Καταπίεση και απελευθέρωση
Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη: Όλες και όλοι στις 8 Μάρτη

 

8 Μάρτη: Πανεργατική πάλη των Γυναικών

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 5/2 η πανελλαδική συνέλευση της Κίνησης για μια Απεργιακή 8 Μάρτη. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τα βασικά σημεία των εισηγήσεων και των παρεμβάσεων στη συζήτηση. Ψηφίσματα συμμετοχής στην απεργία έχουν βγάλει τα σωματεία των εργαζόμενων: Γεννηματά, Αγίου Σάββα, ΣΕΛΜΑ, ΕΛΜΕ Χανίων και Αμαλία Φλέμινγκ.
 

Η φετινή 8 Μάρτη γίνεται σε καυτές συνθήκες. Όλο και περισσότερες γυναίκες βγαίνουν μπροστά να καταγγείλουν περιστατικά σεξιστικής βίας και παρενοχλήσεις στους χώρους τους. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Το γυναικείο κίνημα έχει πάρει νέα πνοή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως. Ο άλλος λόγος είναι ότι δυνάμωσε το εργατικό κίνημα συνολικά.

Οι επιθέσεις του Μητσοτάκη δυσχεραίνουν τη ζωή και τη θέση των γυναικών. Δεν έχει καταργηθεί η ανισότητα στη δουλειά. Τον τελευταίο χρόνο χτυπήθηκαν η Παιδεία και η Υγεία, κάτι που επιφορτίζει με το ανάλογο φόρτο την εργατική οικογένεια και πιο συγκεκριμένα τη γυναίκα. Πληθαίνουν οι σεξιστικές συμπεριφορές και οι έρευνες δείχνουν αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Η κυβέρνηση προωθεί τις ελαστικές σχέσεις εργασίας σε κεντρικούς τομείς του δημοσίου: σε σχολεία, δήμους, νοσοκομεία. Και η επισφάλεια κάνει τις γυναίκες ευάλωτες σε εκβιασμούς.

Είδαμε συγκλονιστικά κινήματα να απαντάνε. Απεργίες στα νοσοκομεία, πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, απεργίες στον επισιτισμό, στον χώρο της τέχνης. Επιμένω σε αυτό γιατί όπως οι γυναίκες είναι στην πρώτη γραμμή των μαχών ενάντια στα αφεντικά και την κυβέρνηση μέσα από αυτές τις διαδρομές, με την ίδια αυτοπεποίθηση θα διεκδικήσουν ότι θα τελειώνουμε με τις ανισότητα, τις σεξιστικές συμπεριφορές και την κακοποίηση.

Η κυβέρνηση δεν μένει στις οικονομικές και υλικές επιθέσεις. Περνάει στην ιδεολογική αντεπίθεση. Ετοιμάζει το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, με επιχειρήματα σαν αυτά του υπουργού Δικαιοσύνης ότι τα παιδιά των μονογονεϊκών ή ομόφυλων οικογενειών δεν μεγαλώνουν “φυσιολογικά”. Αυτά φέρνουν μνήμες από σκοταδιστικά δόγματα ότι η γυναίκα είναι για το σπίτι και τα παιδιά, το “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια”.

Έχει ήδη ξεκινήσει σε σωματεία, συλλόγους και εργατικά κέντρα να συζητιέται το πώς θα οργανώσουμε τη μαζική απάντηση σε αυτά. Ήδη έχουμε αποφάσεις σωματείων που λένε ότι τη Δευτέρα 8 Μάρτη θα είμαστε απεργιακά στον δρόμο, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά πανελλαδικά. Θα βρεθούμε στον δρόμο με τους κλάδους έχουν αντισταθεί, με τα καλύτερα αιτήματα, πιο δυνατές και δυνατοί, απέναντι σε ένα σύστημα που γεννάει τις πανδημίες και τον σεξισμό. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να ξεμπερδεύουμε με αυτές τις πολιτικές.

Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός, μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζομένων νοσοκομείου Γεννηματάς

Λήδα Καζατζάκη

 

Η Σοφία Μπεκατώρου έδωσε ένα έναυσμα για να μιλήσουν οι γυναίκες που έχουν υποστεί βία στους χώρους δουλειάς αλλά και στο σπίτι τους. Ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος, γνωστού συγκροτήματος, λέει “ο δημοσιογραφικός χώρος δεν είναι χώρος που υπάρχουν παρθένες”. Μεταφέρονται δηλαδή όλα αυτά τα σεξιστικά πρότυπα στον χώρο εργασίας. Το βλέπουμε και στην Τέχνη. Αν δούμε τα στοιχεία, πόσες γυναίκες βγαίνουν από την Καλών Τεχνών και πόσες τελικά καλλιτέχνιδες γίνονται γνωστές. 

Η καταπίεση, οι κακοποιήσεις της γυναίκας στα σπίτια που λόγω καραντίνας έχουν αυξηθεί, οι κακοποιήσεις των γυναικών προσφύγων, για τις οποίες δεν μιλάει κανείς στην Ελλάδα. Σε κάθε κοινωνία υπάρχει αυτός ο κοινωνικός έλεγχος της γυναίκας. Πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία να παλέψουμε ως κίνημα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Να μπει, όχι ως μάθημα δεξιοτήτων που είπε η κ. Κεραμέως, αλλά ως μάθημα που θα δείξει στα παιδιά ότι είναι ισότιμα. Είτε είναι ΛΟΑΤΚΙ+ είτε όχι, είτε είναι αγόρια είτε κορίτσια.

Λήδα Καζατζάκη
ιστορικός Τέχνης

 

Χαρά Μουτζούρη

 

Ο χώρος της εστίασης είναι καθαρά ανδροκρατούμενος. Καλούμαστε να αποδείξουμε τις δυνατότητες και τις αντοχές μας καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Δεν υπάρχει καμία ισονομία στην ανέλιξη και τις ευκαιρίες ή ακόμα και στις απολαβές. Οι εργαζόμενες σε μια κουζίνα λειτουργούμε με μεγαλύτερη πίεση και αμφισβήτηση, με αποδοκιμασία και τρικλοποδιές. Είναι η εποχή να υπάρξει ουσιαστική ισότητα και ισονομία μεταξύ των φύλων. Το μυστικό για όλα αυτά είναι ο κοινός αγώνας που πρέπει να δώσεουμε όλα τα σωματεία.

Η απεργιακή 8 Μάρτη πρέπει να απλωθεί παντού με τα σωματεία μας και τα συνδικάτα. Με την “Καμαριέρα” θα είμαστε δίπλα στις γυναίκες που θέλουν να μιλήσουν. Πρέπει να καλέσουμε όλες τις γυναίκες να παλέψουμε, φοιτήτριες, προσφύγισσες, εργαζόμενες, άνεργες. Να παλέψουμε αυτή την καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πολεμάει κεκτημένα πολλών χρόνων. Με σεβασμό, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας. Να τους φέρουμε μαζί μας όλους, γυναίκες και άντρες, για την κοινωνία που οραματιζόμαστε.

Χαρά Μουτζούρη
Μαγείρισσα, Σωματείο Επισιτισμού

 

Αναστασία Πουλουτίδου

 

Η κυβέρνηση με αφορμή την πανδημία προσπαθεί να περάσει ό,τι πιο αντιεργατικό και αντιεκπαιδευτικό μέτρο μπορεί. Μέσα σε αυτά ήρθε η καταγγελία της Μπεκατώρου. Ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως, κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης, έσπευσαν να κάνουν δηλώσεις κατά της σεξουαλικής βίας. Μάλιστα ο Μητσοτάκης κατά της βίας γενικότερα, που η κυβέρνησή του εντείνει ολοένα και περισσότερο τη βία και την καταστολή.

