Φτάσαμε κάτω από την πίεση του κόσμου. Από τον ανταρτοπόλεμο στα νοσοκομεία απέναντι στις επί μέρους επιθέσεις, την απεργιακή κινητοποίηση των 4 ημερών που οργάνωσαν οι ναυτεργάτες, τις κινητοποιήσεις που είχαν ξεκινήσει οι 5μηνίτες, τα ζητήματα που άνοιγαν στους δήμους κυρίως σε σχέση με τα Βαρέα κι Ανθυγιεινά κλπ υπήρξαν μια σειρά κινητοποιήσεων κι αναβρασμού που ανάγκασαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να προχωρήσουν στην απεργία. Η απεργία στις 12/11 ήταν πολύ επιτυχημένη, με αποτέλεσμα η ίδια η επιτυχία της να βάλει την πίεση στις ηγεσίες για νέα κλιμάκωση. Μέσα από αυτή την πίεση της βάσης, είναι που βγήκε η πανεργατική απεργία στις 3/12. Η δεύτερη πανεργατική ήταν επίσης μια μαζική απεργία που ανοίγει νέες δυνατότητες για τη συνέχεια. 

 

 

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση μέσα από τις απεργίες εμφανίζεται στριμωγμένη. Τα μηνύματα που στέλνουν οι απεργίες είναι ότι δεν υπάρχουν οι δυνατότητες να επιβάλει τα μέτρα στον κόσμο. Στη βουλή είναι πιο εύκολο να γίνονται τα παζάρια και να βρίσκει συμμάχους για τις ψηφοφορίες, στην πραγματική ζωή όμως, έξω από το κοινοβούλιο δεν είναι ίδιοι οι συσχετισμοί. Το 62% που ψήφισε ΟΧΙ το καλοκαίρι στο δημοψήφισμα γίνεται φοβερή δύναμη όταν απεργεί.

 

 

Επειδή υπάρχουν και οι ταλαντεύσεις από τη μεριά της κυβέρνησης σε σχέση με την υλοποίηση των μέτρων, αλλά και η αίσθηση της δύναμης του κόσμου που μέσα από τις κινητοποιήσεις του έχει φτάσει την κυβέρνηση ως εδώ, είναι κρίσιμο να τονίσουμε ότι δεν χωράει περίοδος αναμονής. Είναι λάθος να αφήσουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην κυβέρνηση κι όχι στο κίνημα. Δυστυχώς οι συνδικαλιστικές ηγεσίες το κάνουν αυτό το λάθος. Περιμένουν π.χ πότε θα ανακοινώσει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό, την ιδιωτικοποίηση κλπ. 

 

Τα μέτωπα όμως είναι ανοιχτά και είναι μπροστά μας. Είναι το τί συμβαίνει αυτή τη στιγμή στους δήμους. Μέσα στο Δεκέμβρη περίπου το 60% των πενταμηνιτών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της απόλυσης. Κι αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι χάνει κόσμος τη δουλειά του αλλά ότι θα υπάρξει ένα τεράστιο κενό που θα σημάνει διάλυση των δημοτικών υπηρεσιών. Οι πενταμηνίτες είναι η αιχμή του δόρατος αλλά όχι το δόρυ ολόκληρο. Χρειάζονται τη στήριξη των σωματείων, των μονίμων υπαλλήλων και της ΠΟΕ ΟΤΑ και πρέπει η ομοσπονδία να πάρει την πρωτοβουλία.

 

Το ίδιο ισχύει και με το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Έγινε ένα πολύ καλό βήμα το προηγούμενο διάστημα με το συντονισμό των εργαζομένων σε Λιμάνια – ΟΣΕ – ΜΜΜ. Αυτή η πολύ καλή πρωτοβουλία δεν πρέπει να περιμένει τα βήματα της κυβέρνησης αλλά να ξεδιπλώσει τα δικά της βήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Η συναυλία που έγινε στο λιμάνι την Παρασκευή 4/12 είναι δείγμα ότι υπάρχει η δυναμική για κινητοποιήσεις που θα σταματήσουν το ξεπούλημα. 

