Στη νέα δημοσκόπηση της Public Issue για τη στάση των κατοίκων της Αθήνας απέναντι στους πρόσφυγες αναδεικνύεται η σημασία των νικών που έχει πετύχει το αντιρατσιστικό κίνημα για πόλεις ανοιχτές σε πρόσφυγες και προσφυγόπουλα.
Παρά την ασταμάτητη ρατσιστική προπαγάνδα μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ και την προσαρμογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο «ρεαλισμό» των στρατοπέδων και των κλειστών συνόρων, είναι συντριπτικό το ποσοστό (72%) που θέλει να πάνε στα δημόσια σχολεία τα παιδιά των προσφύγων. Το 65% συμφωνεί και με την εγγραφή προσφυγόπουλων στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
Άλλο στοιχείο που δείχνει το ρόλο που έχει παίξει το αντιρατσιστικό κίνημα αλλά και η ίδια η εγκατάσταση προσφύγων στις πόλεις είναι ότι το ποσοστό των μόνιμων κατοίκων της Αθήνας που θεωρεί φιλήσυχους τους πρόσφυγες έχει αυξηθεί από 51% σε 66% μέσα σε λίγους μήνες, τους μήνες που οι πρόσφυγες έχουν πράγματι αρχίσει να εγκαθίστανται στις πόλεις. Παράλληλα, 43% των ερωτηθέντων θεωρεί προτιμότερο οι πρόσφυγες να ζήσουν σε διαμερίσματα μέσα στην πόλη και 50% ότι πρέπει να χορηγηθούν σε όλους άδειες εργασίας.
Έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες (παρέχοντας τρόφιμα, ρούχα, βοήθεια) έχει δείξει το 57% των ερωτηθέντων, ακόμη και στις πιο ευπαθείς οικονομικά ομάδες. Στους άνεργους για παράδειγμα το ποσοστό αυτό είναι 58%. Δεν είναι τυχαίο μετά τα παραπάνω ότι οι πρόσφυγες δηλώνουν ότι αισθάνονται ασφαλείς: στο πλαίσιο της ίδιας έρευνας ρωτήθηκαν πρόσφυγες από τον Ελαιώνα και πρόσφυγες που μένουν σε διαμερίσματα και δήλωσαν σε ποσοστό πάνω από 90% ότι αισθάνονται ασφαλείς και δεν έχουν δεχτεί ξενοφοβικές επιθέσεις.
Οι αριθμοί δείχνουν την αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στην αλληλεγγύη και την θετική διάθεση της πλειοψηφίας του κόσμου από τη μια και τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ που στην Ελλάδα διαχειρίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αντίθετα με την Αθήνα, oι συνταρακτικές εικόνες απ’ τα νησιά, όπου βρίσκεται η αιχμή του δόρατος της εφαρμογής της δολοφονικής συμφωνίας ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας δείχνουν την επιτακτικότητα να ενταθεί η πάλη μέχρι να κλείσει και το τελευταίο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Στη Χίο, δύο ακροδεξιοί μαχαιροβγάλτες, ο χρυσαυγίτης Ματθαίος Μερμηγκούσης και ο Αναστάσιος Κομματάς, που όλο το προηγούμενο διάστημα διέδιδαν φήμες περί εγκληματικότητας και επιθετικότητας των προσφύγων, χτύπησαν πρόσφυγες στον καταυλισμό της Σούδας Χίου (βλ. δίπλα). Λίγες μέρες νωρίτερα ο πρόσφυγας που αυτοπυρπολήθηκε στη ΒΙΑΛ της Χίου κατέληξε από τα εγκαύματά του λίγο μετά τη μεταφορά του στην Αθήνα.
Στη Λέσβο, δώδεκα κούρδοι πρόσφυγες από τη Συρία βρίσκονται σε απεργία πείνας εδώ και τέσσερις ημέρες, σε διαμαρτυρία για τις αργόσυρτες διαδικασίες ασύλου. Στο βίντεο που κυκλοφόρησαν σχετικά, διαμαρτύρονται επίσης για την έλλειψη δημοσιότητας σε ό, τι αφορά τα στρατόπεδα και τη ζωή εκεί, για την ανυπαρξία οποιασδήποτε προοπτικής: «κανείς δεν ήρθε, καμία κίνηση, τίποτα δε συμβαίνει, άνθρωποι πεθαίνουν, δεν έχουν φωνή», λένε χαρακτηριστικά.
Τα κλειστά σύνορα είναι ο πιο δολοφονικός από τους μηχανισμούς της ΕΕ-Φρούριο κι αυτό αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά οδυνηρά με την τραγωδία που έλαβε χώρα ανοιχτά του Μόλυβου στη βορειοδυτική Λέσβο. Δεκαέξι άνθρωποι πνίγηκαν μετά την ανατροπή μιας πλαστικής βάρκας νωρίς το πρωί της Δευτέρας 24/4.
Η «μείωση των ροών» και η «φιλοξενία προσφύγων» που περηφανεύεται ο Μουζάλας και η κυβέρνηση ότι έχουν καταφέρει δε σημαίνουν παρά εξαθλίωση, απόγνωση και θανάτους. Η δολοφονική αλλά ετοιμόρροπη συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας πρέπει να τσακιστεί.