Το γυναικείο ζήτημα αποκτά παγκόσμια χαρακτηριστικά. Η περσινή διαδήλωση της 8 Μάρτη ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία. Γυναίκες από διάφορους χώρους της εργατικής τάξης, γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, γυναίκες ΛΟΑΤΚΙ+ έδωσαν μια δυναμική και μαζική παρουσία. Το γυναικείο ζήτημα είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ σκληρή πολιτική που καταστρατηγεί τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα κι αυτό έχει αντίκτυπο στη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία. Στον χώρο της εκπαίδευσης ο θεσμός του αναπληρωτή και της αναπληρώτριας, που φέτος έγινε τρίμηνος, δε βαραίνει το ίδιο τους άντρες και τις γυναίκες. Είναι σκληρό για μια έγκυο γυναίκα ή μια μητέρα με παιδιά να μετακινείται από σχολείο σε σχολείο, ή να μετακομίσει για να δουλέψει επειδή αν αρνηθεί τη θέση την περιμένει η ανεργία.

Τέλος, είναι γνωστές οι μέθοδοι των δυνάμεων καταστολής και αυτή τη βία θέλει τώρα να εδραιώσει η Κεραμέως στα Πανεπιστήμια. Είναι φανερό πως στόχος είναι να διαλυθεί το φοιτητικό κίνημα. Το ερώτημα είναι: πότε είναι πιο εύκολο για μια φοιτήτρια που έχει δεχτεί σεξιστική βία να μιλήσει; Όταν υπάρχει ένα δυνατό, οργανωμένο φοιτητικό κίνημα ή όταν υπάρχει ένα πανεπιστήμιο υποταγμένο στην ελεύθερη αγορά;

Αναστασία Πουλουτίδου
δασκάλα, Σύλλογος “Θουκυδίδης”

 

Ο σεξισμός και το τρίπτυχο “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια” είναι κάτι που χρησιμοποιούν οι άρχουσες τάξεις στην προσπάθειά τους για μια πειθαρχημένη εργατική τάξη που δεν θα κοστίζει η αναπαραγωγή της για τα αφεντικά. Χρειάζεται να το έχουμε ξεκάθαρο για να γνωρίζουμε και πού απευθυνόμαστε. Εχθρός μας δεν είναι οι άντρες αλλά τα κράτη που αναπαράγουν αυτές τις ιδεολογίες οι οποίες καταλήγουν να ισχύουν στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές, στις οικογένειές μας.

Οι επιθέσεις συνεχίζονται. Το “μένουμε σπίτι” για ένα τεράστιο κομμάτι γυναικών σήμαινε περισσότερη καταπίεση. Αυξάνονται τα περιστατικά βίας, ενώ και το σπίτι παίρνει τη μορφή δουλειάς, σχολείου, γηροκομείου. Ανοίγει η ιδεολογική επίθεση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας. Δεν μπορούμε επίσης να αφήσουμε έξω την αύξηση της καταπίεσης των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και την ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση των σεξεργατών/τριών. Οι πολιτικές αυτές δημιουργούν το έδαφος για τη σεξιστική βία και πρέπει να τις τσακίσουμε.

Εδώ και τέσσερις εβδομάδες διαδηλώνει μαζικά το εκπαιδευτικό κίνημα, τις τελευταίες δυο μαζί με πρόσφυγες και προσφύγισσες και τα παιδιά τους που ζητούν πρόσβαση στα σχολεία. Είναι μεγάλη νίκη το να μπορεί ένα κίνημα να ενώνει όλες τις μάχες. Φέτος με το #metoo συσπειρώθηκε στις σχολές ένα μεγάλο αντισεξιστικό δίκτυο για να στηρίξει τα άτομα που θέλουν να μιλήσουν και να διεκδικήσουν. Οι φοιτήτριες του ΑΠΘ κατήγγειλαν ανοιχτά σεξουαλικές παρενοχλήσεις από καθηγητή και αντίστοιχα στη σχολή μου η διαδικασία καταγγελιών που είχε παγώσει λόγω καραντίνας ξαναξεκίνησε. Στις συνελεύσεις μοιράζουμε μαζικά την προκήρυξη για τις 8 Μάρτη και ανοίγουμε αυτή τη συζήτηση. Θα βάλουμε και ψηφίσματα για την απεργία για να κατέβουν και οι σχολές οργανωμένα.

