Πολιτισμός
Κινηματογράφος: «Η ελιά»

Γνωρίσαμε την Ισπανίδα κινηματογραφίστρια Ισίαρ Μπογιαϊν το 2010 με τη συγκλονιστική ταινία της «Ακόμα και η βροχή», που αναφερόταν στους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βολιβία. Ξεκίνησε σαν ηθοποιός και το 1996 είχε εμφανιστεί στο  «Γη και Ελευθερία» του Κεν Λόουτς, πέρασε στη σκηνοθεσία κάνοντας αίσθηση με το «Σου δίνω τα μάτια μου» (2005), με θέμα την ενδο-οικογενειακή βία. Καταφέρνει να συνδυάσει τρία στοιχεία: την κοινωνική-ταξική σκοπιά, τη γυναικεία ματιά και την πολιτική άποψη αποφεύγοντας τον διδακτισμό. Η τελευταία της ταινία «Η ελιά» είναι φτιαγμένη με τα ίδια υλικά και χαρακτηρίζει την σημερινή εποχή της κρίσης. Στο σενάριο βρίσκεται ο στενός συνεργάτης του Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι.
 
Η νεαρή πρωταγωνίστρια, Άλμα ζει σε μια επαρχιακή πόλη της Βαλένθια. Έχει γνωρίσει και καλύτερες μέρες. Στενά συνδεδεμένη με τον παππού της που πάσχει από άνοια και τελευταία αρνείται ακόμα και το φαγητό, τοποθετεί την αρχή της κακοδαιμονίας μια δεκαετία πριν, όταν αναγκάστηκε από τους γιούς του να πουλήσει τις αιωνόβιες ελιές του, για τις οποίες ήταν τόσο περήφανος και που συντρόφευαν τα παιδικά χρόνια της Άλμα, προκειμένου η οικογένεια να «κάνει την τύχη της», ανοίγοντας ένα παραλιακό μπαρ. Σήμερα η επιχείρηση και οι γιοί έχουν χρεωκοπήσει, η Άλμα δουλεύει σε ένα τοπικό πτηνοτροφείο και ο παππούς έχει πέσει σε κατάθλιψη. 
 
Όταν η Άλμα ανακαλύπτει ότι η αγαπημένη τους ελιά κοσμεί το λόμπι μιας Γερμανικής πολυεθνικής στο Ντίσελντορφ, ξεσηκώνει έναν φίλο και τον θείο της να τη φέρουν πίσω με μια δανεική νταλίκα, για να γίνει καλά ο παππούς (και οι ίδιοι), χωρίς όμως να έχει κανένα σχέδιο για το πώς θα το κάνει.
 
Μέσω ενός road-movie η Μπογιαϊν αντιπαραβάλλει τον φτωχό Ευρωπαϊκό Νότο με τον αναπτυγμένο Βορρά και επαναδιεκδικει τη μεσογειακή παράδοση (ελιά) που ξεπουλήθηκε για μια χούφτα ευρώ και έγινε λογότυπο σε μια διεφθαρμένη πολυεθνική αειφόρου ανάπτυξης! Μπορεί να γυρίσει το ρολόι και το δέντρο πίσω; Μπορούν να διορθωθούν τα λάθη; Παρά την σχηματικότητα, οι χαρακτήρες της είναι ολοζώντανοι και τα διλήμματα πραγματικά και επίκαιρα.