Δεν είναι λίγα τα κείμενα που έχουν γραφτεί στην Εργατική Αλληλεγγύη για το νέο Ποινικό Κώδικα που νομοθετήθηκε την περασμένη άνοιξη. Τόσο σχετικά με τις τροποποιήσεις που ρίχνουν στα μαλακά τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής με τη μείωση του ανώτατου όριου φυλάκισης για την ηγεσία εγκληματικής οργάνωσης, όσο και για τις σεξιστικές τροποποιήσεις σχετικά με τον ορισμό του βιασμού (που τελικά ήταν λιγότερες από τις προβλεπόμενες).
Από σύμπτωση την προηγούμενη βδομάδα είχα την εμπειρία να διαπιστώσω στην πράξη τις συνέπειες της αλλαγής του ΠΚ σχετικά με το βιασμό. Περιμένοντας να δω αν θα κληρωθώ ως ένορκος στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, παρακολούθησα την εξέλιξη μιας έφεσης όπου ο κατηγορούμενος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα για τέσσερα κακουργήματα που αφορούσαν κατά συρροή βιασμούς ανηλίκων κοριτσιών.
Η υπεράσπιση του κατηγορούμενου επικαλέστηκε, από το ξεκίνημα της δίκης στην προκαταρτική μακροσκελή αγόρευσή της, ότι βάσει των άρθρων του νέου ΠΚ και τα τέσσερα κακουργήματα πρέπει να μετατραπούν σε πλημμελήματα. Ακόμα κι ένας άσχετος με τα νομικά, όπως εγώ, μπορούσε να καταλάβει ότι το ζητούμενο ήταν η απαλλαγή του κατηγορούμενου μέσα από περίπλοκες ερμηνείες του τι σημαίνει «γενετήσια πράξη», αν «προκαλείται βιασμός από τη διείσδυση δακτύλων και όχι πέους» ή αν αυτό πια θεωρείται «παρεμφερής συμπεριφορά μη κακουργηματικού χαρακτήρα, όπως η θωπεία και η ηδονοβλεψία».
Δεν έμεινα μέχρι το τέλος της δίκης κι έτσι δεν γνωρίζω ποια ήταν η τελική απόφαση. Όμως, το τραγικό δεν ήταν ότι αυτά τα υποστήριζε η συνήγορος, αλλά ότι ο εισαγγελέας και η έδρα έδειχναν ότι συμφωνούσαν, ξεφυλλίζοντας τα βιβλιαράκια τους με τις νέες διατάξεις του ΠΚ. Το μόνο «ευτυχές» ήταν πως στη δίκη δεν παρευρίσκονταν τα ανήλικα θύματα και έτσι δεν υπέστησαν ακόμα ένα βιασμό ακούγοντας τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης να βάζουν στο ζύγι τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της κακοποίησής τους.
Τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα αν οι αντιστάσεις δεν είχαν αποτρέψει την ψήφιση των αλλαγών τροποποίησης όπως αυτές προβλέπονταν αρχικά. Παρόλα αυτά, φάνηκε στην πράξη ότι ακόμα και οι μικρότερες αλλαγές που τελικά πέρασαν ανοίγουν το δρόμο για κλιμάκωση της σεξιστικής καταπίεσης.