 

Αντίστοιχα και στα νοσοκομεία που παρότι έπεσαν θεοί και δαίμονες πάνω στη 48ωρη απεργία, 2 και 3/12, για να τη σταματήσουν, η απεργία έγινε και οι εργαζόμενοι διαδήλωσαν μαζικά. Κι εκεί το κεντρικό ζήτημα είναι να μην κλείσει κανένα νοσοκομείο και να προσληφθεί προσωπικό. Οι υποσχέσεις για προσλήψεις είναι λόγια του αέρα, μόνο με απεργιακή κλιμάκωση θα τα επιβάλουμε. 

 

 

Ο ρόλος του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια αλλά κι ευρύτερα του συντονισμού της βάσης, είναι καθοριστικός. Δες για παράδειγμα την απεργία των νοσοκομείων. Αν δεν υπήρχε το Συντονιστικό των Νοσοκομείων δεν θα είχε γίνει η απεργία την περασμένη βδομάδα, ούτε η διαδήλωση των χιλιάδων θα υπήρχε. Η επιμονή στο να γίνει η απεργία είναι επειδή τα σωματεία και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο Συντονιστικό έβαλαν το δικό τους “βέτο” και οργάνωσαν τους χώρους και κινητοποίησαν ένα ολόκληρο δίκτυο που έφτασε να κάνει την απεργία πράξη. Το ίδιο ισχύει και με τα πεντάμηνα. Απέναντι στην αδράνεια των συνδικαλιστικών ηγεσιών η κινητοποίηση στις 9/12 και αυτές που προηγήθηκαν ήρθαν επειδή οι πενταμηνίτες έχουν συντονιστεί από τα κάτω. Είναι δύο πολύ καλά παραδείγματα ότι ο κόσμος της βάσης μπορεί να οργανωθεί, να συντονιστεί και να σύρει και τις ηγεσίες σε κινητοποιήσεις. Αν αυτό το βλέπουμε σε δυο κλάδους, μπορεί και πρέπει να γενικευτεί. Ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια για αυτόν ακριβώς το λόγο, παίρνει την πρωτοβουλία την Πέμπτη 10/12, στις 6μμ, να οργανώσει συνέλευση στο ΕΚΑ, για να συζητήσουμε πώς οργανώνουμε την αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς.

---

Δεκάδες χιλιάδες απεργοί πλημμύρισαν ξανά το κέντρο της Αθήνας, στη γενική απεργία της 3/12, της δεύτερης μέσα σε διάστημα ενός μήνα.

 

Από μαζική συμμετοχή χαρακτηρίστικαν και οι τρεις συγκεντρώσεις, του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ και μιας σειράς πρωτοβάθμιων σωματείων στο Μουσείο, των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στην πλ.Κλαυθμώνος και του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια.

Η εικόνα για αρκετή ώρα ήταν αυτή μιας διαδήλωσης που ξεκίναγε από το Μουσείο, απλωνόταν στην Πατησίων και γέμιζε τους δυο παράλληλους Σταδίου και Πανεπιστημίου μέχρι το Σύνταγμα.

 

Στην απεργία συναντήθηκαν κομμάτια εργαζομένων που έδωσαν τη μάχη και κέρδισαν, όπως οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, με αυτά που πρόσφατα οργανώθηκαν και βγήκαν στη μάχη, όπως οι 5μηνίτισσες και οι 5μηνίτες των δήμων. Συνταξιούχοι από παραδοσιακά δυνατούς κλάδους του δημοσίου, με νέους εργαζόμενους που δίνουν τη μάχη στον ιδιωτικό τομέα όπως αυτούς της wind, της nokia και της vodafone. Υγειονομικοί που απήργησαν για δεύτερη ημέρα διεκδικώντας χρηματοδότηση και προσλήψεις στα νοσοκομεία, με εργάτες από το λιμάνι, τις συγκοινωνίες, την ΕΥΔΑΠ που παλεύουν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

 

Χαρακτηριστική και η παρουσία μπλοκ αναπήρων, διαδηλώνοντας ενάντια στις περικοπές την ημέρα που συνέπεσε να είναι και ημέρα αφιερωμένη στις διεκδικήσεις των ΑμεΑ. 

