Οικονομία και πολιτική
STOP στις εξορμήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο

Πομπέο, Αναστασιάδης, Νετανιάχου, Τσίπρας

«Όλες οι Ελληνίδες και οι Έλληνες είναι και πρέπει να το γνωρίζουν και να αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς. Η τουρκική προκλητικότητα και η παραβίαση του διεθνούς δικαίου δεν αποτελεί ένδειξη ισχύος, αλλά αδυναμίας. Η Ελλάδα είναι μια χώρα ισχυρή και έχει το τελευταίο διάστημα καταφέρει να διαμορφώσει συμμαχίες και ερείσματα τόσο ισχυρά όσο ποτέ άλλοτε». 

Αυτά δήλωσε ο πρωθυπουργός μετά την έκτακτη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή 16/6. Βέβαια, μέσα στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, το απολύτως τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε να διαγνώσει κανείς στον κόσμο -είτε βρισκόταν στο χωριό του είτε σε κάνα νησί είτε σε κάποια παραλία της Αττικής ή απέναντι σε κάναν ανεμιστήρα προσπαθώντας να δροσιστεί- ήταν “ανησυχία” για την “ισχύ” και τις “συμμαχίες της χώρας μας”.

Την ίδια όμως στιγμή που το Υπουργείο Άμυνας “καθησυχάζει” τον κόσμο, έρχεται ο ίδιος ο Τσίπρας να τροφοδοτήσει το θερμό κλίμα και την ανασφάλεια. Στη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Αποστολάκη μετά το ΚΥΣΕΑ “οι δύο άνδρες συμφώνησαν από κοινού ο κ. Αποστολάκης να μην είναι υποψήφιος στις εθνικές εκλογές για να μπορέσει απερίσπαστος, ως πολιτικός προϊστάμενος των Ενόπλων Δυνάμεων, να επιτελέσει το εθνικό του καθήκον”!

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η στάση του πρωθυπουργού έχει να κάνει με τη δημιουργία εντυπώσεων προκειμένου μέσα στην προεκλογική περίοδο να προσελκύσει το μονίμως “ανησυχών εθνικά” κομμάτι των δεξιών ψηφοφόρων. Όμως, όση αλήθεια και αν εμπεριέχει αυτός ο ισχυρισμός (παρά την παταγώδη αποτυχία αυτής της τακτικής που είδαμε επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια να εφαρμόζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ακόμη περισσότερο ο πρώην υπουργός Άμυνας, Καμμένος) τα βασικά κίνητρα του Τσίπρα δεν είναι προεκλογικά.

Έχουν να κάνουν με τη συνολική δεξιά κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ που προσαρμόζεται όχι μόνο στις πιέσεις της ΝΔ για πιο σκληρή στάση στα “εθνικά” αλλά συνολικότερα στις πιέσεις που θέτουν οι πολυεθνικές και η ελληνική άρχουσα τάξη για τα συμφέροντά τους που διακυβεύονται στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Η έκτακτη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ αφορούσε τις “πληροφορίες” περί τουρκικής “γεώτρησης εντός της κυπριακής ΑΟΖ” καθώς σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυπριακής κυβέρνησης, Πρόδρομο Προδρόμου, έχει ξεκινήσει «θαλάσσια εισβολή» (!) γιατί «τις τελευταίες ημέρες φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες πληροφορίες για μεταφορά κάποιων υλικών που είναι σαν να δείχνουν ότι γίνεται όντως γεώτρηση” προσθέτοντας ότι “δεν είμαστε όμως σε θέση να επιβεβαιώσουμε αυτές τις πληροφορίες”. 

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς που αποφάσισε το ΚΥΣΕΑ και πρέπει να κρατήσουν τον Αποστολάκη στο υπουργείο τις επόμενες τρεις προεκλογικές βδομάδες σχετικά με τις ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Το μόνο το οποίο εκφράστηκε δημόσια μετά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ είναι η απόφαση της ελληνικής και κυπριακής κυβέρνησης να ζητήσουν από κοινού στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την επόμενη βδομάδα “ακόμα και την επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ προς την Τουρκία εάν επιβεβαιωθεί ότι έχει γίνει γεώτρηση εντός της κυπριακής ΑΟΖ”. 

