Την περασμένη Τετάρτη, 16 Ιούλη, το Ισραήλ βομβάρδισε και τη Δαμασκό, την πρωτεύουσα της Συρίας. Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες τραυματίστηκαν από τα χτυπήματα που συνέτριψαν κτίρια της κεντρικής διοίκησης του συριακού στρατού, του Υπουργείου Άμυνας και άλλα, πολύ κοντά στο Προεδρικό Μέγαρο. Ήταν χτύπημα προειδοποίησης του Ισραήλ, στέλνοντας μήνυμα ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκοτώσει τον καινούργιο επικεφαλής της Συρίας, αλ-Σάραα. Υπουργοί του Νετανιάχου έχουν ήδη ζητήσει ανοιχτά την εκτέλεση του αλ-Σάραα.
Η αφορμή για το χτύπημα ήταν οι εξελίξεις στο Νότο της Συρίας, όπου το Ισραήλ ταυτόχρονα εμπλεκόταν στρατιωτικά σε βάρος των δυνάμεων του καθεστώτος της Συρίας και υποτίθεται υπέρ της μειονότητας των Δρούζων.
Το Ισραήλ από τον πόλεμο του 1967 κατέχει τα Υψώματα του Γκολάν που ως τότε ανήκαν στη Συρία. Πρόσφατα, εκμεταλλεύτηκε την κρίση κατά τη διάρκεια της ανατροπής του Άσαντ και άρπαξε ακόμη περισσότερα εδάφη στο Νότο της χώρας. Πρόκειται για περιοχές πολύ κοντά στη Δαμασκό. Παρότι το καθεστώς του της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS) και του αλ-Σάραα κάνει τα πάντα για να διατηρήσει τις σχέσεις σε πλήρη ομαλότητα και να μην “προκαλέσει” το Ισραήλ, από τη μεριά του το σιωνιστικό κράτος δεν κρατιέται και θέλει να διαλύσει ολόκληρο το στρατιωτικό μηχανισμό του συριακού κράτους. Θέλει να επιβληθεί σαν ένας από τους επικυρίαρχους μαζί με τις άλλες περιφερειακές δυνάμεις (Τουρκία, χώρες του Κόλπου) που διεκδικούν ένα κομμάτι της συριακής πίτας.
Μια από τις μεθόδους που αξιοποιεί είναι προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τους Δρούζους.
Οι Δρούζοι είναι μια θρησκευτική-εθνοτική μειονότητα του αραβικού κόσμου. Η πλειοψηφία τους ζει στη Συρία και στο Λίβανο, αλλά ένα κομμάτι γύρω στις 150 χιλιάδες ζει στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των Υψωμάτων του Γκολάν, όπου οι πλειοψηφία των Αράβων είναι Δρούζοι. Το Ισραήλ αξιοποίησε τους Δρούζους από την αρχή με παρόμοιο τρόπο που έκαναν κι άλλοι αποικιοκρατικοί μηχανισμοί. Διαχωρίζοντάς τους από τους Παλαιστίνιους, τους έβαλε να υπηρετούν υποχρεωτικά στον ισραηλινό στρατό, όπως όλοι οι Ισραηλινοί. Οι Δρούζοι μαζί με την πολύ μικρή μειονότητα των Τσερκέζων είναι οι μόνες μειονότητες με αυτό το “προνόμιο”.