 

Παρακάτω μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τα όσα δήλωσαν οι απεργοί στην Εργατική Αλληλεγγύη.

---

Η ΠΟΣΠΕΡΤ έχει δείξει ότι είναι πρωτοπόρα στους κοινωνικούς αγώνες. Μετά το “μαύρο” πήραμε το μάθημα ότι όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές. 

 

Δεν υποστέλουμε τη σημαία των αγώνων. Δεν ακολουθούμε ηγεσίες άλλων ενώσεων που ψευδεπίγραφα είναι με τους εργαζόμενους ενώ στην πραγματικότητα στριμώχνονται στα κυβερνητικά γραφεία και στου Μαξίμου. Διαφωνούμε με το γεγονός ότι οι ενώσεις των ΜΜΕ απήργησαν χτες, χώρια από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Χρειαζόμαστε δυναμικούς κι ενωτικούς αγώνες. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ πρέπει να είναι πρωτοπόροι στη μάχη για ανατροπή των μνημονίων. Η ΠΟΣΠΕΡΤ και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θα βρίσκονται πάντα σε αυτή την κατεύθυνση παρά τα χτυπήματα που δέχονται από τις μνημονιακές πολιτικές και την κυβέρνηση μέσω των κανονισμών της, του ενιαίου μισθολογίου, αλλά και της τρομοκρατίας που σπέρνει η διοίκηση.

 

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ αντιστέκονται. Προσπαθούν οι κυβερνώντες να κάνουν την ΕΡΤ που αγωνίστηκε φερέφωνο της κυβέρνησης, δεν θα το πετύχουν. Επιμένουμε ότι η δημόσια ΕΡΤ πρέπει να είναι ανοιχτό παράθυρο στην κοινωνία, δίπλα στους φορείς κι όσους αγωνίζονται. Γι αυτό άλλωστε λειτουργούμε και το ΕΡΤοpen. Γιατί δυστυχώς δεν έχει εκπληρώσει το ρόλο της ακόμα η ΕΡΤ, με εξαίρεση κάποιες εκπομπές που κι αυτές η διοίκηση θέλει να σταματήσει. Και στις εκλογές για τους εκπροσώπους των εργαζομένων στο Δ.Σ της ΕΡΤ, καλούμε τους συναδέλφους να ψηφίσουν αγωνιστικά κι όχι κυβερνητικά φερέφωνα.

Είμαστε στο δρόμο γιατί εμείς μπορεί να κερδίσαμε πίσω τις δουλειές μας αλλά υπάρχουν ακόμα χιλιάδες άνεργοι. Έχουμε παιδιά και φίλους άνεργους και η πολιτική που ακολουθείται από τη κυβερνητική σύμπραξη δεν μας καλύπτει. Αντί να κάνουν κάτι για τα προβλήματα του κόσμου φέρνουν νέα μνημόνια. Εμείς θα συνεχίσουμε να βγαίνουμε στο δρόμο γιατί ξέρουμε καλά ότι μόνο έτσι καταφέρνουμε κάτι. Κι όταν κερδίσαμε τις δουλειές μας είχαμε δηλώσει ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και το τηρούμε, γιατί πρέπει να βοηθήσουμε τους αγώνες και του υπόλοιπου κόσμου.

Είμαστε εδώ και διαδηλώνουμε, οι συνταξιούχοι του ΟΑΣΑ για να υπερασπιστούμε το ασφαλιστικό μας. Δούλεψα στα λεωφορεία 35 χρόνια, από το 1976, 22 χρονών και βγήκα το 2011. Μας έχουν κόψει τη σύνταξη στη μέση. Εχω την εμπειρία του μεγάλου αγώνα της ΕΑΣ.

