Απεργιακό κίνημα
Γιώργος Τσιρώνης: “Η νίκη της Αριστεράς να γίνει δύναμη για το κίνημα”

 

\r\n

Ο Γιώργος Τσιρώνης, συνδικαλιστής στο Θριάσιο νοσοκομείο μίλησε στον Στέλιο Μιχαηλίδη για τα καθήκοντα μετά την πρόσφατη επιτυχία των δυνάμεων της Αριστεράς στις εκλογές του Σωματείου

\r\n

- Κάνε μας ένα πρώτο σχόλιο για το επιτυχημένο αποτέλεσμα της ΑΚΙΔΑ αλλά και συνολικά της αριστεράς στις εκλογές του σωματείου;

\r\n

Το αποτέλεσμα ήταν επιτυχημένο συνολικά για την αριστερά στο Θριάσιο, καθώς καταλαμβάνει 9 από τις 11 έδρες του διοικητικού συμβουλίου. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται ως συνέχεια των αγώνων που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα και μπορεί να αποτελέσει σημαντικό βήμα για τη συνέχεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ για δεύτερη συνεχόμενη φορά αναγκάζονται να κατέβουν μαζί μεταφέροντας την πολιτική της κυβέρνησης μέσα στο σωματείο και παρόλα αυτά να περιορίζονται σε ένα μικρό ποσοστό.

\r\n

- Με ποιο τρόπο έφτασε η αριστερά σε αυτό το αποτέλεσμα;

\r\n

Δεν είναι η πρώτη φορά που η αριστερά έρχεται πρώτη στις εκλογές του σωματείου στο Θριάσιο, αλλά πρώτη φορά συμβαίνει σε τέτοια έκταση και με τέτοια ποσοστά. Ο λόγος είναι ότι από την αρχή της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων στην Υγεία, το σωματείο του Θριασίου βρέθηκε στην πρώτη γραμμή αυτών των μαχών, τόσο όσο αφορά τις κεντρικές απεργιακές μάχες και τα συλλαλητήρια, όσο και στις μάχες μέσα στο νοσοκομείο με επισχέσεις εργασίας, καταλήψεις, συγκεντρώσεις στο προαύλιο κλπ. Καθοριστικός σε όλη αυτή τη δράση ήταν ο ρόλος του “Νυστεριού” με συνεχή παρουσία στο νοσοκομείο από το 2010. Το Νυστέρι, μαζί με αγωνιστές από την Ταξική Πορεία κι ανένταχτους συντρόφους, κάναμε την επιλογή να συγκροτήσουμε την ΑΚΙΔΑ και να κατέβουμε αυτόνομα, ενώ στις προηγούμενες εκλογές ήμασταν σε κοινό ψηφοδέλτιο με συντρόφους από το ΣΥΡΙΖΑ.

\r\n

Ο λόγος για αυτή την επιλογή είναι οι δεξιές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό αλλά κι ότι αφορά το εργατικό κίνημα. Πιο χαρακτηριστική περίοδος που κατά κάποιο τρόπο φανέρωσε τους δυο διαφορετικούς δρόμους που υπάρχουν μέσα στην αριστερά κι οριστικοποίησε τη ρήξη, ήταν η περίοδος του Σεπτέμβρη του 2013. Ήταν η περίοδος που στην Υγεία προχωρούσε το κλείσιμο των 10 πρώτων νοσοκομείων και οι διαθεσιμότητες και ταυτόχρονα άνοιγε η προοπτική της απεργίας διαρκείας στην Παιδεία.

\r\n

Μια σειρά εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, θεωρήσαμε ότι αυτό που έπρεπε να κάνουμε είναι να δώσουμε τα ρέστα μας για ένα απεργιακό κύμα διαρκείας, κοινό για Υγεία και Παιδεία και με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ να έχουν ξεκινήσει τον αγώνα, να φτιάχναμε ένα ισχυρό μέτωπο ενάντια στις απολύσεις, τα κλεισίματα κλπ. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαλέξει να απέχουν από αυτή την προσπάθεια. Το κομμάτι του κόσμου που το πάλεψε έφτασε στο σημείο να ανακοινώσει και την ίδρυση ενός νέου μαχητικού σχήματος, της ΑΚΙΔΑ, ενός σχήματος αντικαπιταλιστικού, που παλεύει για την απεργιακή κλιμάκωση και τον συντονισμό. Αυτή τη στιγμή το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ πήρε 4 έδρες και η ΑΚΙΔΑ 3 έδρες, ενώ στις προηγούμενες εκλογές το κοινό σχήμα είχε κατακτήσει 5 έδρες, αποδεικνύοντας ότι η συγκεκριμένη επιλογή δυνάμωσε συνολικά την αριστερά στο σωματείο κι όχι το αντίθετο όπως υπήρχε, είναι αλήθεια σαν αρχικός προβληματισμός.