Μαρία Ρίζου
φοιτήτρια ΕΜΜΕ

 

Άννα Τσινίκα

 

Η 8 Μάρτη είναι μια ημέρα αφιερωμένη στους αγώνες για ισότητα και μια ημέρα γιορτής για τα κεκτημένα δικαιώματα. Τα αστικά δικαιώματα έχουν κατακτηθεί στις περισσότερες κοινωνίες με μαζικά κινήματα, με θυσίες και αίμα γυναικών και αντρών. Οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι η δυτική κουλτούρα έχει διαποτιστεί από τον σεξισμό. Να θυμόμαστε ότι οι γυναίκες είναι πιο φτωχές παγκοσμίως, κερδίζουν λιγότερο από τους άντρες και κάνουν περισσότερη μη αμειβόμενη εργασία στο σπίτι.

Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι ο εργαζόμενος και η εργαζόμενη βρίσκει στήριξη στο εργατικό κίνημα. Σήμερα εν μέσω πανδημίας ενώ η Βουλή θα έπρεπε να παίρνει μέτρα μόνο για την προστασία των πολιτών, εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση και ψηφίζει νομοσχέδια που βάλλουν την Υγεία, την Παιδεία, τα συνδικαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα και την ισότητα των δύο φύλων. Η απεργιακή 8 Μάρτη πρέπει να γίνει θεσμός όπως η Πρωτομαγιά. Στην ΠΣΥΠΕΡΤ θα κάνουμε τηλεδιάσκεψη στις 19 Φεβρουαρίου για να δούμε πώς μπορεί η ΕΡΤ να στηρίξει απεργιακά αυτή τη μέρα. Καλή αντάμωση στους δρόμους!

Άννα Τσινίκα
μέλος ΔΣ ΠΣΥΠΕΡΤ

 

Δώρα Χρυσικού

 

Μετά τις αποκαλύψεις της Σ. Μπεκατώρου τη σκυτάλη πήραν οι γυναίκες του δικού μου χώρου κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Για χρόνια οι καλλιτέχνες ήμασταν “ανεπάγγελτοι” στη συνείδηση των πολλών. Με πολύ ασθενικά σωματεία, με κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με πολύ ελαστικές έως ανύπαρκτες σχέσεις εργασίας, με ελλιπή ασφάλιση. Όλα αυτά κάτω από το πέπλο μιας “καλλιτεχνίας” που ήταν η προστασία για κακοποιητικές συμπεριφορές.

Την περίοδο της πανδημίας αποκτήσαμε μια σπάνια αλληλεγγύη, μια συνείδηση ότι είμαστε μέρος μιας αλυσίδας εργασιακής όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Μέσα από το κίνημα Support Art Workers ιδιαίτερα το ΣΕΗ απέκτησε μια εξωστρέφεια που ποτέ άλλοτε δεν είχε. Δημιούργησε τη μαγιά ώστε να μπορέσουν οι γυναίκες να μιλήσουν για πράγματα που στον κλάδο μας ήταν κοινό μυστικό. Τώρα ψηλαφίζουμε ως κοινωνία τα όρια του τι σημαίνει δουλεύω, κακοποιούμαι. Τι σημαίνει για τον δικό μας κλάδο, που υπάρχει μια απτικότητα και μια σωματικότητα, το “βάζω τα όριά μου” ως εργαζόμενη και ως γυναίκα;

Η κυβέρνηση εργαλειοποιεί την πανδημία και έχει βάλει ψηλά το “νόμος και τάξη”. Γι' αυτό και φέτος στις 8 Μάρτη πρέπει όλες και όλοι να βγούμε με τα γιαταγάνια. Με ένα μαζικό τρόπο, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα ότι θέλουμε τις ζωές μας πίσω και ως γυναίκες και ως άνθρωποι, όλοι μαζί.

