Στον αντίποδα της «Σιωπής», ξεκινήσαμε να δούμε το «La la land» με πολλές επιφυλάξεις για ένα αμερικάνικο μιούζικαλ με θέμα τον κόσμο του Χόλιγουντ. Κι όμως... 

Η ταινία του Ντάμιεν Σαζελ και οι ήρωές του, η σερβιτόρα Μία που θέλει να γίνει σταρ και ο πιανίστας Σεμπάστιαν που θέλει να δώσει συνέχεια στη τζαζ μουσική μας κέρδισαν με το βάθος των χαρακτήρων, τις αντιφάσεις και τις επιλογές τους. Και πάνω απ’όλα με τη θέση ότι τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο. Καθε τι που κάνει κανείς μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, με ό,τι σημαίνει αυτό. Ένας φόρος τιμής στις καλύτερες στιγμές της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ένας ύμνος στον ανθρώπινο παράγοντα. Αξίζει!