Σημαντική πρόοδο έκαναν την περασμένη βδομάδα οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Τρόικα και την κυβέρνηση για το πακέτο των νέων μέτρων των 13 (τουλάχιστον) δισεκατομμυρίων. Όπως ακριβώς και την προηγούμενη βδομάδα. Και την προ-προηγούμενη. Και την προ-προ-προηγούμενη. Φυσικά, συμφωνία δεν επιτεύχθηκε ακόμα. Και όπως όλα δείχνουν η κυβέρνηση θα χάσει, για μια ακόμα φορά, τον στόχο “να πάει ο πρωθυπουργός στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις 18-19 Οκτώβρη... έχοντας στις βαλίτσες του ολοκληρωμένο το πρόγραμμα των δημοσιονομικών περικοπών και των μεταρρυθμίσεων”.
Τα δελτία ειδήσεων προβάλλουν διάφορα “σημεία τριβής” -την κατάργηση των τριετιών, την περικοπή των αποζημιώσεων κλπ- που υποτίθεται ότι απαιτεί η Τρόικα και αρνείται να αποδεχθεί η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, όμως, το μεγάλο αγκάθι είναι ένα: η βιωσιμότητα του χρέους. Όσα μέτρα και να σχεδιάσουν, όσους υπολογισμούς και να κάνουν και να ξανακάνουν, το πρόγραμμα, απλά, “δεν βγαίνει”.
Η κυβέρνηση είναι σε απόγνωση. Ο Σαμαράς έχει εναποθέσει τώρα τις ελπίδες του σε μια “θετική δήλωση” από τους Ευρωπαίους ηγέτες στην σύνοδο κορυφής. Η κρίση, όμως, είναι πολύ βαθιά για να μπορεί να ξεπεραστεί απλά με “καλά λόγια”. Τα δημόσια ταμεία έχουν χρήματα για να βγάλουν και τον Νοέμβρη. Αν δεν έρθει η δόση μέχρι τότε, η Ελλάδα απλά θα χρεοκοπήσει. Και τότε, με όλες αυτές τις θυσίες που μας έχουν επιβάλει “για να παραμείνουμε στο ευρώ” να δούμε πραγματικά “στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί.”