 

Είμαστε ενάντια σε όλα τα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά μέτρα που κατεβάζουν εναντίον των εργαζομένων οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Οι συνθήκες εργασίας είναι απάνθρωπες και απαράδεκτες, οι περικοπές τεράστιες. Είμαστε εργαζόμενοι, ματώνουμε για να ζήσουμε την οικογένειά μας, δεν είμαστε ζητιάνοι, θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια, έχοντας ψηλά το κεφάλι. Αυτή η εξαθλίωση πρέπει να σταματήσει. Από εδώ και στο εξής πρέπει να ζήσουμε με κάποια ελπίδα.

Είμαστε σήμερα στην απεργία με όλο τον κόσμο και για ένα παραπάνω λόγο. Η 3 Δεκέμβρη είναι ημέρα των ατόμων με αναπηρία, μέρα διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας, καταπολέμησης των προκαταλήψεων και κατάργησης των φραγμών που μας βάζουν στο κοινωνικό περιθώριο. Ειδικά τα μνημονιακά χρόνια η κατάσταση των αναπήρων έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης. Το βάρος πέφτει στους γονείς μας, στα αδέρφια μας που πολλές φορές είναι και οι ίδιοι άνεργοι, να καλύψουν τις ανάγκες μας. Επειδή ξέρουμε ότι οι μέρες που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολες, ο αγώνας θα ενταθεί με μεγαλύτερη συσπείρωση και μαχητικότητα.

Η κυβέρνηση προσπαθεί με αλχημείες και με διάφορους τρόπους χωρίς νομική υπόσταση να προχωρήσει στο ξεπούλημα του ΟΛΠ. Είναι μια ντροπή για αυτή την κυβέρνηση που ως χτεσινή αντιπολίτευση ήταν λαλίστατη ενάντια στο ξεπούλημα και έδινε το παρών στις κινητοποιήσεις. Τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν. Δεν θα τους περάσει.

 

Έχουμε προχωρήσει σε συντονισμό με τους συναδέλφους από τον ΟΣΕ και τις συγκοινωνίες. Εκτιμώ ότι αυτός ο συντονισμός θα βγάλει αποτελέσματα και θα γίνει παράδειγμα και γι’ άλλους κλάδους. 

Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κάνουν αυτή τη στιγμή δουλειά σε υποβρύχια του πολεμικού ναυτικού κι όπως όλα δείχνουν σύντομα αυτές οι δουλειές θα τελειώσουν και οι εργαζόμενοι θα βρεθούν και πάλι στο δρόμο όπως ήταν πριν δυο χρόνια. Θα πάμε ξανά σε κινητοποιήσεις που θα τις αποφασίσουμε σε γενική συνέλευση, τόσο για την εργασία μας όσο και για το ασφαλιστικό. Το ασφαλιστικό αγγίζει ιδιαίτερα τους εργάτες σε βαριές βιομηχανίες όπως τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά γιατί μιλάμε για σκληρές δουλειές, όπως ηλεκτροσυγκολλητές, αμμοβολιστές, σωληνουργοί, μπογιατζήδες που δεν μπορούν να γίνονται σε ηλικία 67 χρόνων.

Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι είναι στο στόχαστρο όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει από το πρώτο μνημόνιο μέχρι το σημερινό. Σήμερα θέλουν να χτυπήσουν και την κοινωνική ασφάλιση. Να βγαίνουμε λένε στη σύνταξη στα 67. Είτε δηλαδή με δεκανίκια, είτε να μας βγάζουν τέσσερις.

 

Εκτός από το ασφαλιστικό απεργούμε κι ενάντια στο ξεπούλημα του νερού. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ είναι μέσα στα προαπαιτούμενα. Θέλουν να δώσουν το μάνατζμεντ σε ιδιώτη. Μόνο με αγώνες στους δρόμους θα τους σταματήσουμε.