Δώρα Χρυσικού
ηθοποιός, μέλος ΣΕΗ

 

Μ. Χαρχαρίδου

 

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση. Πρώτη μίλησε η Μ. Χαρχαρίδου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο νοσοκομείο Γεννηματάς, για τη σημασία που έχει η σύνδεση των διεκδικήσεων των γυναικών με τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα. “Ενώ ήμουν πρόσφατα εκλεγμένη στο σωματείο, δέχτηκα ένα απειλητικό και σεξιστικά υβριστικό τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδας. Βρήκα τη δύναμη και προκάλεσα τη συζήτηση στο σωματείο και βγήκε ανακοίνωση. Και μέσα στα σωματεία πρέπει να δίνουμε μάχη: σε εκείνη τη συζήτηση δεν είχαν συμφωνήσει όλοι να βγει η ανακοίνωση, μέσα από τη συζήτηση καταφέραμε να πείσουμε την πλειοψηφία”. Στη συνέχεια η Α. Φράγκου, δημοσιογράφος, μίλησε για τη φρικτή μοίρα που επιφυλάσσει στις προσφύγισσες η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θύμισε τον ρόλο των γυναικών στην οργάνωση των μαχών του 2020 στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αρχίζοντας από την περσινή 8 Μάρτη. Τόνισε ότι όπως και πέρσι, πρέπει η Κίνηση να μεταφράσει και φέτος τα κείμενά της σε πολλές γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, αραβικά, περσικά, ταγκαλόγκ) ώστε να οργανωθεί η 8 Μάρτη σε όσο περισσότερα στρατόπεδα και μεταναστευτικές κοινότητες γίνεται.

 

Χ. Σταυριανού

 

Η Χ. Σταυριανού, ξενοδοχοϋπάλληλος και μέλος του δικτύου “Καμαριέρα”, υπογράμμισε ότι οι γυναίκες στον τουρισμό υφίστανται έναν περιορισμό στο σε ποιες θέσεις μπορούν να εργαστούν ανάλογα με την ηλικία, την εμφάνιση και την οικογενειακή κατάσταση. “Το όνομά μας έχει εμπνευστεί από την Καμαριέρα που είχε ξεσκεπάσει τον Στρος Καν. Έχουμε μπει στους αγώνες και θέλουμε να τονίσουμε ότι η στήριξη των συνδικάτων στην απεργιακή 8 Μάρτη είναι πολύ σημαντική για να μην ξεφουσκώσει το κίνημα #metoo, θέλουμε να το πάμε παραπέρα και αυτό γίνεται μόνο με αγώνες”. Η Α. Μαρτίνη, σπουδάστρια σε δραματική σχολή, συμπλήρωσε στην εικόνα της υποκρισίας της κυβέρνησης ότι η Μενδώνη τρέχει να καλύψει τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. “Η απεύθυνση στο ΣΕΗ για τις καταγγελίες είναι μια τρομερή αλλαγή που έχει γίνει. Αυτό που κυριαρχεί στον κόσμο των σπουδαστριών και σπουδαστών σε δραματικές σχολές είναι η οργή. Εμείς στη 'Δήλο' έχουμε ήδη πάρει απόφαση συμμετοχής στις 8 Μάρτη. Κι όχι μόνο αλλά να προσπαθήσουμε να το προπαγανδίσουμε με βιντεάκια και άλλους τρόπους. Επίσης να το ανοίξουμε και σε άλλους συλλόγους, ανάμεσα στους οποίους και στου Εθνικού”.

