια ακόμη. Ενώ οι ευρωπαίοι ηγέτες χειροκρότησαν τη βράβευση της Ματσάδο με το Νόμπελ Ειρήνης. Δηλαδή χειροκροτούν ως ειρηνίστρια την αντιπολιτευόμενη η οποία παρακαλάει τον Τραμπ να κάνει πόλεμο. Όσοι δεν θέλουμε έναν κόσμο διαρκούς πολέμου και ανταγωνισμού, έχουμε το καθήκον να υπερασπιστούμε τη Βενεζουέλα.