Αυτό το στάτους οδήγησε πολλές φορές τους Δρούζους να ταυτίζονται με το σιωνιστικό μηχανισμό και να γίνονται και εθελοντές στις πιο επιθετικές αποστολές του ισραηλινού στρατού. Ταυτόχρονα τους εκμεταλλευόταν σαν βιτρίνα για να απαντήσει σε όποιον έλεγε την αλήθεια, ότι δηλαδή το Ισραήλ είναι ένα κράτος-απαρτχάιντ. Στην πραγματικότητα, οι Δρούζοι δεν αντιμετωπίστηκαν ως ίσοι ούτε καν μέσα στο σιωνιστικό πλαίσιο. Κάποιοι μπορούσαν να γίνουν χρήσιμοι δολοφόνοι ενάντια στους Παλαιστίνιους, αλλά η πλειοψηφία συνέχιζε να αντιμετωπίζεται σαν “Άραβες”, δηλαδή κατώτεροι. Ο λεγόμενος “Θεμελιώδης Νόμος” με τίτλο “Το Ισραήλ σαν Εθνικό Κράτος του Εβραϊκού Λαού”, που πέρασε το 2018 η κυβέρνηση Νετανιάχου και προκάλεσε κρίση στο Ισραήλ επισημοποίησε αυτή την πραγματικότητα. Κατάργησε τα αραβικά από τις επίσημες γλώσσες του κράτους και ξεκαθάρισε πως το Ισραήλ εκφράζει εθνικά μόνο τους Εβραίους. Η ηγεσία των Δρούζων που για χρόνια αποδεχόταν το ρόλο του χωροφύλακα των Παλαιστίνιων με το επιχείρημα πως “Εμείς είμαστε Ισραηλινοί Δρούζοι”, έμεινε στο κενό.
Ωστόσο το Ισραήλ δεν τα παράτησε. Πέρσι τον Ιούλη, ενώ το Ισραήλ είχε αρχίσει ήδη να απλώνει τον τρόμο με χτυπήματα στο Λίβανο και το Ιράν, κατηγόρησε τη Χεζμπολάχ ότι ήταν δική της η ρουκέτα που έπεσε στα Υψώματα του Γκολάν η οποία σκότωσε δώδεκα νεαρούς Δρούζους. Οι Ισραηλινοί ρατσιστές ξαφνικά αποκαλούσαν τους Δρούζους των κατεχόμενων “Ισραηλινούς πολίτες” και ορκίζονταν να πάρουν εκδίκηση από τη Χεζμπολάχ. Ακολούθησε η δολοφονία του στρατιωτικού ηγέτη της Χεζμπολάχ, Φουάντ Σουκρ, του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια και από εκεί φτάσαμε ως το σερί τρομοκρατικών εκρήξεων και τις δολοφονίες πολλών στελεχών της Χεζμπολάχ στο Λίβανο, μέχρι και του ηγέτη της, Χασάν Νασράλα. Οι Δρούζοι του Γκολάν ωστόσο δεν ενσωματώθηκαν στο Ισραήλ, ούτε υπηρετούσαν στο στρατό του και συνέχισαν όλες αυτές τις δεκαετίες να δηλώνουν Σύριοι.
Συγκρούσεις
Τώρα το Ισραήλ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το φόβο που νιώθουν οι μειονότητες μέσα στη Συρία απέναντι σε ένα καθεστώς που τις βάζει στο στόχαστρο. Το καινούργιο καθεστώς της Δαμασκού δεν έχει επιβάλει τον έλεγχό του σε πολλές περιοχές της χώρας, ανάμεσά τους και στο Νότο. Στη Σουεϊντά, μια πόλη στα νότια, κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία ξέσπασαν τις τελευταίες βδομάδες συγκρούσεις μεταξύ Δρούζων που αποτελούν πλειοψηφία στην πόλη και Βεδουίνων (νομάδων). Το καθεστώς της Δαμασκού εκμεταλλεύτηκε τις συγκρούσεις για να στείλει στρατό ενάντια στους Δρούζους, καθώς βλέπει τις μειονότητες σαν πιθανή πηγή αποσταθεροποίησης.
