11/3, Εργάτες του φυσικού αερίου κατεβαίνουν σε απεργία στο Αλγέρι
Οι τρεις βδομάδες κινητοποιήσεων έχουν ήδη συγκλονίσει το καθεστώς της Αλγερίας, αλλά συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση. Η προεδρία ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι ο Μπουτεφλίκα δεν θα είναι υποψήφιος πρόεδρος για πέμπτη συνεχόμενη φορά στις επόμενες εκλογές. Αυτό φαινομενικά ήταν το βασικό αίτημα των κινητοποιήσεων και σ’ αυτή τη βάση οι δυνάμεις του καθεστώτος ζητάνε από τον κόσμο να γυρίσει σπίτι του.
Όμως το κίνημα απαντάει πως η απόφαση του Μπουτεφλίκα μπορεί να είναι άρνηση της 5ης θητείας, αλλά πρόκειται στην πράξη για παράταση της 4ης θητείας. Οι εκλογές αναβάλλονται και ένα σενάριο προβλέπει ότι ο Μπουτεφλίκα θα παραμείνει πρόεδρος μέχρι τουλάχιστον το τέλος της χρονιάς. Αυτό που επιδιώκει το καθεστώς είναι να κερδίσει χρόνο για να βρει τρόπο να προχωρήσει σε διαδοχή κατά την οποία όλες οι φράξιες του κρατικού μηχανισμού και των καπιταλιστών θα βγουν ικανοποιημένες και με εγγυήσεις, ενώ παράλληλα θα έχει καταλαγιάσει η ορμή του κινήματος.
Συμμετοχή
Όμως οι δρόμοι κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση. Κρίσιμος κρίκος ώστε το καθεστώς να κάνει τον τακτικό ελιγμό της Δευτέρας ήταν ότι από την Κυριακή ξεκίνησε γενική απεργία τεσσάρων ημερών. Οι δημοσιογράφοι κάνουν λόγο για συμμετοχή που ξεπερνάει όλες τις προσδοκίες, 90% στο Αλγέρι και 75% σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η Ντόιτσε Βέλε αναφέρει ότι “Τα λεωφορεία, τα μετρό και τα τραμ δεν λειτούργησαν”, ενώ “εξελίσσονται απεργίες στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας στο Νότο, με τους εργαζόμενους στη Σονατράκ (την κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων), όπως και στον τομέα των επικοινωνιών. Οι ειρηνοδίκες οργάνωσαν διαδηλώσεις τη Δευτέρα σε πολλά δικαστήρια της χώρας, ενώ φαίνεται πως πολλοί δικαστές έχουν δηλώσει ότι αρνούνται να συμμετάσχουν στις εκλογικές διαδικασίες”.
Για να αντιμετωπιστεί η μετατροπή των Πανεπιστημιουπόλεων σε κέντρα οργάνωσης της απεργίας και της εξέγερσης, ανακοινώθηκε ότι ξεκινάνε εσπευσμένα οι ανοιξιάτικες διακοπές που κανονικά άρχιζαν στις 21 του Μάρτη.
Οι εξελίξεις πύκνωναν από την περασμένη βδομάδα. Πρώτα ήρθαν τα σημάδια ότι εσωτερικά το καθεστώς δεν ήταν καθόλου σίγουρο για τις αποφάσεις του. Την ώρα που το κέντρο γύρω από τον Μπουτεφλίκα και τον πρωθυπουργό του έστελναν σκληρό μήνυμα ότι η υποψηφιότητα θα προχωρήσει και ότι όποιος δεν συμφωνεί στρώνει τον δρόμο να μετατραπεί η Αλγερία σε Συρία, μέλη του κυβερνητικού κόμματος μέσα στη Βουλή δήλωναν ότι τάσσονταν με τους διαδηλωτές.
Συνδικάτα
Δεύτερον, άρχισαν οι αποφάσεις από συνδικάτα για κήρυξη απεργίας, ενώ επικεφαλής σωματείων, που δεν βρίσκονται μακριά από τον ελεγχόμενο από το κράτος συνδικαλισμό, κατήγγειλαν την ηγεσία της συνομοσπονδίας που τάχθηκε με τον Μπουτεφλίκα. Τρίτον, οι διαδηλώσεις της Παρασκευής ήταν πιο μαζικές και πιο πανηγυρικές από ποτέ. Συμμετείχαν εκατομμύρια σε όλη τη χώρα, ενώ πολλές περιγραφές λένε πως υπήρξε μικρότερη καταστολή από οποιαδήποτε άλλη φορά με τις δυνάμεις καταστολής να μην δείχνουν όρεξη να παίξουν το παιχνίδι ενός τμήματος του καθεστώτος που ίσως αύριο να μην κυβερνάει.
Όλες αυτές οι εξελίξεις θύμισαν σε πολλούς τις εκρηκτικές μέρες πριν από την παραίτηση του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο το 2011. Κάποιοι ανησυχούν ότι, όπως και στην Αίγυπτο, ο στρατός θα προχωρήσει σε πραξικόπημα για να εξασφαλιστεί η συνέχεια του καθεστώτος. Πρόκειται για αγώνα δρόμου για το ποιος θα βάλει τη σφραγίδα του, οι εξεγερμένοι ή κάποια από τις μερίδες του κράτους. Με την κήρυξη της απεργίας, ακόμη και κάποια τμήματα των καπιταλιστών θέλησαν να δείξουν ότι δεν θα χάσουν το τρένο της αλλαγής και δήλωσαν ότι δίνουν το ελεύθερο στους εργαζόμενούς τους να συμμετάσχουν.
Κανείς ωστόσο δεν μένει αδιάφορος για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει η επέκταση των απεργιών. Η Αλγερία είναι η τρίτη μεγαλύτερη εξαγωγός φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ στις διαδηλώσεις έχει ήδη καταγραφεί πολιτικοποίηση και αιτήματα που ξεπερνάνε το ζήτημα της θητείας του Μπουτεφλίκα, από την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη μέχρι τη θέση των γυναικών, με τις φοιτήτριες και τις εργάτριες να βρίσκονται στην αιχμή της μάχης και των κινητοποιήσεων.