Οι “ισοδύναμες” περικοπές του Σαμαρά

Ο Σαμαράς, πίσω από τα ψέματα, όχι μόνο ήδη είναι πυλώνας της κυβέρνησης Παπαδήμου αλλά πλειοδοτεί σε επιθέσεις. Η δημόσια συζήτηση για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού ήταν χαρακτηριστική. Από τη μια, η ΝΔ προσπάθησε να παρουσιαστεί ως δύναμη άμυνας απέναντι στις “τρελές” επιδιώξεις της Τρόικας. Την ίδια ώρα όμως, το οικονομικό επιτελείο του Σαμαρά αποδεχόταν όλο το σκεπτικό πίσω από την επίθεση και εξηγούσε πως η Νέα Δημοκρατία θα εφάρμοζε “ισοδύναμα μέτρα”. Η λέξη πίσω από την οποία κρύβονταν το τελευταίο διάστημα ήταν το “μη-μισθολογικό κόστος”. Αυτό που εννοούνε είναι ότι δεν πρέπει να προηγηθεί το τσεκούρωμα στους κατώτατους μισθούς, αλλά η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, η διάλυση των ταμείων, οι περικοπές συντάξεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Στην τελευταία τους διατύπωση έκαναν ακόμα ένα βήμα. Το υποτιθέμενο “ισοδύναμο” μέτρο απέναντι στην κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού είναι η... “μείωση στον 13ο και 14ο μισθό, από ένα ποσό και πάνω”. Μαζί με αυτό, η ΝΔ προτείνει πλαφόν στις επικουρικές συντάξεις μέχρι 300 ευρώ και πλαφόν στο σύνολο των συντάξεων 1200 ευρώ.

Διάλυση και τζόγος

Με αντίστοιχη απάτη, η ΝΔ δηλώνει πως είναι αντίθετη σε μέτρα που θα βαθύνουν την ύφεση. Ωστόσο η πρότασή της για το δημόσιο είναι οι προσλήψεις από “ένα προς πέντε να γίνουν ένα προς δέκα”, ενώ οι προσλήψεις συμβασιούχων αντί για μείωση 10% να υποστούν μείωση 20%. Μέτρα δηλαδή που όχι απλώς βαθαίνουν την ύφεση, αλλά διαλύουν τα πάντα στο δημόσιο τομέα. Όσο για την πρόταση του Σαμαρά για το από πού θα βρεθούν περισσότερα έσοδα, η απάντηση είναι “από τις άδειες και την λειτουργία του ηλεκτρονικού τζόγου και των νέων τυχερών παιχνιδιών”. Περισσότερος τζόγος δηλαδή για να πάρουν ό,τι απομένει στις τσέπες των ανθρώπων που καταφεύγουν στο Στοίχημα και στο Κίνο ελπίζοντας ότι θα σωθούν.

Τα περί “επαναδιαπραγμάτευσης” του Μνημονίου και όλες οι γαρνιτούρες που παρουσιάστηκαν σε Ζάππειο 1 και 2 ανήκουν για τα καλά στο παρελθόν. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι όλη αυτή η μετατόπιση προς λογικές ακόμα σκληρότερης λιτότητας γίνεται ενώ ο Σαμαράς κρατάει για τον εαυτό του το ρόλο της “αξιωματικής αντιπολίτευσης”. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα ακολουθήσει αν βρεθεί στη θέση του πρωθυπουργού.

Υπάρχει ήδη το παράδειγμα των αδελφών κομμάτων της ΝΔ σε Πορτογαλία και Ισπανία. Περίμεναν να πέσουν οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις για να πάρουν την εξουσία και να κλιμακώσουν τις επιθέσεις. Παρόμοια, οι ακροδεξιοί φίλοι του Σαμαρά στην Ουγγαρία, ξεσπάθωναν κατά του ΔΝΤ, και τώρα στην κυβέρνηση αποδέχθηκαν όλες τις συμφωνίες, προσπαθώντας ταυτόχρονα να σπρώξουν την οργή του κόσμου ενάντια στους Ρομά και στις μειονότητες.

Προς το παρόν η ΝΔ βλέπει τα ποσοστά της καθηλωμένα στις δημοσκοπήσεις. Προβάλλεται ως πρώτο κόμμα, επειδή καταρρέει το ΠΑΣΟΚ, όμως το συνολικό ρεύμα είναι ξεκάθαρα προς τα Αριστερά. Γι'αυτό το έδαφος γίνεται πιο ασταθές και για τον Σαμαρά. Όσο περισσότερο κλιμακώνουμε τους αγώνες, τόσο λιγότερα περιθώρια δίνουμε στη Δεξιά να κερδίσει έδαφος χάρη στα ψέματα.

Το τρελοκομείο της πολτικής κρίσης

Η κατάντια των δελφίνων του ΠΑΣΟΚ - Στείλτε τους “αδιάβαστους”