Αμερικάνικες εκλογές στις 6 Νοέμβρη: Aυτοπεποίθηση από το Occupy, απογοήτευση από τον Ομπάμα

Οι αμερικάνικες εκλογές θα πραγματοποιηθούν στις 6 Νοέμβρη. Τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδας) της Τετάρτης 17 Οκτώβρη, θα ξεκινήσει το δεύτερο τηλεοπτικό ντιμπέιτ ανάμεσα στους δύο υποψήφιους, τον Μπαράκ Ομπάμα των Δημοκρατικών και τον Μιτ Ρόμνεϊ των Ρεπουμπλικάνων. Ο Γκάρι Γιάνγκ, ανταποκριτής της εφημερίδας Γκάρντιαν στο Σικάγο και συγγραφέας δύο βιβλίων για τις ΗΠΑ, μίλησε στη Βιλεμάιν Βίλγκενχοφ, από την αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ στην Ολλανδία, για το πώς οι ελπίδες της εκλογής του Ομπάμα πριν από τέσσερα χρόνια διαψεύστηκαν.


Το 2008 υπήρχε πραγματική χαρά που ένας μαύρος κέρδισε την προεδρία. Δεν πρέπει να υποτιμάμε εκείνη την αίσθηση, αλλά ούτε και να της δίνουμε υπερβολική αξία. Ήταν συμβολική. Υπήρχε παράλληλα πραγματική επιθυμία να ξεφύγουμε από τον πόλεμο και το ρατσισμό, προς έναν άλλο τρόπο να υπάρχεις στην Αμερική. Η ικανότητα του Ομπάμα ήταν ότι προσωποποιούσε αυτές τις επιθυμίες χωρίς στην πραγματικότητα να υπόσχεται τίποτα.

Οι εκλογές του 2008 έγιναν στο μέσο της απόλυτης κατάρρευσης του καπιταλισμού. Υπήρχε συζήτηση για εθνικοποίηση των τραπεζών. Υπήρχε συζήτηση για να διασωθεί μεγάλος αριθμός ανθρώπων που έχαναν τα σπίτια τους λόγω χρεοκοπίας.

Όλοι ήθελαν κάτι καινούργιο και ο Ομπάμα έμοιαζε και δρούσε ως κάτι καινούργιο. Αλλά δεν έφερε αλλαγή. Η προεδρία του σηματοδότησε την εισδοχή της μαύρης Αμερικής στην άρχουσα τάξη. Αλλά σε υλικό επίπεδο δεν απέφερε τίποτα.

Το 2008 ο Ομπάμα κατάφερε να αλλάξει το εκλογικό σώμα. Περισσότερος κόσμος -νέοι, μαύροι, ισπανόφωνοι- έφτασαν στις κάλπες επειδή πίστευαν ότι υπήρχε κάποιος που άξιζε την ψήφο τους. Τέσσερα χρόνια αργότερα είναι λιγότερο πεισμένοι.

Πιθανώς οι πιο απογοητευμένοι είναι οι ισπανόφωνοι. Έχουμε το μεγαλύτερο ρυθμό απελάσεων από τη δεκαετία του '50. Πολλοί νέοι άνθρωποι ψήφισαν για τον Ομπάμα. Σήμερα έχουμε άυξηση ρεκόρ στην ανεργία των νέων.

Ο Ρόμνεϊ προσπαθεί να παρουσιαστεί κοντά στις ανάγκες των εργαζόμενων. Όμως η προσωπική του περιουσία είναι διπλάσια από τη συνολική περιουσία των τελευταίων οχτώ προέδρων.

Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο υπόλοιπος πλανήτης υπεισέρχεται στην προεκλογική συζήτηση είναι σχετικά με την Ευρώπη. Οι Ρεπουμπλικάνοι λένε ότι η σπατάλη των Δημοκρατικών πολιτικών θα οδηγήσει την Αμερική να γίνει Ελλάδα. Οι Δημοκρατικοί λένε ότι η λιτότητα θα οδηγήσει σε κρίση τύπου Ευρώπης.

Υπερασπιστές του καπιταλισμού

Πριν από το κίνημα “Κατάληψη στη Γουόλ Στριτ”, οι βασικοί που φώναζαν ενάντια στις διασώσεις των τραπεζών ήταν δεξιοί λαϊκιστές και το “Κόμμα του Τσαγιού”. Τώρα, ακόμα και Ρεπουμπλικάνοι λένε πως δεν θέλουν να φαίνονται ως υπερασπιστές του καπιταλισμού γιατί για πολύ κόσμο αυτό σημαίνει να υπερασπίζεσαι τη Γουόλ Στριτ.

Η “Κατάληψη στη Γουόλ Στριτ” έστρεψε τη συζήτηση αναδεικνύοντας ότι η ανισότητα είναι το πρόβλημα. Υπάρχει άνοδος της αριστερής δραστηριότητας και αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία για αλλαγή.

Οι εργάτες και οι απλοί άνθρωποι δεν νικάνε πάντα, αλλά αντιστέκονται. Ακόμη και πριν από την Κατάληψη στη Γουόλ Στριτ, το Φλεβάρη του 2012, το 36% των Αμερικανών δήλωνε ότι βλέπουν θετικά το σοσιαλισμό.

Ο τρόπος με τον οποίο οι Αμερικανοί βλέπουν τον εαυτό τους και τη χώρα τους έχει κλονιστεί. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ότι τα παιδιά τους θα έχουν χειρότερη ζωή από τους ίδιους. Δυναμώνει η αίσθηση ότι οι καλές μέρες βρίσκονται πίσω μας.

Στο Σικάγο, οι εκπαιδευτικοί πάλεψαν ενάντια σε ένα Δημοκρατικό δήμαρχο και σε ένα μηχανισμό του Δημοκρατικού κόμματος. Οι Ρεπουμπλικάνοι βγήκαν ανοιχτά ενάντια στους εκπαιδευτικούς. Έγινε ακόμη πιο φανερή η κατάσταση ότι όταν μιλάμε για εργασιακά δικαιώματα, ο κόσμος δεν έχει κανέναν υπερασπιστή στο επίπεδο της επίσημης πολιτικής.

Αυτά τα πράγματα βοηθάνε στη διαμόρφωση της συζήτησης και δοκιμάζουν το ισοζύγιο δυνάμεων. Κάποιες φορές φέρνουν και αποτελέσματα. Η ανταπόκριση του Ομπάμα στους νεαρούς ισπανόφωνους ήρθε μετά από κινητοποιήσεις των ισπανόφωνων. Η διακήρυξή του ότι υποστηρίζει τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ήρθε μετά από δράσεις που εξελίσσονταν στους δρόμους και από οργανωμένη πίεση.

Τέτοιου είδους πράγματα κάνουν τη διαφορά. Δεν μπορείς να εγγυηθείς καμία νίκη. Αλλά η ήττα είναι σίγουρη αν δεν παλέψεις.