Ο Γαϊάθ Ναϊσέ από το Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα, αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ στη Συρία, εξηγεί:
“Το καθεστώς του HTS απαίτησε από την αρχή τον αφοπλισμό των Αλαουϊτών στις παράκτιες περιοχές. Ο στόχος αυτής της απαίτησης ήταν διπλός. Από τη μιά, ήταν εκδίκηση προς τους Αλαουΐτες γιατί το HTS βλέπει τις μειονότητες ως εχθρούς. Δεύτερον, το HTS θέλει να εξαφανίσει οποιονδήποτε θα μπορούσε να αντισταθεί στην εξουσία του, και οι Αλαουΐτες αντιμετωπίζονται σαν υπόλειμμα του καθεστώτος Άσαντ. Το Μάρτη και τον Απρίλη αυτά οδήγησαν σε βάρβαρες σφαγές Αλαουϊτών, με τις δυνάμεις του HTS να σκοτώνουν πάνω από 1600 ανθρώπους. Τώρα το νέο καθεστώς θέλει να επιτεθεί στους Δρούζους στο Νότο γιατί δεν ελέγχει αυτήν την περιοχή.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση υποκύπτει σε όλες τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών. Εδώ και μήνες, το Ισραήλ επιτίθεται και βομβαρδίζει τη Συρία για να καταστρέψει τις στρατιωτικές δυνατότητες που άφησε πίσω του το παλιό καθεστώς του Άσαντ. Αλλά το HTS δεν έχει καταδικάσει καμιά από αυτές τις πράξεις, ενώ πρόσφατα ξεκίνησαν να κάνουν και διαπραγματεύσεις με αξιωματούχους του Ισραήλ.
Ο αλ-Σάραα νόμιζε πως θα μπορούσε να επιτεθεί στη Σουεϊντά χωρίς καμιά παρέμβαση από τους ιμπεριαλιστές ή τις περφερειακές δυνάμεις επειδή προς το παρόν τα έχει καλά με το Ισραήλ. Μάλιστα πίστεψε πως αυτή ακριβώς η στιγμή είναι η καλύτερη. Νόμιζε πως το Ισραήλ δεν θα έκανε επέμβαση υπέρ των Δρούζων, χάρη στις τόσες παραχωρήσεις που του έχει κάνει το HTS.
Στο Ισραήλ υπάρχει μια κοινότητα Αράβων Δρούζων που έχουν το δικαίωμα να υπηρετούν στον ισραηλινό στρατό. Υπήρξε ορισμένη πίεση από αυτή τη μειονότητα ώστε το Ισραήλ να παρουσιαστεί σαν σωτήρας των μειονοτήτων, ιδιαίτερα των Δρούζων σε άλλες χώρες.
Έτσι, από τη μιά λόγω των συμφερόντων του Ισραήλ για να επιβεβαιώσει την υπεροχή του στη Συρία και από την άλλη λόγω της πίεσης των Δρούζων στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα υψώματα του Γκολάν, το Ισραήλ έκανε επέμβαση.
Το Ισραήλ δεν είναι ο σωτήρας μας. Δεν κάνει τίποτα προς το δικό μας συμφέρον. Το κάνει για τα δικά του συμφέροντα στη Συρία, τα οποία δεν ταυτίζονται με τα δικά μας. Ήταν η ηρωική αντίσταση του λαού στη Σουεϊντά που ανάγκασε τις δυνάμεις του καθεστώτος να αποχωρήσουν την Πέμπτη. Το HTS πρέπει να μάθει ότι υπάρχει ένα όριο στην εξουσία του να καταπιέζει τις μειονότητες και τις πολιτικές και δημοκρατικές ελευθερίες στη Συρία. Είναι η πρώτη νίκη του λαού στη Συρία ενάντια στο καθεστώς του HTS και γι’αυτό έχει σημασία. Τώρα, πρέπει να οργανώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, συνδικάτα, γυναικεία κινήματα, μειονότητες και να συντονίσουμε τους αγώνες μας για να ενωθούμε ενάντια σε αυτό το διχαστικό καθεστώς. Να ενώσουμε τον αγώνα του λαού της Σουεϊντά, ολόκληρης της Συρίας με τον αγώνα της αυτόνομης περιοχής [των Κούρδων] στα βορειοδυτικά της χώρας”.