\r\n

- Ποιά θα είναι τα επόμενα αγωνιστικά βήματα, με βάση τα νέα δεδομένα στο σωματείο αλλά και τον νέο ακροδεξιό υπουργό Υγείας;

\r\n

“Αποχαιρετίσαμε” τον Άδωνι με μια μεγάλη κινητοποίηση στο νοσοκομείο που έδειξε ότι είναι ανεπιθύμητος στο Θριάσιο. Το ίδιο πρόκειται να κάνουμε και με τον Βορίδη. Έχουμε μπροστά μας την ήδη ξεκινημένη μάχη ενάντια στη βιομηχανία απολύσεων που λέγεται “αξιολόγηση”. Η μάχη αυτή θα παιχτεί τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και μέσα σε κάθε νοσοκομείο. Το πρόγραμμα της ΑΚΙΔΑ για το επόμενο διάστημα είναι το ξεκίνημα γενικών συνελεύσεων από αυτή τη βδομάδα και κινητοποιήσεων με καταλήψεις των διοικήσεων, των πρωτοκόλων κλπ ώστε να εμποδίσουμε την υλοποίηση του πρώτου σταδίου της αξιολόγησης. Ταυτόχρονα παλεύουμε για ένα νέο απεργιακό ραντεβού, με 48ωρη απεργία στις αρχές Ιούλη, που θα δείξει και το δρόμο της κλιμάκωσης. Βασικό μέλημα είναι η συγκρότηση της βάσης μέσα στο νοσοκομείο.

\r\n

Αυτό σημαίνει απεργιακές επιτροπές, συγκρότηση του κόσμου εκείνου δηλαδή, που δεν είναι οι εκλεγμένοι στο δ.σ του σωματείου αλλά έχει τη διάθεση να παλέψει και να οργανώσει τη μάχη. Μια άλλη ξεκινημένη προσπάθεια που αξίζει προσοχής, είναι οι τοπικοί συντονισμοί. Στο Θριάσιο είχαμε την εμπειρία συντονισμού με τα τοπικά σωματεία των δασκάλων, των καθηγητών, των δήμων, των εργοστασίων, έχοντας φτάσει στο σημείο παθριασιακής απεργίας, μεγάλων διαδηλώσεων κλπ. Αυτό το νήμα χρειάζεται να το ξαναπιάσουμε.

\r\n

- Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ΑΚΙΔΑ, πρωτοστατούν και στο Συντονισμό των Νοσοκομείων. Ποιά είναι η εμπειρία από όλη αυτή την προσπάθεια.

\r\n

Η προσπάθεια το Συντονισμού έχει πάνω από ένα χρόνο ζωής. Οι περισσότερες κινητοποιήσεις που έγιναν από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες όλο αυτό το διάστημα, ήταν πρωτοβουλίες που πάρθηκαν από τα κάτω, μέσω του Συντονισμού. Την προηγούμενη εβδομάδα έγινε συνέλευση του Συντονισμού με συμμετοχή συναδέλφων από νοσοκομεία της επαρχίας. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι το παράδειγμα των νοσοκομείων της Αττικής, το ακολουθούν και οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της Πελοποννήσου, των νησιών, της Ηπείρου κλπ. Ο πανελλαδικός συντονισμός είναι ένα ζητούμενο. Στο παρελθόν έχουμε συντονιστεί πραγματοποιώντας και πανελλαδικά συλλαλητήρια. Αυτό που αποφασίσαμε στην τελευταία συνέλευση είναι ένα πρόγραμμα δράσης τόσο για την αξιολόγηση, αλλά όχι μόνο. Η υπόθεση των κλεισιμάτων νοσοκομείων μπορεί να έχει παγώσει αλλά είναι σίγουρο ότι θα ξανανοίξει το επόμενο διάστημα και ταυτόχρονα έχουμε τις ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές κλπ.

\r\n

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, πενθήμερο δράσεων σε κάθε νοσοκομείο 25 – 30/6, με καταλήψεις, διαδηλώσεις στα προαύλια και 48ωρη απεργία αμέσως μετά. Στόχος μας είναι στο Συντονισμό να εμπλακούν ακόμα περισσότερα νοσοκομεία κι ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι. Έχουμε επαφή και με τους υπόλοιπους συντονισμούς που υπάρχουν, όπως ο Συντονισμός Ενάντια στα Κλεισίματα και τις Διαθεσιμότητες, γιατί όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι απάντηση δεν θα δώσει κάθε κλάδος μόνος του αλλά όλοι μαζί συντονισμένα. Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα στην τελευταία απεργία των υγειονομικών στις 18/6, όπου συμμετείχαν συνάδελφοι από την ΕΡΤ, το ΥΠΠΟ, τους ΟΤΑ κι όλοι μαζί καταλήξαμε με πορεία στις καθαρίστριες στην Καρ. Σερβίας.