Με συμμετοχή χιλιάδων απεργών πραγματοποιήθηκαν τα απεργιακά συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη. Με προσυγκέντρωση στην Καμάρα ξεκίνησαν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πρωτοβάθμια σωματεία. Μαζική ήταν η παρουσία καθηγητών στα μπλοκ των ΕΛΜΕ και των φοιτητικών συλλόγων. Η προσυγκέντρωση κατευθύνθηκε στη συγκέντρωση των συνδικάτων στο Εργατικό Κέντρο όπου συναντήθηκε με τους υπόλοιπους απεργούς, ανάμεσά τους το σωματείο της ΣΙΔΕΝΟΡ, του ΟΛΘ και οι εργαζόμενοι του Αγγελιοφόρου όπου και μοίρασαν το απεργιακό τους φύλλο. 

 

Ακολούθησε πορεία στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, ενώ παράλληλα το σωματείο της ΒΙΟΜΕ μαζί με αλληλέγγυους κατευθύνθηκαν στα δικαστήρια για να ματαιώσουν τον πλειστηριασμό του οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο.

Και στα Χανιά πραγματοποιήθηκε μαζική απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στις 3/12 με τη συμμετοχή σωματείων κι εργαζομένων, με κάποιους από αυτούς να κινητοποιούνται για πρώτη φορά. Στη συγκέντρωση προηγήθηκαν χαιρετισμοί από φορείς (Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών, συνταξιούχοι ΙΚΑ, Σύνδεσμος Πολιτικών Συνταξιούχων Ν. Χανίων, Πρωτοβουλία Αντίστασης, Εργατική Αλληλεγγύη, Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Χανίων, Συντονιστικό Πενταμηνιτών Δήμου Χανίων, Ταξική Πορεία, η παράταξη Αγωνιστική Παρέμβαση στον Επισιτισμό κι η Πρωτοβουλία ενάντια στους Πλειστηριασμούς) ενώ ακολούθησε πορεία με πανό από τον Συντονισμό των Πενταμηνιτών του Δήμου Χανίων, τον Σύλλογο Εργαζομένων ΙΚΑ, τον Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών, την Επιτροπή Αναπληρωτών ΠΕΧ., την ΕΛΜΕ, τον Σύλλογο Φοιτητών και Μεταπτυχιακών Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης καθώς κι από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Ταξική Πορεία, την Πρωτοβουλία Αντίστασης και το Εργατικό Κέντρο, που έκλεισε το πανό του στην πλατεία Αγοράς ενώ η πορεία συνέχισε μέσα από κεντρικούς δρόμους της πόλης με πρωτοβουλία του μπλοκ των πενταμηνιτών. 

Πάνω από 1000 άτομα βρέθηκαν στους δρόμους της Πάτρας για να διαδηλώσουν στην πανεργατική απεργία στις 3 Δεκέμβρη. Παρόλο που οι εργαζόμενοι είχαν λίγες μέρες μπροστά τους για να οργανώσουν τη συμμετοχή τους, στην Πάτρα είδαμε ότι δεν εμπόδισε ακόμα και καινούργιους χώρους να κατέβουν οργανωμένα με πανό. 

 

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου του Ρίου, οι καθαρίστριες των δημοτικών σχολείων, το σωματείο εργαζομένων άσυλο ανιάτων, η EΛME, οι φοιτητικοί σύλλογοι, ο συντονισμός σωματείων με το πανό τους να αναγράφει "Είμαστε όλοι πρόσφυγες, μετανάστες, εργαζόμενοι", το ΕΚΠ. Με πανό διαδήλωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ, η Λαϊκή Ενότητα, το ΕΕΚ και η πρωτοβουλία για τη ΒΙΟΜΕΤ. 

