150 χρόνια μετά το σκάνδαλο του ψωμιού που περιγράφει ο Μαρξ, οι βιομηχανίες τροφίμων έχουν μετατραπεί σε τεράστιους κολοσσούς που έχουν την δυνατότητα να ελέγχουν τις διατροφικές συνήθειες ολόκληρου του πλανήτη. Οι παραγωγικές δυνατότητές τους έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που παράγεται περισσότερο φαγητό από ποτέ.
“Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η βιομηχανία Τροφίμων και Ποτών παραμένει ηγετικός κλάδος της ευρωπαϊκής μεταποίησης και ένας από τους μεγαλύτερους μεταποιητικούς κλάδους στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε όρους κύκλου εργασιών, προστιθέμενης αξίας, αριθμού επιχειρήσεων και απασχόλησης”, τονίζεται στην τελευταία έκθεση του ΙΟΒΕ για το έτος 2011.
Στην ίδια έκθεση τονίζεται πως, “η βιομηχανία Τροφίμων και Ποτών παραμένει ένας από τους πιο δυναμικούς, ανταγωνιστικούς και εξωστρεφείς κλάδους της ελληνικής μεταποίησης, με έντονη επενδυτική και εμπορική δραστηριότητα στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, διατηρώντας τη δυνατότητα να παίξει σημαντικό ρόλο στην αναπτυξιακή τόνωση της ελληνικής οικονομίας”.
Παρόλα αυτά η πείνα συνεχίζεται, οι αγροτικοί πληθυσμοί μειώνονται και σε πολλές περιπτώσεις εξαφανίζονται, οι τιμές ανεβαίνουν, το περιβάλλον δέχεται τεράστια πίεση ενώ η ποιότητα των προϊόντων φτάνει πολλές φορές σε αυτό το επίπεδο που έφτασαν τα γλυκά του ΙΚΕΑ με τα “αυξημένα επίπεδα κωλοβακτηριδίων”. Δηλαδή σκατά!
Οι βιομήχανοι συνεχίζουν να κερδοφορούν μετατρέποντας σε εφιάλτη ακόμα και την βασικότερη ανάγκη του ανθρώπου για τροφή.