Πολιτισμός
Villagers of Ioannina City: Ζούμε μέρες απίστευτες!

Όταν καταφέρνεις τοπικά μουσικά σου και μη ερεθίσματα, να αφορούν τόσο πολύ κόσμο, μάλλον, κάτι έχεις πετύχει να εκφράσεις σωστά. 

Έτσι, όταν την περασμένη Κυριακή 22/9 το βράδυ, στο Θέατρο Βράχων του δήμου Βύρωνα δεν «έπεφτε καρφίτσα» από τον κόσμο στην συναυλία των Villagers of Ioannina City (VIC) με αφορμή την παρουσίαση ζωντανά, υλικού από τον ολοκαίνουριο δίσκο τους «Age of Aquarius» (δωρεάν, ανεβασμένος όλος στο διαδίκτυο), μόνο όσοι δεν είναι γειωμένοι με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα δεν το περίμεναν. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν εκεί.

 Κι όσοι από αυτούς δεν ήταν εκεί, γιατί όπως και να το κάνουμε ένα μικρό νταμάρι είναι ο χώρος, ήταν στη διαδήλωση την Τετάρτη για τα έξι χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι. Οπότε ήταν πάλι «εκεί». Ή την Παρασκευή, στις διαδηλώσεις για το κλίμα και μετά την Τρίτη στην Πανεργατική. Αλλά και όσοι είναι στις γειτονιές, στις δουλειές, στις σχολές, στα σχολεία, παντού και αντιτίθενται στην «αριστεία» των λίγων παράλληλα με την εκμετάλλευση των πολλών, ήταν «εκεί». Και οι VIC ήταν γι’ όλους αυτούς εκεί. Κι η συναυλία τους γι’ αυτό το λόγο ήταν μαγική. Τι ήταν αυτό όμως που την προκάλεσε;

Encore

Το ότι οι VIC έχουν να πουν πολλά, σε πολλούς. Το ότι έχουν δουλευτεί μουσικά χρόνια και εδώ και στο εξωτερικό για να το καταφέρουν, μετουσιώνοντας το μ’ έναν δικό τους τρόπο. Κι όσα δεν είπαν τις δύο ώρες που έπαιξαν το stoner rock τους με στοιχεία ψυχεδέλειας, ηπειρώτικο κλαρίνο και τσαμπούνα, μέσω των νέων τους κομματιών και κάποιων προηγούμενων, τα είπαν στο encore.

Το κομμάτι «Καρακόλια» («Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα»), ένα από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια του συγκροτήματος -διασκευή του ομώνυμου τραγουδιού του Γιάννη Ιωαννίδη- ξεκίνησε να παίζει, καπνογόνα άναψαν, η σκηνή «πήρε φωτιά», όλο το θέατρο ταρακουνήθηκε από τους χορούς κι από τον κόσμο όρθιο με τα χέρια ψηλά που τραγούδαγε μαζί με το συγκρότημα.

Οι VIC βρίσκονται προς το τέλος του τραγουδιού, τραγουδώντας «Μπάτσοι και χωροφυλάκοι, Άιντε κι ένα φασιστάκι», όταν στη σκηνή, πάνω από τα κεφάλια του συγκροτήματος, άρχισαν να προβάλλονται οπτικά εφέ με συγκεκριμένα πολιτικά μηνύματα. «Ζούμε μέρες απίστευτες!», δείχνει το πρώτο μήνυμα, εισάγοντας κατά κάποιον τρόπο, το κοινό στο τί επρόκειτο να ακολουθήσει.

Μηνύματα για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο «Ναι, αλλά τί γύρευε στα Εξάρχεια ο δεκαπεντάχρονος;», για τον Παύλο Φύσσα «Τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο», τον Ζακ Κωστόπουλο «Τοξικομανής κρατώντας μαχαίρι επιχείρησε να ληστέψει κοσμηματοπωλείο και τραυματίστηκε θανάσιμα από σπασμένα γυαλιά», μηνύματα που αναφέρονταν στις πρόσφατες αστυνομικές επιχειρήσεις εκκένωσης καταλήψεων στα Εξάρχεια «Αστυνομική επιχείρηση για εκκένωση υπό κατάληψη κτιρίων με 260 αλλοδαπούς» ακολουθούμενο από το «Εικόνα εισβολής οι βάρκες με τους λαθρομετανάστες» και κλείνοντας βέβαια, με τι άλλο από το διαχρονικό «…Για την ασφάλειά σας».

Ζβάρα…