Η Μ. Παπαμηνά σημείωσε ότι οι κινήσεις του Υπουργείου επιβάρυναν εργαζόμενες/ους και γονείς, τόσο με το κλείσιμο όσο και με το άνοιγμα των σχολείων, καθώς καλούνται, εκτός από τη φροντίδα, να διαχειριστούν και την εκπαίδευση αλλά και τον έλεγχο της υγείας των παιδιών και όλα αυτά χωρίς άδειες και με πιο ελαστικό ωράριο. “Τη Δευτέρα και την Τρίτη έχουν γενικές συνελεύσεις τα δυο μεγάλα σωματεία εκπαιδευτικών της πόλης, η ΕΛΜΕ και ο ΣΕΠΕ. Δυο χρόνια τώρα έχουν βγάλει στους δρόμους μαζικά το γυναικείο κίνημα με απεργιακή μορφή στις 8 Μάρτη”. Η Τ. Ανδρέου, μέλος του ΔΣ της ΟΣΥΟ, τόνισε: “Το τελευταίο διάστημα υφίσταμαι συνδικαλιστική δίωξη καθ' υπόδειξη του νέου μου προϊστάμενου. Έχουμε απευθυνθεί σε σωματεία στο Υπουργείο Οικονομικών και όχι μόνο ώστε να βγάλουν ψηφίσματα συμπαράστασης. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούμε να τα αφήνουμε έτσι γιατί η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο. Έχουμε ήδη συζητήσει να οργανώσουμε εκδήλωση στον χώρο της ΑΑΔΕ όπως πέρσι αλλά και σε άλλους χώρους του Υπουργείου. Ξανανοίγει το ζήτημα των καθαριστριών. Όλον αυτόν τον κόσμο θέλουμε να οργανώσουμε μαζικά για τις 8 Μάρτη”.

Εξορμήσεις

 

Π. Κουτσουδάκη

 

Η Π. Κουτσουδάκη, εργαζόμενη στην ιδιωτική Υγεία, πρόσθεσε την εικόνα της κερδοφορίας των ιδιοκτητών των ομίλων μέσα στην πανδημία σε συνδυασμό με την υποτίμηση της ασφάλειας των εργαζόμενων, που στην πλειονότητά τους είναι γυναίκες, και τις μαζικές απολύσεις. “Σαν ΑΣΚΥ, σχήμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην ιδ. Υγεία, έχουμε ήδη οργανώσει εξορμήσεις στο Ωνάσειο και στο Ντυνάν. Με αφορμή την σημερινή σύσκεψη υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από τους/τις συναδέλφους. Οργανώνουμε και τις επόμενες ώστε να βγει απεργία στον κλάδο για τις 8 Μάρτη. Έχουμε καταθέσει το ψήφισμα στα σωματεία καθώς και στην ΟΣΝΙΕ. Σχεδιάζουμε και μια διαδικτυακή εκδήλωση για τους εργαζόμενους στα κέντρα της ιδιωτικής Υγείας”. Η Φ. Πολίτη, δημοσιογράφος, υπογράμμισε ότι η “καλή κοινωνία” δεν θα χάσει μόνο τον ύπνο της αλλά πολύ περισσότερα. “Στον χώρο των ΜΜΕ έχουν βγει κάποια πράγματα, ο Χατζής, διεφθαρμένος από πάντα ξέρουμε τον ρόλο του, βιαστής. Υπάρχουν πολλοί ακόμα, εκδότες, στελέχη, παρουσιαστές, όλοι αυτοί χρειάζεται να μας βρουν απέναντί τους. Εργαζόμενοι/ες στα ΜΜΕ οργανώνουμε εκδήλωση διαδικτυακή, με τίτλο #Me(dia)too γιατί χρειάζεται να συζητήσουμε το τι κάνουμε, πώς απαντάμε”.