Ήδη σε αυτήν την κατεύθυνση στα πλαίσια της συνόδου των χωρών MED7 της ΕΕ στη Μάλτα την περασμένη Παρασκευή, ο Τσίπρας δήλωσε ότι “οι ηγέτες της εκφράζουν την πλήρη στήριξή τους προς τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με όσα συμβαίνουν στην Κυπριακή ΑΟΖ”. Πράγματι, ο Μακρόν δήλωσε: «Η Τουρκία πρέπει να σταματήσει τις παράνομες δραστηριότητες της στην ΑΟΖ της Κύπρου». Ο Ιταλός πρωθυπουργός Κόντε εξέφρασε την “πλήρη υποστήριξη του στην Κύπρο, διαμηνύοντας πως έχει απόλυτο δικαίωμα να εφαρμόσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ”.  Ενώ σε δηλώσεις του και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε την τουρκική γεώτρηση ως «ιδιαίτερα προκλητικό» βήμα που θα ανεβάσει την ένταση στην περιοχή. 

Συμφέροντα

Είναι αναμενόμενη αυτή η στάση εκ μέρους των συγκεκριμένων κυβερνήσεων καθώς διόλου τυχαία στην κυπριακή ΑΟΖ δραστηριοποιούνται οι αμερικανικές Exxon Mobil και Noble Energy, η γαλλική Total και η ιταλική EΝΙ. 

Για τα συμφέροντά αυτών των εταιριών και για την ανάδειξη του ελληνικού καπιταλισμού σε κεφαλοχώρι της Ανατολικής Μεσογείου, η ελληνική και κυπριακή κυβέρνηση έχουν προχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε μονομερείς χαράξεις ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και γεωτρήσεις. Πανηγυρίζει, λοιπόν, ο Τσίπρας για να παρουσιάσει σαν “εγγυητές της ασφάλειας” - ποιους; 

Τον Τραμπ, αυτόν τον καιροσκόπο ακροδεξιό, ρατσιστή, σεξιστή του χειρίστου είδους την ώρα μάλιστα που αυτός προετοιμάζει νέο θερμό επεισόδιο με το Ιράν; Τους “εταίρους” της ΕΕ την ίδια στιγμή που αυτοί μέσω της Κομισιόν απαιτούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να πάρει πίσω ακόμη και τα λιγοστά ψίχουλα που έδωσε το Μάιο; Την στυγνή δικτατορία του Σίσι στην Αίγυπτο που πριν 15 μέρες έδωσε τα “φώτα” της στους πραξικοπηματίες του Σουδάν για το πώς μπορείς να κατασφάξεις ένα λαό; Το κράτος του Ισραήλ, τον άλλο σύμμαχο του “άξονα” Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισράηλ- καθώς αυτό εντείνει ανενόχλητο την σφαγή των Παλαιστινίων;   

Τα συμφέροντα που εξυπηρετεί καθώς και οι “συμμαχίες” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -που αναμφίβολα θα συνεχίσει η ΝΔ εφόσον γίνει κυβέρνηση- δεν αποτελούν εγγύηση “ασφάλειας” και “σταθερότητας” στην περιοχή αλλά οξύνουν την πολεμική ένταση, ό,τι και να λένε για “ειρηνική συνύπαρξη” των λαών. Οι τελευταίοι άλλωστε θα κληθούν να πληρώσουν ξανά το μάρμαρο είτε χρηματοδοτώντας δίπλα στο χρέος και νέους εξοπλισμούς, είτε ακόμη χειρότερα σε ένα θερμό επεισόδιο ή ένα πόλεμο, σαν και αυτούς που διεξήγε το ελληνικό κράτος και στο παρελθόν έχοντας την υποστήριξη των “ισχυρών” με γνωστά αποτελέσματα.

Το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα και στις δύο πλευρές του Αιγαίου και στις δύο πλευρές της Κύπρου έχει καθήκον να μπει μπροστά για να σταματήσει αυτά τα επικίνδυνα σχέδια όξυνσης ανάμεσα στον τουρκικό και ελληνικό καπιταλισμό. 

• Η καταπληκτική αντιπολεμική ταινία γυρισμένη στην Κύπρο και στις δύο πλευρές του τείχους «Αναζητώντας τον Χέντριξ», που παίχτηκε πρόσφατα και πέτυχε την καλύτερη μέχρι στιγμής ελληνική πρεμιέρα το 2019, είναι ένα μικρό παράδειγμα της απήχησης του αντιπολεμικού και διεθνιστικού μηνύματος. Ας αναζητήσει να την δει ο πρωθυπουργός. Ακόμη και αν τα “εθνικά” του προτάγματα τον δυσκολεύουν πλέον να συμφωνήσει με μηνύματα που αμφισβητούν και διακωμωδούν έννοιες όπως τα σύνορα, ίσως ανακαλύψει άλλο ένα λόγο που δεν μπορεί να συσπειρώσει τους αριστερούς ψηφοφόρους ενόψει των εκλογών.