Οι κινητοποιήσεις που έγιναν το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Φλεβάρη σε τέσσερα στρατόπεδα του Λεκανοπεδίου ανέδειξαν για άλλη μία φορά τις βάρβαρες συνθήκες στις οποίες εξαναγκάζονται να ζουν χιλιάδες πρόσφυγες αλλά και τη δύναμη που έχουν σε σύνδεση με το αντιρατσιστικό κίνημα να παλέψουν για να κλείσουν τα στρατόπεδα και να ανοίξουν οι πόλεις.
Στη συγκέντρωση που έγινε στο στρατόπεδο της Μαλακάσας, ενεργή συμμετοχή είχε η Ομάδα Αλληλεγγύης Προσφύγων Μαλακάσας.
“Η κινητοποίηση στο στρατόπεδο της Μαλακάσας το περασμένο Σάββατο ήταν μία πολύ καλή πρωτοβουλία”, μας είπε ο Νίκος από την Ομάδα. “Το πιο σημαντικό είναι ότι συμμετείχαν και οι πρόσφυγες στην πορεία που έγινε μέχρι το σημείο εκκίνησης. Πέρα όμως από την ηθική στήριξη μέσω της παρουσίας χρειάζεται να γίνει πιο ορατή η συμπαράσταση.
Οι πρόσφυγες δεν έχουν άλλη ελπίδα και δεν έχουν άλλη προοπτική πέρα από τη στήριξη της κοινωνίας και από τις κινηματικές πρωτοβουλίες. Τόσο καιρό οι πρόσφυγες έβλεπαν αλληλέγγυους και κόσμο της περιοχής που τους έφερναν τρόφιμα και άλλα είδη. Τώρα υπάρχουν οι ΜΚΟ που παίρνουν τα κονδύλια που προορίζονται για τους πρόσφυγες χωρίς να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Μόνο οι Γιατροί του Κόσμου και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προσφέρουν έργο αλλά και αυτοί μέχρι το απόγευμα και όχι τα Σαββατοκύριακα. Θεωρούμε ότι χρειάζεται να συνεχίσουμε τους αγώνες μας και η 18 Μάρτη είναι πολύ σημαντικό βήμα”.
Η Ομάδα έχει από το Δεκέμβρη του 2016 δημοσιεύσει κείμενο απολογισμού της λειτουργίας του στρατοπέδου μετά από 10 μήνες, που είναι αποκαλυπτικό των απάνθρωπων συνθηκών που επικρατούν.
Όπως αναφέρουν την περίοδο Μάρτιος-Δεκέμβριος 2016 (μετά δηλαδή την υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας) η κατάσταση είναι η εξής: “Προσφυγικός πληθυσμός απομονωμένος, αποκλεισμένος από τις τοπικές κοινωνίες, συνθήκες διαβίωσης απάνθρωπες, με ψύχος το χειμώνα, καύσωνα το καλοκαίρι, στις σκηνές και τώρα στα κουτιά (ευτυχώς, τουλάχιστον με κάποια θέρμανση), φαγητό για τα σκουπίδια, όπου και καταλήγει τις περισσότερες φορές, από το καλοκαίρι καθημερινά δρομολόγια με λεωφορεία για Αθήνα και επιστροφή (πάλι καλά).
Επιλεκτικά
Είδη πρώτης ανάγκης που μοιράζονται επιλεκτικά χωρίς συμμετοχή και συνδιαχείριση των προσφύγων, υπό την αιγίδα της Μ.Κ.Ο. REMAR, που, όπως διαπιστώσαμε ως αυτόπτες μάρτυρες, οι υπάλληλοί της διαλέγουν και αρπάζουν ό,τι τους αρέσει από τα είδη ρουχισμού-προσφορών από το υστέρημα του ανώνυμου αλληλέγγυου, λογοδοτώντας στον εαυτό τους. Γιατροί με βάρδια 10 π.μ έως 4 μ.μ. εκτός Σαββατοκύριακου.
Στρατός υπαλλήλων των Μ.Κ.Ο. (CIF, UNHCR, IOM, REMAR, Νορβηγική εκκλησία κλπ.) χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο, σκανδαλώδης, δηλαδή, κατοχύρωση, εγκατάσταση και παρουσία αναρίθμητων υπαλλήλων των Μ.Κ.Ο. που απαντά στο ερώτημα πού πάνε τα περίπου 17.000 Ευρώ που προορίζονταν ανά πρόσφυγα...
Προοπτική μακρόχρονης παρουσίας σημαντικού αριθμού ανθρώπων χωρίς ταυτότητα και δικαιώματα. Ανθρώπων σε Γκέτο που η επιβίωσή τους θα εξαρτάται άμεσα από την «ανθρωπιστική» διάθεση των Μ.Κ.Ο. και την όποια «ευαισθησία» της ελληνικής κυβέρνησης. Ανθρώπων που θα ζουν υπό την απειλή της απέλασης. Που εξαιτίας του συνδυασμού της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και του Νέου Δουβλίνου ΙΙ θα αυξηθούν και θα ρέπουν μοιραία προς την εγκληματικότητα για την εξεύρεση πόρων ζωής. Άνθρωποι δέσμιοι εργασιακής εκμετάλλευσης, ως χειραγωγίσιμο-εξαθλιωμένο υποπρολεταριάτο, εν δυνάμει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τις στρατιές των Ελλήνων ανέργων, των οποίων τα εργατικά δικαιώματα θα υποβαθμίζονται με το πρόσχημα του «μικρότερου κακού», προσφέροντας ανοιχτό πεδίο δράσης στις ξενόφοβες και ρατσιστικές ακροδεξιές λογικές και σε νέα εργασιακά «Μνημόνια».
Το στρατόπεδο κοινοπραξία ΜΚΟ (Ε.Ε.) και ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να κλείσει. Οι πρόσφυγες δικαιούνται αξιοπρεπείς τρόπους επιβίωσης και διαβίωσης (μίσθωση κατοικιών, κοινωνική ένταξη, αναγνώριση των δικαιωμάτων τους).
Το «Προσφυγικό» είναι η μεγαλύτερη μπίζνα αυτών που το δημιούργησαν και των συνενόχων τους.
Να χαίρονται την Ευρωπαϊκή τους Ένωση, το ΝΑΤΟ τους, τις δήθεν αριστερές Κυβερνήσεις τους, τα Υπουργεία Μεταναστευτικής Πολιτικής τους, τους Υπουργούς τους, τις Μ.Κ.Ο. τους και τους υπαλλήλους τους”.