Με την συμμετοχή των συνδικάτων και των φοιτητικών συλλόγων, πραγματοποιήθηκε η πορεία την ημέρα της απεργίας. Μαζί με την διακίνηση της Εργατικής Αλληλεγγύης καλούσαμε τον κόσμο στο μονοήμερο «Για ποια κοινωνία παλεύουμε» για να συζητήσουμε την συνέχεια για το κίνημα. Τα ερωτήματα του κόσμου συμβάδιζαν με τα θέματα του μονοήμερου και πάνω σε αυτήν την σύγκλιση έγινε μια πλούσια συζήτηση με τους απεργούς, είτε αυτοί ήταν απ’ το Carrefour-Μαρινόπουλο είτε από τα οργανωμένα μπλοκ της Αριστεράς.

Μαζική ήταν η απεργιακή διαδήλωση απ'το εργατικό κέντρο με 1500 απεργούς και διαδηλωτές. Οργανωμένα συμμετείχαν απ'το χώρο της παιδείας η ΕΛΜΕ, ο συλ. εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας, ο συλ. ΔΕΠ, οι εστιακοί φοιτητές Δουρούτης. Με πανό κατέβηκαν επίσης ο σύλ. ΟΤΑ Ιωαννίνων, το σωματείο Μετάλλου με κέντρο τους εργάτες της SPIDER, οι συνταξιούχοι του ΟΤΕ κ.α. Η συζήτηση που άνοιγε με τον κόσμο ήταν πολύ πλούσια. Πολλοί απ' τους απεργούς δήλωναν πως χρειάζεται να οργανώσουμε τα βήματα συντονισμού και κλιμάκωσης από τα κάτω για να συνεχίσουν οι απεργίες μας και να ξηλώσουμε τα μνημόνια, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον υπήρχε για τη διαδήλωση στις 23-24 Γενάρη και πως θα γίνει η μάχη για ανοιχτά σύνορα σταθμός για το εργατικό κίνημα. 

Η απεργιακή δράση στην Ξάνθη ξεκίνησε από τα ξημερώματα στις απεργιακές φρουρές έξω από τη γαλακτοβιομηχανία “Ροδόπη”. Ακολούθησαν απεργιακές συγκεντρώσεις από το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα. Εκ μέρους της ΚΕΕΡΦΑ ζητήσαμε το λόγο και μιλήσαμε για την καμπάνια ενάντια στο φράχτη του Έβρου. Ακολούθησε πορεία στην οποία συμμετείχαν γύρω στους 200 απεργούς. Το πανό του ΣΕΚ ακολουθούσε πίσω από αυτό της ΑΔΕΔΥ δίνοντας τον τόνο με τα συνθήματά μας και συσπειρώνοντας όσους εργάτες από τη Ροδόπη ήρθαν στην απεργιακή διαδήλωση. 

Σε Πειραιά, Ραφήνα, Λαύριο, Πάτρα, Ηγουμενίτσα, Κέρκυρα, Βόλο Αιδηψό, Κρήτη, Μυτιλήνη, Ρόδο και σε δεκάδες ακόμη λιμάνια οι Ναυτεργάτες συμμετείχαν μαζικά στην απεργία στις 3/12.

 

Απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποίησε η ΠΕΝΕΝ στο πλοίο Κνωσσός Παλάς. Σε ομιλία του στη συγκέντρωση ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, Α. Νταλακογεώργος τόνισε ότι “χωρίς την σύγκρουση, την ρήξη και την ανατροπή αυτού του συστήματος είναι αδύνατον να προωθηθούν λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τον Ναυτεργατικό μας κόσμο όπως είναι η κατάρρευση του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος (ΝΑΤ – ΚΕΑΝ – Ταμεία Πρόνοιας – Οίκος Ναύτη), η αλματώδης αύξηση της ανεργίας που ξεπερνάει το 60% στον χώρο της Ναυτεργασίας, η ανασφάλιστη μαύρη εργασία στην ποντοπόρο ναυτιλία που αγγίζει το 85%, η απλήρωτη ναυτική εργασία”.