Η Μ. Ντάσιου, γιατρός στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, μίλησε για την εντατικοποίηση της εργασίας στην Πρωτοβάθμια, όπου το νοσηλευτικό προσωπικό είναι σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες. Τόνισε ότι ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό έχουν κάθε λόγο να παλέψουν μαζί ενάντια στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και να απεργήσουν μαζικά στις 8 Μάρτη. Τέλος, η Σ. Μπενζελούν, ιδιωτική υπάλληλος, τόνισε πως ό,τι εκπροσωπεί η κυβέρνηση της ΝΔ σημαίνει καταπίεση των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης, ξέρουν τι σημαίνει η εργασιακή ανασφάλεια, τι σημαίνει να είσαι ΛΟΑΤΚΙ+ και φτωχός. “Ένα θέμα που πρέπει να ανοίξουμε δυναμικά είναι η δίκη των δολοφόνων του Ζακ. Η δολοφονία του Ζακ είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός, που θα μπορούσε να είναι μια παραβολή για το τι μας κάνει καθημερινά το σύστημα στο οποίο ζούμε. Μας διαχωρίζει και μας τιμωρεί για ό,τι μας ονόμασε. Μας παίρνει τα λεφτά που οι ίδιοι δουλέψαμε και ύστερα μας κατηγορεί που είμαστε φτωχοί γιατί δεν είμαστε αρκετά ικανοί. Μας χτυπάει κι αν αμυνθούμε μας κατηγορεί για βία. Αυτό είναι το σύστημα και η πραγματικότητα και θύμα αυτής της πραγματικότητας ήταν και ο Ζακ. Κράτος, αστυνομία και αφεντικά σκοτώσανε τον Ζακ κι αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά τις γυναίκες, αφορά την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αφορά όλη την εργατική τάξη”.


Εμπρός για απεργιακή 8 Μάρτη
Εκδηλώσεις

“#Me(dia)Too - Σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ΜΜΕ”
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/2, 7:30μμ, bit.ly/mediatoo
Ομιλήτριες: Ιωάννα Ηλιάδη, δημοσιογράφος, Άννα Κωνσταντακάκη, δημοσιογράφος, Αργυρώ Γιαννουδάκη, δημοσιογράφος, Ειρήνη Γιανναρά, παραγωγός ΕΡΤ, Λένα Βερδέ, δημοσιογράφος, μέλος ΔΣ ΕΣΠΗΤ.
 
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΜΟ-ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ, ΚΙΝΗΣΗ “ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ”
“Από την καμαριέρα του Στρoς Καν στη Μπεκατώρου”
ΤΡΙΤΗ 23/2, 6μμ, πληροφορίες: fb.com/apergiaki8marti
Ομιλήτριες: Χουάνα Σταυριανού, ξενοδοχοϋπάλληλος, Χαρά Μουτζούρη, μάγειρας
 
ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ/ΕΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
ΠΕΜΠΤΗ 25/2, 7:30μμ, πληροφορίες: fb.com/apergiaki8marti
Ομιλήτριες: Αλεξάνδρα Μαρτίνη, σπουδάστρια δραματικής σχολής, Τατιάνα Πίττα, ηθοποιός
 
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/2, 7μμ, meet.jit.si/Ekdilosi8Marti
Ομιλήτρια: Λουίζα Γκίκα
 
ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ – ΚΟΥΚΑΚΙ
ΠΕΜΠΤΗ 18/2, 8μμ, πληροφορίες: fb.com/apergiaki8marti
Ομιλήτριες: Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός ΔΣ Γεννηματάς, Μαρία Ρίζου, φοιτήτρια ΕΜΜΕ
 
ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 24/2, 7μμ, bit.ly/nsmyi8m
Ομιλήτριες: Χουάνα Σταυριανού, ξενοδοχοϋπάλληλος, Μαρίζα Ψαλτάκου, γιατρός
 
ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΒΥΡΩΝΑΣ
ΠΕΜΠΤΗ 25/2, 8μμ, πληροφορίες: fb.com/apergiaki8marti
Ομιλήτρια: Μαρία Χαρχαρίδου, εργαζόμενη ΓΝΑ Γεννηματάς